அக்டோபர் 16,2003
ஆசிரியருக்கு,
சென்னையில் உள்ள பெரும்பாலான எழுத்தாளர்களைப்போல நானும் ஜெயமோகன், கலைஞர் இருகூட்டத்துக்கும் போயிருந்தேன். அதைப்பற்றிய பதிவுகளை படித்தேன். சென்னையில் இப்போது இதுதான் பெரிய பேச்சு. ஒரு கும்பல் ஜெயமோகனை மலையாளி என்று சொல்லி அவர் எப்படி தமிழின தலைவரை விமரிசிக்கலாம் என்று கேட்டு ஒரு மனுவில் கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறது . அதில் பல சிற்றிதழாளர்களும் இருக்கிறர்கள். கனிமொழியிடம் நல்லபேர் வாங்க ஒரு சந்தர்ப்பமாகவே இதை பலர் காண்பதாக பேசிக் கொள்கிறார்கள். என் அசல் பேரில் நானும் அதில் கையெழுத்து போட்டேன். [நான் செய்யும் தொழில்தளம் அப்படி]
தமிழ் மணவாளன் கலைஞரின் கூட்டத்தை ‘ அரசியலில் இலக்கியம் ‘ என்று சொல்லக்கூடியவர் என்றால் வேறுவழி இல்லை, அவருக்கு ஜெயமோகனின் கூட்டம் ‘இலக்கிய அரசியல் ‘தான். ஆனால் நடந்தது வேறு ,அதை திண்ணையில் ஜெயமோகன் உரையே உணர்த்துகிறது.
கலைஞர் கூட்டம் இலக்கியக் கூட்டமாக நட்க்கவில்லை. அப்படி நடக்காது என்று கடந்த 50 வருட தமிழக அரசியலை அறிந்தவர்களுக்கு தெரியும். அது ஒரு துதிபாடி விழா. வெளியிடப்பட்ட நூல்களில் இரண்டு நூல்கள் முழுக்கவே கலைஞரின் துதியைப்பாடக்கூடிய நூல்கள். ஒன்று அதை எழுதியவரை பல எழுத்தாளர்கள் துதிபாடிய நூல். ஆகவே வேறு வழி இல்லை.
வண்ணதாசன் பேசியது எனக்கும் அதிர்ச்சியே. ‘கலைஞர் போட்டுச்சென்றபேனாவால் எழுதியவர் ‘ என்று நான் இன்றுவரை வண்ணதாசனை எண்ணியது இல்லை. அவரது எழுத்துமுறை வேறு. அதில் அடுக்குமொழி ஆர்ப்பாட்டமான உணர்ச்சிகள் இல்லை. ஆனால் அந்தமேடையில் வண்ணதாசன் அப்படி சொன்னார். அதைக்கேட்ட எல்லா மனங்களிலும் எழுந்த கேள்வியே இதுவரை அதை ஏன் வண்ணதாசன் எங்கும் அப்படி சொல்லவில்லை என்பதுதான். வண்ணதாசனின் அன்றைய உரை அடுக்குமொழியும் துதிகளும் மண்டிய ஒன்று. வண்ணதாசனின் மென்மையான எழுத்தை படித்த எவருக்குமே அது கூச்சத்தைத்தான் அளித்திருக்கும். ஒன்றுமே தெரியாமல் கேட்பவர்களுக்கு அதுவழக்கமான உரைதான். கலாப்ரியாவைப்பற்றியும் அதைத்தான் சொல்லவேண்டும். அவருக்கு சின்னவயதில் கலைஞர்தான் ஆதர்சம் என்றால் அதில் பிரச்சினை இல்லை. இன்று அவர் கலைஞரை தன் ஆதர்ச எழுத்தாளராக தன் தமிழுக்கு சொந்தக்காரராக எண்ணுகிறார் என்றால்தான் அவரது வாசகர்கள் அதைப்பற்றி ஐயப்படவேண்டியுள்ளது. ஏன் அவர் இன்றுவரை ஒரு நூலில்கூட அதை சொல்லவில்லை ? ஏன் திராவிட இயக்கத்தை சார்ந்து அதன் கொள்கைகளை எழுதவில்லை/ ிசரி, அது ஒரு வேகத்தில் சொன்னது என்றால் இப்போதாவது இவர்கள் அதை மறுத்து எழுதலாமே.
