திண்ணை

சத்தி சக்திதாசன்

கன்னி நீ என்னை இன்று ஏன் தானோ
கரைய வைத்தாய்
பெண்ணே உன் புன்னகையால் தினம் என்னை
வறுத்தெடுத்தாய்
மேகத்தினுள் மறையும் நிலவைப் போல்
முகம் காட்டி மறைத்திட்டாய்
கடைசிவரை கைக்கெட்டா வெண்ணிலவை அம்மா
கண்ணாடியில் சிறைப் பிடிப்பாள்
தேடிப்பார்த்தேன் கண்ணாடி காணுமிடமெங்கும் தேன்மொழியே
நீ இல்லை
உறங்கும் போதெல்லாம் இன்னுயிரே கனவினிலே
ஏனென்னைச் சீண்டுகின்றாய்
காதலே வெறும் ஏட்டுச் சுரைக்காய் என்றிருந்த நான் எப்படி
உன்வசம் கைதாகினேன்
பெரும் திருடி பகற் கொள்ளைக்காரி பார்க்கும்போதே மனதை
திருடி விட்டாய்
பூவாக வைத்திருந்தேன் என் மனதை பூங்கோதை ஓர் கணத்தில்
புண்ணாக மாற்றியது எப்படியோ ?
சிற்பங்கள் ஓர் போதும் உயிர்ப்பதில்லை என்ற என் கருத்து
சிதைந்ததே சிலவினாடிகளில் எப்படி ?
வேண்டாம் இனியும் உன் விளையாட்டு இனியவளே இறைஞ்சி உன்னை
வேண்டுகின்றேன் வந்துவிடு சங்கமிக்க.

***
sathnel.sakthithasan@bt.com