திண்ணை

கோ.புண்ணியவான்

ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மலேசியாவில் தமிழ்க்கல்வி மிகுந்த சிக்கலை எதிர்கொண்டு வருகிறது. அதன் நீட்சியாக இன்றைக்கும் வேறொரு வடிவமெடித்து தமிழ்க்கல்வியின் நிலைப்பாட்டை அச்சுருத்தி வருகிறது. மலேசியக் கல்விச்சான்றிதழ் (spm) சோதனையில் 2010 முதல் 10 பாடங்கள் மட்டுமே எடுக்கமுடியும் என அரசாங்கத்தின் அதிரடி முடிவில் தமிழ் மொழி, தமிழ் இலக்கியம் ஆகிய இரு பாடங்களின் மேலான மாணவர்களின் ஆர்வம் சிதைவுறும் கட்டத்தை அடைந்ததுள்ளது எப்போதுமே தமிழ் மொழி தமிழ் கற்ற பலருக்குச் சோறுபோடும் மொழியாக இருந்தது கிடையாது.( தாய் மொழியை அப்படிப் பார்ப்பதால்தான் அதன் சிதைவுக்கும் அழிவுக்கும் நாமே காரணமாகி விடுகிறோம்) மலேசியாவில் மட்டுமல்ல , சிங்கப்பூர், தமிழர்களையே கொன்று குவித்த சிரி லங்கா, ஏன் தமிழ்நாடும் அதே நிலையைத்தான் எதிர்நோக்குகிறது. தமிழ் மொழி செம்மொழி தகுதியை அடைந்த பின்னரும் தமிழகத்திலும் அதன் தலயெழுத்தை மாற்றமுடியாது இருப்பதானது தமிழுக்கே இருக்கும் தனித்த பெருமை.

மலேசிக் கல்விச் சான்றிதழ் சோதனையில் கூடிய பட்சம் 10 பாடங்கள் மட்டுமே எடுக்க முடியும் என்ற அரசின் அறிவிப்பையொட்டி, 12 பாடங்களாக உயர்த்த வேண்டும் என்ற தமிழ் மக்களின் கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொண்ட அரசு 12 ஆக உயர்த்தியது. மேல் முறையீட்டுக்குப் பிறகு வந்த இரண்டாவது அறிவிப்பு தமிழ்க்கல்வியின் வயிற்றில் பாலை வார்த்தாலும் கூடவே நஞ்சையும் கலந்திருக்கிறது என்பதுதான் இந்த மாற்றத்தினால் நேர்ந்த பாதிப்பு. 12 பாடங்களாக எண்ணிக்கையில் மட்டுமே உயர்த்தியிருக்கிறதே தவிர அதனை மீண்டும் செயற்கை பிராணவாயு கொண்டே ஜீவிக்கவேண்டிய மீண்டுமொரு சோதனயான கட்டத்துக்கு ஆளாகியிருகிறது நம் தாய்மொழி. அரசு நிர்ணயித்த 10 பாடங்களின் மதிப்பெண்கள் மட்டுமே கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளப்படும், கோரிக்கைக்குப்பிறகு கூடுதலாக சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்ட இரண்டு பாடங்கள் மதிப்பீட்டுக்கு உதவாது என்று அறிவித்து நம் போராட்டத்தை வேறு கட்டத்துக்கு கொண்டு சென்றுள்ளது. மலேசியாவில் தமிழ் மொழிக்காகப் போராடுவது அனுமனின் வாலென தொடர்கதையாகவே இருந்துவருகிறது.

சோதனையின் முடிவுகளையே முன்னீடாக வைத்து நகர்த்தப்படும் கல்விக்கொள்கைக்குத் தமிழ் மொழிப்பாடமும் தமிழ் இலக்கியப் பாடமும் புறந்தள்ளப்பட்டுள்ளதானது அதன் உயிர் இயக்கத்துக்குப் பெரிதும் முரணான ஒன்று என்றே கருதுகிறார்கள் தமிழர்கள். பெற்றோரின், மாணவர்களின், ஆசிரியர்களின் மனப்போக்கு சோதனைகளின் முடிவுகளை நோக்கியே முடுக்கப்பட்டுள்ளது என்பது இன்றைய கல்விகொள்கையின் சாபக்கேடு. முக்கியத்துவம் அளிக்கப்படாத இரண்டு பாடத்தையும் சோதனையில் எடுக்கப் பெருவாரியான மாணவர்கள் அக்கறை காட்ட மாட்டார்கள் என்பது உறுதி. ஏனெனில் இது சோறு போடாத மொழியாக உறுதிப்படுத்தப்பட்டதே காரணம்.