ஞானக்கூத்தன் சொன்ன சொற்களை தமிழ்மணவாளன் திரிக்கிறார் என்றே எனக்கு பட்டது வாஜ்பாயையும் கலைஞரையும் தொட்டபோது எப்படி ஒரேவகையான ‘ சிலிர்ப்பு ‘ ஏற்பட்டது என்றுதான் அவர் சொன்னார்.
ஜெயமோகன் குறிப்பிட்டதுபோல புரட்சிக்கவிஞர் இங்குலாப் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்க பேச்சாளர்கள் வேல ராமமூர்த்தி , பா கிருஷ்ணகுமார் போன்றவர்கள் கலைஞரைப்பற்றிச் சொன்ன புகழ்மொழிகளை லெனினைப்பற்றிக் கூட சொல்லமாட்டார்கள். அந்தமேடையில் அவர்கள் பேசிய பேச்சு இடதுசாரிகள் மேடையில் பேசும் பேச்சே அல்ல. தநிநபர்வழிபாடு மேலோங்கிய பேச்சு அது. திமுகபேச்சாளர்கள் பேசுவதை விட தரம் தாழ்ந்தது.
ஜெயமோகன் சொல்வதை மறுப்பவர்கள் இனிமேலாவாது தாங்கள் துதிபடவில்லை என்றும் துதிபாடவும் மாட்டோம் என்றும் ஒரு அறிக்கைவெளியிடலாமே . செய்வார்களா ? அதைவிட்டுவிட்டு அப்பை இப்படி என்று பேசினால் என்ன அர்த்தம் ?
அதேபோல அசோகமித்திரனைப்பற்றி ஜெயமோகன் ஒன்றும் சொல்லவில்லை என்று சொல்வது பொய். அந்த கூட்டத்தில் கலைஞரின் புகழைபாடாதவர் அசோகமித்திரன் மட்டுமே. குரசோவா, குருதத் பற்றி இரு நூல்கள் வந்தது நல்லது என்று மட்டுமே அவர் சொன்னார். அவற்றிலும் பிழைகளை சுட்டிக் காட்டினார். அக்கூட்டத்துக்கு போனது தவறாக போய்விட்டது என்று ஜெயமோகனின் மேடையிலேயே சொல்லவும் செய்தார்[ என்ன பண்ரது வேணுமானால் இப்ப ஓ ‘ண்ணு அழலாம் ] ஆனால் அவரை மேடையில் வைத்துக் கொண்டே ஜெயமோகன் அவர் அந்த மேடையில் அமர்ந்திருந்ததே கூச்சம் அளிப்பது என்று சொன்னார்.
தமிழ்மணவாளன் திரித்துச்சொல்லும் ஒரு விஷயம் உண்டு. சிலர் கலைஞரை துதிபாடியது அல்ல ஜெயமோகனின் பிரச்சினை. அதை ஒட்டுமொத்த இலக்கியவாதிகள் சேர்ந்து வந்து தங்கள் காலில் விழுந்துவிட்டதாக அப்துல் ரகுமான் சொன்னதுதான். அதை அங்குவந்த பலரும் கூச்சமாக உணரத்தான் செய்தார்கள். ஆனால் தீவிர இலக்கியத்தளத்துக்கு வெளியே உள்ளவர்கள் அதை கொண்டாடினார்கள். அந்த கொண்டாட்டத்தைத்தான் நாம் தமிழ்மணவாளன் குரலிலும் கேட்கிறோம்.
இந்த கூட்டம் ஒரு திருப்புமுனை என்றுதான் எனக்கு தோன்றுகிறது. சென்னையில் அங்கிங்காக சிலர் மேடையேறி அரசியல்வாதிகளையும் சினிமாக்காரர்களையும் புகழ்வது நடந்துவருவதுதான். ஆனால் இத்தனைபேர் இத்தனை கூச்சமின்றி துதிபாடியதும் , அதை சிற்றிதழ் சார்ந்து நடந்துவரக்கூடிய [முந்நூறுபேர் முணுமுணுக்கக் கூடிய ] இலக்கியத்தின் கடைசி வீழ்ச்சியாக மேடையில் சொன்னதும் இதுதான் முதல்தடவை. அனைவருமே அதை உணர்ந்து வருத்தம் அடைந்தார்கள். ஆனால் எவரும் அதை பகிரங்கமாக சொல்ல துணியவில்லை. சொல்ல மாட்டார்கள். நேற்றுகூட அதை சொல்லும் துணிவு ஜெயகாந்தனுக்கு மட்டும்தான் இருந்தது..
