திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

என்னை நேசிப்பதாய் மீண்டும் சொல்
இன்னு மொருதரம் சொல்,
கூக்கூப் பறவைபோல் கூக்கூக் கீதத்தில்
திரும்பத் திரும்பக்
கேட்கட்டும் செவியில்,
நினைவில் வை, நீ கொள்ளும் காதல்
வனத்தின் மீது வேண்டாம்,
மலை, மட்ட வெளி மீது வேண்டாம்!
கூக்கூக்குச் சிரமம் தராது முழுவதும்
பசுமை நிரம்பி
வசந்த காலம் புதிதாய் வருகுது,
என்னிய நேசனே!
ஐயமுள்ள அசரீரிக் குரல் ஒன்று
பாராட்டும்,
காரிருளில் என்னை!
அந்த சந்தேகத் துயரோடு
என்னிட மிருந்து அலறல் எழும்:
“இன்னோர் முறை கூறு நீ நேசிப்பதை.”
விண்ணுலகம் ஒவ்வொன்றிலும்
எண்ணிலா விண்மீன்கள் சுற்றினாலும்
ஆண்டு தோறும்
அளவற்ற மலர்கள் பூத்தாலும்
எவருக்குப் பயம் உண்டாகும் ?
நேசிப்ப தாய்ச் சொல் என்னிடம்!
நேசிப்பாய் என்னை !
நீ நேசிப்பாய் என்னை !
மெய்யுருகிச் சொல் மீண்டும், மீண்டும் !
என்னினியவனே !
ஆயினும்
அவலம் மட்டும் கொள்வேன்,
ஆத்மா வோடு நீ
என்னை
மௌனமாய் நேசிப்பதற்கு !

********************
Poem -21
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

Say over again, and yet once over again,
That thou dost love me. Though the word repeated
Should seem “a cuckoo-song,” as thou dost treat it,
Remember, never to the hill or plain,
Valley and wood, without her cuckoo-strain
Comes the fresh Spring in all her green completed.
Belovழூd, I, amid the darkness greeted
By a doubtful spirit-voice, in that doubt’s pain
Cry, “Speak once more–thou lovest!” Who can fear
Too many stars, though each in heaven shall roll,
Too many flowers, though each shall crown the year?
Say thou dost love me, love me, love me–toll
The silver iterance!–only minding, dear,
To love me also in silence with thy soul.

**********

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (May 14, 2007)]