மலேசியாவில் தமிழ் மொழி மிகச் சிறுபான்மைத் தமிழருக்குச் சோறு போட்டுத்தான் வந்திருக்கிறது. இன்றைக்கு மலேசியாவில் இயங்கும் 532 தமிழ்ப்பள்ளிகளில் வேலை செய்யும் ஆசிரியர்களுக்கும் , இடை நிலைப்பள்ளியில் தமிழ் மொழியை ஒரு பாடமாகப்போதிக்கும் ஆசிரியர்களுக்கும், தமிழ் மொழியை ஒரு பாடமாகப்போதிக்கும் ஒரு சில ஆசிரியர் பயிற்சி கால்லூரி விரிவுரைஞர்களுக்கும், ஐந்தாறு பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர்களுக்கும் தமிழ் சோறுமட்டும் போடவில்லை பந்தி போஜனமே கொடுத்து வருகிறது. இது சோறுபோடும் மொழி என்று அரசு கருதினாலுமே போதும்.

சமூகம் உரத்த குரல் கொடுத்தததும் மேற்கொண்டு இரண்டு பாடங்களை கொடுத்து, அதற்கு முக்கியத்துவத்தைக் கொடுக்கத்தவறியதானது பறவையின் இரண்டு சிறகையும் நீக்கிவிட்ட அவல நிலைக்கு ஒப்புவமை கூறலாம்.

பேருக்குத்தான் தமிழ் சார்ந்த இரண்டு பாடங்கள் சேர்க்கப்ட்டுள்ளது போன்ற பிம்பம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளதே தவிர, நாளடைவில் அதனால் வரப்போகும் பாதிப்பு பாரிய அளவில் தமிழ் மொழி சார்ந்த வாழ்வாதாரத்தையும், அதன் தொன்மையான கலாச்சார மேதமையையும் அழித்தொழித்துவிடும் வித்துக்களைக்கொண்டது.

ம.க.சா கல்வியில்தான் (இங்கிருந்துதான் தொழிற் கல்வி வாய்ப்பையும், பல்கலைக்கழகம் நுழைவதற்கான வாயிலையும், மற்றும் மேற்கல்விக்குமான வழித்தடத்திற்குக் கடந்து செல்ல முடியும்) மாணவர்களின் மிக முக்கியமான கல்வியை மேற்கொள்ளும் பருவத்தில் தமிழ் சார்ந்த இரு பாடங்களின் முக்கியத்துவத்தை நீக்கியதானது அதன் அடி மடியில் கை வைத்த கதையாக முடிந்துவிடும்.

ம.க.சா சோதனையிலேயே தமிழுக்கான மதிப்பெண்கள் கணக்கிடப்படவில்லையே நான் ஏன் தமிழ் எடுக்க வேண்டும்? அதற்குப்பதில் தொழில் வாய்ப்பை நல்கும் பாடத்தை எடுத்துப்பயன் பெறலாமே என்ற எண்ணம் உதிக்கும். இப்படிப்பட்ட எண்ணம் தமிழ்க்கல்விக்கு மிக பயங்கரமான பின்விளைவை பிரதிபலிகக்கூடியது.

தமிழ் மொழியில் அடிப்படைக்கல்வியாகப் பயில இன்றைக்கு 532 ஆரம்பப்பள்ளிகள் நாட்டில் உள்ளன. 50 ஆண்டு காலக்கட்டத்தில் இதன் எண்ணிக்கை 800 லிருந்து குறைந்து இந்த எண்ணிக்கையை எட்டியுள்ளது என்பதே ஒரு சோகச்செய்தி. அரை நூற்றாண்டு கால எல்லைக்குள் மூன்றில் ஒரு பங்கு தமிப்பள்ளியை நாம் இழந்ததற்கான காரணம் பற்பல உண்டு.

