பசுபதி
அன்புள்ள ஆங்கிலேயா!
அறிந்திடுவாய் உண்மைசில.
ஆப்பிரிக்கன் நான்
அறைகின்றேன் கேள்!
கறுப்பாய்ப் பிறந்தேன் நான்;
கறுப்பாய் வளர்ந்தேன் நான்;
கோடையில் நான் கறுப்பு;
குளிரிலும் நான் கறுப்பு;
பயத்திலும் கறுப்பு; நோய்ப்
படுக்கையில் கறுப்பு; மரணப்
பாடையிலும் கறுப்பு.
வெள்ளையனே! வெள்ளையனே!
வேடிக்கை கேள்!
பிறவியில் நீ ரோஜா நிறம்;
பெரியவனாய் வெண்மைநிறம்;
வெயிலில் சிவப்பு நீ;
வெங்குளிரில் நீலம் நீ;
வியாதியில் பச்சை நீ;
அஞ்சும்போது மஞ்சள் நிறம்; நீ
துஞ்சும்போது சாம்பல் நிறம்.
ஆனால்
நீ என்னைக் கூப்பிடுகிறாய்
‘நிறமுள்ளவன் ‘ என்று!
நிறையக் கொழுப்படா உனக்கு!
( ஓர் அநாமதேய ஆப்பிரிக்கக் கவிஞரின் ஆங்கிலக் கவிதையின் மொழியாக்கம்)