ஜெயமோகன் அப்படி ஆணித்தரமாக சொன்னது அவரது இயல்புக்கு பொருத்தமானதே. அவர் ஏற்கனவே சொல்லி வந்ததுக்கு தொடர்ச்சிதான் இது. அவரை பெரும்பாலானவர்கள் உள்ளூர பாராட்டுவார்கள், சொன்னது சரிதான் என்று நினைப்பார்கள். காரணம் உண்மை நிலை எல்லாருக்கும் தெரிந்தே இருக்கிறது. ஒருசிலராவது இந்த காகாபிடிக்கும் கலாச்சாரத்துக்கு வெளியே நிற்கமாட்டார்களா என்றுதான் எல்லாருமே நினைப்பார்கள். ஆனால் சிலர் மட்டுமே அதை சொல்வார்கள்.அவர் மீதான கோபங்களை வெளிப்படுத்த இதை ஒரு தருணமாக சிலர் பயன்படுத்தலாம். பலருடைய சிறுமையையும் சுயநலப்போக்கையும் மேடையில் போட்டு உடைத்த அவரை மிச்சபேர்களும் சேர்ந்து தாக்குவது இயல்புதான். சிலருக்காவது துதிபாடுவதில் என்ன தப்புறிதற்குப்போய் ஏன் கலாட்டா என்று தோன்றலாம்– தம்ழி மணவாலனுக்கு தோன்றுவதுபோல. இன்னொன்று இப்படி ஒருவர் ஆணித்தரமாக சொன்னால் அவரை அனைவரும் கவனிப்பதும் பேசுவதும் இயல்புதான். அப்படி ஆணித்தரமாக சொல்லும் துணிவும் இல்லாமல் அதேசமயம் நான்குபேர் பேசுவதைக் கண்டு பொறாமைதாங்கவும் முடியாமல் எழுதுபவர்கள்தான் இனி அதிகமாக குரல்கொடுப்பார்கள்.
ஆனால் இந்த கூச்சல்கள் எல்லாம் கொஞ்ச நாளைக்குத்தான். பிறகு எல்லாருக்கும் உள்ளூரதெரிந்துள்ள உண்மைதான் நிற்கும். வசைகளைப்பொருட்படுத்தாமல் தன் மனமறிந்த உண்மைகளை சொல்ல ஒரு திராணிவேண்டும். ஆகவே ஜெயகாந்தன்சரியாகவே சொல்லியிருக்கிறார்.
சூரியா
suurayaa@rediffmail.com
***
அன்புள்ள ரோசா, முதலில் ஒன்று. நான் அதே கார்திக் தான், நாயேன் பேயேன் என்ற பெயரில் திண்ணை விவாததில் எழுதினேன். திண்ணை அப்போது எனக்கு அறிமுகமான சமயம், நான் ஆறாம் திருமுறையை படித்து கொண்டிருன்தேன். எனவே திண்ணையில் பெயர் வைக்க அதிலிருந்து ஒரு வார்த்தையை கையாண்டேன்.
மேலும் நான், ஜெயமோகனுடைய ‘ஜால்ரா ‘ இல்லை என்பதை இப்போதும், எப்போதும் சொல்லிக்கொள்வேன். உங்களைபோல் நானும் ஜெயமோகனுடை எழுத்துக்களை மதிக்கும் ஒருவன். அவருடனும்(உங்களை போல ? ?!!) ஒரு கருத்து மோதலில்தான் அறிமுகம் ஆனேன், இன்னும் கூட அவருக்கும் எனக்கும் எழுத்து மூலமாகவும்,ஒலி நாடா மூலம்தான் அறிமுகம் என்பதையும் தெரிவித்துகொள்கிறேன்.
