திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

துக்கிப் போன இதயத்தைச்
சுமந்து வாழ்ந்தேன் ஆண்டு தோறும்
துயருக்கு மேல் துயர்ப் பட்டேன்
உனை நேருக்குநேர்
காணும் வரை
எனதினிய காதலனே !
தொடுத்த ஆரத்தின் முத்துக்கள் போல்
அடுத்தடுத்து இதயத் துடிப்பு
இயல்பான
இன்பம் எல்லா வற்றிலும்
உடனெழும்
நடன வேளையில் !
கனத்துப் போன என் இதயத்தைக்
கடவுள் கைதூக்கி விடும்வரை
நம்பிக்கை உடைந்து
வேதனையே மேலோங்கும்,
என் இதயத்தை
உன் கம்பீரத்தின் முன்பு
அன்புடன் சமர்ப்பிக்க விளித்து நீ
என்னை அழைத்தாய்,
விண்மீன் களுக்கும் உட்படாத
விதிக்கு மிடையே
உன்னிதயம்
என்னருகிலே உள்ள போது,
பின்னது மூழ்கிடும் தானாய்,
விரைவாய்,
ஒரு பளுவாய் !

********************
Poem -25
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

A heavy heart, Belovழூd, have I borne
From year to year until I saw thy face,
And sorrow after sorrow took the place
Of all those natural joys as lightly worn
As the stringed pearls, each lifted in its turn
By a beating heart at dance-time. Hopes apace
Were changed to long despairs, till God’s own grace
Could scarcely lift above the world forlorn
My heavy heart. Then thou didst bid me bring
And let it drop adown thy calmly great
Deep being! Fast it sinketh, as a thing
Which its own nature doth precipitate,
While thine doth close above it, mediating
Betwixt the stars and the unaccomplished fate.

**********

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (June 11, 2007)]