1. சிறு சிறு ரப்பர்தோட்டங்கள் சீனர்களுக்குச் சொந்தமாக இருந்து வந்தன. விரைவுப் பணக்காரர்காளாக ஆவதற்கும், தொழில் துறையில் தங்கள் பணவேட்டையாடலைத் தொடரவும் இந்தச்சீனத் தவுக்கேகள் (முதலாளிகள்) தங்களுக்குச் சொந்தமான ரப்பர்த் தோட்டங்களைத் துண்டு போட்டு விற்று பெரிய ஆதாயத்தை அடைந்தனர்.( உலகச்சந்தையில் ரப்பரின் விலை வீழ்ச்சியின் காரணத்தையும் சேர்த்துக்கொள்ளலாம்) இதனால் ஆயிரமாயிரம் தமிழர்கள் தாங்கள் நம்பி வாழ்ந்த ரப்பர் தோட்ட கூலி வேலையையும் இழக்க நேரிட்டது. மூட்டை முடிச்சுகளைக்கட்டிகொண்டு வேறு வாழவிடத்தை நோக்கிப் பயணமானார்கள். இதன் காரணத்தாலும் பல தோட்டத்தமிழ்ப்பள்ளிகள் மூடு விழா கண்டன என்பது தமிழுக்கு உண்டான சோகச்செய்திகளில் ஒன்று.

2. நாடு தொழில்துறையில் மேம்பாடு கண்டுவரும் நிலையில் புறநகர்ப்பகுதிகளில் இயங்கிவந்த தமிழ்ப்பள்ளிகள் தொழிற்பேட்டை மேம்பாட்டுத்திட்டங்களுக்கு வழிவிட வேண்டியதாயிற்று. தொழில் பேட்டைகள் அதிகரிக்க அதிகரிக்க ரப்பர் செம்பனைத்தோட்டங்களில் வேலை செய்யத் தமிழர்கள் தொழிற்பேட்டைகளுக்குத் தொழில் மாற்றம் காணத்துவங்கி பெரும்பான்மையான தமிழர்கள் பட்டணப்புறங்களுக்கும் புறநகர்ப்பகுதிக்கும் இடம்பெயர்ந்தனர். ரப்பர் செம்பனைத்தோட்டக் கூலிவேலைக்கும் ஆபத்து எற்பட்டுவிட்ட நிலையில், தோட்ட மக்கள் குடி பெயரத்துவங்கினர். தோட்டப்புறங்களில் இயங்கிவந்த தமிழ்ப்பள்ளிகளும் மாணவர்களின்றி மூடப்படும் நிலையையும் எதிர்கொண்டது.

3. பல்லின மக்கள் வாழும் மாலேசியாவின் கொள்கை தேசிய நீரோட்டத்துடன் இணைத்து இன ஒற்றுமையை நிலைநாட்ட தேசியக்கல்விக்கே முக்கியத்துவம் அளிக்கின்றது. இதன் அடிப்படையில் மலாய்ப்பள்ளி செல்லக்குழந்தையாக அரசால் கருதப்படுகிறது. மலாய் மொழி வேலை வாய்ப்புக்கும், உயர் கல்விக்கூடங்களில் நுழைவதற்கான கடவுச்சீட்டாகவும் ஆக்கப்பட்டதால், தமிழ் மொழி தமிழ்க்கல்வி மேல் தமிழர்கள் நம்பிக்கை இழந்தனர். பெரும்பான்மையான தமிழர்கள் தம் பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்கும் மலாய்ப்பள்ளிகளுக்கே அனுப்புகின்றனர். மொழிமீதான இந்தபுறக்கணிப்பு தமிழ்ப்பள்ளிகளை வலுவிழக்கச்செய்தன.

4. அவ்வப்போது பாடத்திட்டத்தில் பல்வேறு மற்றங்களைக் கொண்டு வரும் பட்சத்தில் கடை மொழியாகக்கருதப்படும் தமிழ் மொழியின்மேல் கைவைத்துவிடுகிறார்கள். ஆரம்ப காலம் தொட்டு தமிழ் தொடக்கப்பள்ளிகளில் ஆங்கிலம் மலாய் மொழி தவிர்த்து மற்ற பாடங்கள் தமிழிலேயே போதிக்கபட்டு வந்தன. ஏழாணடுக்கு முன்னர் இருந்துதான் கணிதமும் அறிவியலும் எல்லா ஆரம்பப்பள்ளிகளிலும் ஆங்கிலத்தில் போதிக்கபடவேண்டுமென அரசு புதிய திட்டத்தைப் பல எதிர்ப்புகளூக்கு இடையே அமலாக்கம் செய்தது. ஆங்கிலத்தில் போதிக்கபடும் இரண்டு முக்கிய பாடங்களிலும் மலாய்ப்பள்ளிகளிலும்தான் போதிக்கிறார்களே தம் பிள்ளைகள் அங்கே படித்தால் நல்லது என் பல பெற்றோருக்கு எண்ணம் தோன்றியபோது பிள்ளைகளை மலாய்ப்பள்ளில் பதிய ஆரம்பித்தனர்.