மேலும் ஜெய மோகனுடைய கட்டுரை, எனக்கு எந்த ஞானத்தையோ, அருளையோ தரவில்லை, அதனால் தரவும் முடியாது என்பதும் எனக்கு தெரியும். அக்கட்டுஅரையில் நான் அவரை பாரட்டியது அவருடைய சிரத்தையான, பெரிய பதில் எழுதிய உழைப்பையே.அவரது உழைப்பைஏ ராஜனாயகம் விவகாரததிலும் பராட்டினேன். நான் பேசும் தளம் இறையியலையும்,இறையையும் நிரூபிக்கும் தளம். அத்தளத்திற்கு ஜெயமோகனை இட்டு செல்லவே , அந்த கடிதங்களை எழுதினேன். பின்னர் இதை அவரிடம் கடிதம் மூலமாக தெரிவித்தேன். அதனை தொடர்ந்து சில கடிதஙகளும் அவருக்கு எழுதினேன். துரத்ஷ்ட வசமாக அந்த உரையாடல் பாதில் நிற்கிறது. அதனை நான் இந்தியா செல்லும் போது நேரில் சந்த்தித்து தெரிவிப்பேன்.
என்னை பொறுத்தவரை, னிருபிக்கப்படாத இறையும், இறைவார்த்தையும், கோவில்களும்,அங்குள்ள கற்களும் குப்பைகளே. அவ்விதத்தில் விஷ்ணுபுரமும் அப்படித்தான்.
ஆனால், விஷ்ணுபுரத்தில் பெரும் உழைப்பும், தத்துவார்த்த சிந்தனைகளும் நிரம்பி உள்ளன என்பதை யாரும் மறுக்கமுடியாது. ஏனெனில் அது தத்துவ னூல்களின் சாரத்தில் எழுதப்பட்டு, அவற்றிக்கு எதிர் வினையும் வைக்கபட்டுள்ளது…..
நான் அவரை சரியாக புரிந்துகொள்ளவில்லை என அவர் சொன்ன ஒருகாரணத்திற்காகவும், அது இறை பற்றியதாகவும் இருப்பதாலும் மட்டுமே, விஷ்ணுபுரத்தை இந்தியாவிலிருந்து, வரவழைத்து படித்தேன். இப்போது இரண்டாம் முறையாக வாசித்துகொண்டுள்ளேன். விஷ்ணுபுரமே நான் படித்த படிக்கும் முதல் நாவல்.
மேலும் னான் ரோட்டில் முத்தமிடுவதை ஆதரிப்பவன்(அதானால் வன்முறை,சீர்கேடு எழாதவரை). பாலியல் தொழிலாளர்களையும் , சமூகத்திற்கு அவர்களால் உண்டாகும் பயன்களை¢யும் ஆதரிப்பவன். இவ்விஷயங்களை படத்தில் காட்டுவதால் ஏற்படும் எதிர்மறை விளைவுகள்தான் என் FOCUS.
மேலும் பாய்ஸ் குறித்து என்னுடைய கேள்வி மிகவும் சாதாரணமானது, பாய்சின் தாக்கம் என்ன எனபது, அதனாலான் சமூக விளைவுகளையும் குற்த்த ஒரு பார்வையை எழசெய்வதே. இதே கேள்வியை ஜெமோகனையும் கேட்டிருந்தேன்.
கோத்தா என்பது தென்மாவட்டங்களில் ஒரு ‘மரியாதை ‘ வார்த்தையாக இருக்கலாம். ஆனால் அந்த அர்த்தத்தில் அது ‘பாய்சில் ‘ உபயோகிக்க படவில்லை. அது ஒரு ‘F*CK ‘ என்ற மாதிரிதான் பயன்படுத்த பட்டுள்ளது. இதை உங்களால் மறுக்கமுடியுமா ?
உதாரணத்திற்கு ‘PEA ‘ கொடு என்று, தமிழ்னாட்டிலுள்ள காய்கறி கடையில் கேட்டால் என்ன புரிந்துகொள்ளப்படும். அதன் அர்த்தத்தை விட்டு, அது வேறு ஒரு இடத்தில் நல்ல வார்த்தை என்று கூறுவது, உங்கள் வார்த்தை ஜாலத்தை காட்டுகிறது.
பரத்தை என்பது, ஒரு tamil male chauvinist வார்த்தை என்ப்து நான் அறியாதது, இதற்கு நான் மன்னிப்பு கேட்டுகொள்கிறேன். இந்த ஒரு வார்த்தை எப்படி புண்படுத்தியதோ அது போலதான், உஙகள் ‘உரசல் ‘ குறித்த கருத்துக்களும், பாய்சும் எத்தனை யோ பென்களை புண்படுத்தும் என்பதை புரிந்து கொள்ளும் ‘அறிவு ‘ உங்களுக்கு இருக்கும் என எதிர்பார்க்கிறேன், பார்ப்பேன்.
எத்தனை யோ கருத்துக்களை நாம் ஏற்ககூடும், ஆனால் அதை செயல் படுத்துவதில் தடங்கல் இருக்கும். இந்த இரு விஷயங்களும் சந்திக்கும் புள்ளியே சமூகயதார்த்தம் அல்லது இன்றைய நடைமுறை சமூகமாக நமக்கு முன் இருப்பது.
அமெரிக்க பழக்கத்தை, தமிழ் சமூகத்தில் பிரயோகிப்பதும், அதன் எதிர்மறையும் (vice versa)ஒரு பைத்தியக்காரத்தனமே. ஆனாலும் அந்த பழக்க்த்தினால் விளைவது நண்மையாக இருக்கும் பட்சத்தில் அது ‘forced ‘ ஆக கூட பிரயோகிக்கலாம். சஙகர்,சுஜாதா தன் கற்பனையில் கண்டதை, இன்றைய சமூகம் என வர்ணிப்பதும் ஒரு முட்டாள்த்தன்மே…
முட்டாள்தனத்தை முட்டாள்த்தனம் என்று எஙும் உரைக்கும் மனோ தைர்யம் எனக்கு உள்ளது..
உஙகள் பதிவுகள் விவாத்த்தை படிப்பேன்.
னண்றி,
(no persanal feelings)
இறா. கார்த்திகேயன்.
karthikramas@yahoo.com
***
ரோஸாவசந்த்-ன் கடிதம் படித்தேன். இப்படி அரைகுறையாக படித்துவிட்டு (அ) புரிந்துகொண்டு கடிதம் எழுதும் உங்களைப் போன்றோடு வாதிக்க எனக்கும் ஏதுமில்லை. வீணும் கூட. எனினும், இந்த ஒரு தடவை விலக்களித்து, சில விளக்கங்கள். முதலாவது, ‘ரோட்டில் முத்தமிட்டால் உள்ளே போடுவதை-போட்டதை- நியாயப்படுத்திய ‘-வன் என்று என்னை கூறியிருப்பது, நீங்கள் கட்டுரையை, அதன் அர்த்தத்தை புரிந்துகொள்ளவில்லை எனக் காட்டுகிறது. ‘ரோட்டில் முத்தமிட்டதை போலீஸ் கண்டிக்கிறது, ஆனால் சினிமாவில் இதுபோன்ற காட்சிகளைக் காட்டுவதை போலீஸ் ஏன் கண்டுகொள்வதில்லை என்றும், தணிக்கை எப்படி அனுமதிக்கிறது ‘ என்பதும் தான் வாதமே. ரோட்டில் முத்தமிடுவது தவறா இல்லையா என்பது பொது வாதத்திற்குரியது.