5. மலாய்ப் பள்ளிக்கூடங்கள் தமிழ் பள்ளிக்கூடங்கள் போலல்லாமல் எல்லா வசதிகளையும் கொண்டது. இவை அரசாங்கத்தின் முழு உதவி பெற்ற பள்ளிகளாக இருப்பதால் (கட்டட வசதி முதற்கொண்டு தொழில்நுட்ப வசதிகள் கொண்ட பள்ளிகளாக இருக்கிறன்றன). மலாய்க்காரர்கள் வாக்கு வங்கியாகத் திகழ்வதால் அரசின் கவனம் அவர்கள் பக்கமே திரும்புவது நிதர்சனமானது. தமிழ்ப்பள்ளிகளில் பல, இன்னமும் பலகைப்பள்ளிகளாகவும், சொந்தக்கட்டட வசதியின்றி தோட்டப்புற கோயில்களிலும் இயங்கி வரும் பள்ளிகளாகவும் இருக்கின்றன. வசதியான பள்ளிக்குத்தானே பெற்றோர்களின் கவனம் திரும்பும். ஆகவே மலாய்ப்பள்ளிகளில் 60 விகிதம் தமிழ்க்குழந்தைகள் படிக்கின்றனர். ஏழையின் பிள்ளைகள் நடுத்தர வர்க்கத்தின் ஒரு சிலரின் பிள்ளைகள் மட்டுமே தமிழ்ப்பள்ளியில் பயில்கின்றனர். (தமிழ்ப்பள்ளியைத் தீண்டத்தகாத இடமாகக்கருதுவதால் மேல்தட்டும் நடுத்தர வர்க்கமும் இதனைத் தள்ளிவைத்தே பார்க்கிறது) தமிழர்களில் 40 சதவிகிதம் மட்டுமே தமிழ்ப்பள்ளியில் படிக்கிறார்கள் என்பது நம் சமூகத்தின் ஒட்டுமொத்த ஆதரவின்மையைப் புலப்படுத்துகிறது.

இவ்வாறான கரணத்தால் தமிழ் மொழியின் நிலை பின்னடைவை எட்டி வருகிறது.

இது போதாதென்று இன்றைக்கு இருக்கும் 40 விகித மாணவர்களில் எண்ணிக்கையயையும் இந்த இரண்டு முக்கியமற்ற பாடங்கள் ஈர்க்காது. இந்தப்புதிய அமலாக்கத்தால் என்னென்ன பாதிப்பெல்லாம் உண்டாகும் என்பதுதான் தமிழ் மொழி, தமிழ்க்கல்வி பற்றாளர்களின் கவலை.

ம.க.சா சோதனையின் தமிழ் மொழியின் நிலை நம்பிக்கையற்ற பிம்பத்தை உண்டாக்குவதால் மாணவர்கள் தமிழ் பள்ளியில் குறைய ஆரம்பித்து பின்னர் மூடும் நிலைக்குத்தள்ளப்பட்டு விடும். நாட்டில் தமிழ் மொழி தழைக்காது.( தமிழ் மொழி சார்ந்த கல்விக்கூடங்கள் செயலிழந்துபோகும். ஆசிரியர் பயிற்சிகல்லூரிகள், பலகலைக்கழக தமிழ்ப்பிரிவு என அதன் அழிவுப்பட்டியல் நீளும். நாட்டில் மொழி சார்ந்த கலை பண்பாடும் வேரறுத்துக்கொள்ளும். மலேசியாவும் மொரிசியஸ், பிஜி, தென்னாப்பிரிக்கா போன்றே தமிழைத் தாரைவார்த்த நாடாகிவிடும். தமிழர்கள் இருப்பார்கள் பெயரளவில்- தமிழ் இருக்காது. இந்தப் பாவமெல்லாம் 2000த்தாம் ஆண்டில் வாழ்ந்த தமிழர்களைத்தான் சேரும். சரித்திரம் அதனைப் பத்திரமாக பாதுகாத்து வைத்துக்கொள்ளும் (கொல்லும்).