இரண்டாவது, ‘என் மகளை இல்லை, மனைவியை யாரும் ‘இழுத்துக்கொண்டு ஓடினாலும் ‘ – அதில் வன்முறை எதுவும் இல்லாதபட்சத்தில்- எனக்கு பொறுத்துக்கொள்ளாமலிருக்க ஏதுமில்லை. ‘ என நீங்கள் எழுதியிருப்பது. ஓடிப்போவது தவறு என்று நான் சொல்லவில்லை. முறையான காதலர்கள், நியாயமான காரணங்களுக்காக, ஓடிப்போய் கல்யாணம் செய்துகொள்வது முழுமையான தவறல்ல. முன்பின் அறிமுகமில்லாத ஒரு ஆணையோ, பெண்ணையோ பார்த்து ‘ஓடிப் போயிடலாமா ‘ எனக் கேட்பதுதான் தவறு. (டாஸிங்-கும் கூட). அதைத்தான் மணிரத்னம் காட்டியிருக்கிறார் என கண்டித்துக் கூறியிருக்கிறேன். மேலும் இரத்தம் வந்தால் தான் வன்முறை என நீங்கள் நினைத்தால், உங்களுக்கு வன்முறையின் அர்த்தம் புரியவில்லை. வன்முறை என்பது பிறருக்கு இழைக்கப் படும் தீங்கு, அநீதி. உங்கள் மனைவியை யாரும் இழுத்துக்கொண்டு ஓடினால் உங்களுக்கு ஏற்படும் அநீதிதான் வன்முறை. ஒழுக்கக்கேட்டைப் போல மோசமான வன்முறை ஏதுமில்லை. உங்கள் மனைவி யாரோடோ ஓடினால் அதுவும் ஒருவகையில் வன்முறையே. உங்களுக்கு ஏதுமில்லாமலிருக்கலாம் (!), ஆனால் சமூகத்தில் அப்படி நடந்தால் அது கண்டிக்கத்தக்கதுதான் என்பதில் எனக்கு ஐயமில்லை. உங்களோடு வாழப்பிடிக்காமல் வேரொருவருடன் செல்ல உங்கள் மனைவிக்கு நியாயமான காரணங்களிருக்கலாம்; எனின், உங்களிடமிருந்து விவாகரத்து வாங்கிக்கொண்டு பின் செல்வதுதான் முறையான செயலாக இருக்கும்.
‘தமிழ் கலாச்சாரக் காவலர் ‘ என எனக்கு பட்டம் வழங்கியமைக்கு நன்றி.கலாச்சாரம் போன்ற சமுதாயக் கோட்பாடுகளில் தான் நம்பிக்கையில்லை என நினைத்தால், ‘மானம், மரியாதை, ஒழுக்கம் ‘ போன்ற தனிமனிதப் பண்புகளிலேயும் உங்களுக்கு நம்பிக்கையிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. உங்களைப்போல ஏதுமில்லாதவர்களும், ‘எதை வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் அதுதான் சுதந்திரம் ‘ என சுதந்திரத்தின் பொருள் தெரியாமல் உளறும் சாரு நிவேதிதா போன்ற அறை வேக்காடுகளும் இருக்கும் வரை சுஜாதக்களுக்கும், ஷங்கர்-மணிரத்னங்களுக்கும், கமல்களுக்கும் ஒரு குறைவுமில்லை. என்றாலும் எங்களைப் போன்ற கலாச்சார மதிப்பு கொண்டவர்களுக்கு கலாச்சார சீர்கேடுகளைக் கண்டித்து போராடிக்கொண்டே இருப்பதுதான் கடமை. ——————————
அயோக்கியர்களும் முட்டாள்களும் பற்றிய ஞாநியின் கட்டுரை மிக அருமை. நல்ல கரு.
————————————-
மஞ்சுளா நவநீதன் எழுதியிருக்கும் சமஸ்கிருத வெறுப்பு பற்றிய கட்டுரையும் அருமை. சங்கரமட எதிர்ப்பாளர்கள் சிந்திக்கவேண்டிய கருத்து. எனினும் எனக்கு சில வேறுபாட்டுச்சிந்தனைகள். சமஸ்கிருத வெறுப்பு என்று சொல்வதைவிட சமஸ்கிருத எதிர்ப்பு என்பதே சரியாக இருக்கும் என நினைக்கிறேன். சமஸ்கிருதம் தமிழுக்கு பெரிய பங்களிப்பு செய்திருக்கிறது என்பது ஒப்புக்கொள்ள கூடியதல்ல. வேதங்களும், உபநிஷங்களும், இராமாயணமும், மகாபாரதமும் சமஸ்கிருத்தின் பங்களிப்புகள். சந்தேகமில்லை. அனைத்து மக்களுக்கும்- தமிழர்களையும் சேர்த்து- பங்களித்தது என்று சொல்லலாம். ஆனால் தமிழுக்குப் பெரிய பங்களிப்பு என்று சொல்வது சரியல்ல. தமிழின் ஐம்பெருங்காப்பியங்கள், அகநானூறு, புறநானூறு, தொல்காப்பியம் இப்படி எதுவும் சமஸ்கிருத அன்பளிப்பல்ல. கம்பராமாயணம் தமிழுக்கு ஒரு பெரும் காப்பியம்தான். ஆனால் அது கம்பரின் பங்களிப்பு என்று சொல்வதுதான் தகும். கரு மட்டுமே சம்ஸ்கிருதம் வழங்கியது. கம்பரைப் போன்ற கவிச்சக்ரவர்த்தி எந்த கருவைக் கொண்டும் இப்படிப்பட்ட காப்பியங்களை கொடுக்கமுடியும். தமிழையும் சமஸ்கிருதத்தையும் ஒப்பிடுவதே சரியா என எனக்கு தெரியவில்லை. தமிழ், இலக்கியங்களில் மட்டுமல்ல, சமுதாயத்திலும் மக்களால் பேசப்பட்டுவந்த முழுமையான மொழி. சமஸ்கிருதம் மக்களால் பேசப்பட்டதாக எந்த சரித்திர ஆதாரமும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
இந்த கட்டுரை சமஸ்கிருத மொழியை மட்டுமே கருத்தில் கொண்டு எழுதப்பட்டிருப்பதாகத் தெரிகிறது. இது கடவுளை மட்டுமே கருத்தில் கொண்டு பெரியாரின் கொள்கைகளைப் பார்ப்பது போல. முழுமையான பார்வையல்ல. பெரியாரின் கடவுள் எதிர்ப்பு சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஒரு குறிப்பிட்ட இன மக்கள் மட்டுமே கடவுளை பூஜிக்கலாம், அவர்கள் உயர்ந்த வகை மற்றவர்களுக்கு அந்த உரிமை இல்லை ஏனெனில் அவர்கள் தாழ்ந்தவர்கள். உயர்ந்தவர்களாக தங்களை சொல்லி கொள்பவர்களின் தெருவுக்குள் மற்றவர்கள் வரக்கூடாது. என்பது போன்ற கேவலமான கருத்துக்கள் கொண்ட பார்ப்பனீயர்களின் அநீதியைக் கண்டு பொறுக்காமல், இப்படி சமுதாய வேறுபாடுகளிலும், மனு (அ)நீதியிலும் உடன்பட்டு தான் கடவுள் இருக்கிறார் என்றால் அப்படிப்பட்ட கடவுள் தேவையில்லை, என்றுதான் பெரியார் எதிர்த்தார். இந்த கருத்தோட்டத்தில் பார்த்தால் சமஸ்கிருத எதிர்ப்பும் முற்றிலும் தவறானது என்றும் கருதமுடியாது. தமிழக மக்கள் தொகையில் 2 அல்லது 3 சதவிகிதம் பேரே அந்தணர்கள். அந்த சதவிகிதத்தில் 3 அ 4 சதவிகிதமே சமஸ்கிருதம் படிப்பர். அதிலும் பாராயணம் மட்டும் செய்பவர்களே அதிகம். முழு அர்த்தமும் அறிந்து படிப்பவர்கள் மிகக்குறைவே. இப்படி மொத்த மக்கள்தொகையில் சுமாராக 0.00009 சதவிகிதம் பேருக்கு குறைவாகவே சமஸ்கிருதம் தெரியும். இப்படி யாருக்குமே தெரியாத மொழியில் அர்ச்சனை செய்தால்தான் கடவுளுக்கு உகந்தது என்பது எவ்வளவு பெரிய பைத்தியகாரத்தனம். அப்படி செய்தால்தான் கடவுள் ஏற்றுக்கொள்வார் என்றால் அது மூட நம்பிக்கையே. இப்படி சொல்வதை அந்த கடவுளே ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார். சங்கராச்சாரிகளின் சமஸ்கிருத வெறிக்கு முக்கிய காரணம் அவர்களின் ஜாதி வெறிக்கு அது உதவுவதால்தான். இதையே காரணம் காட்டி வெறு இனத்தவர்கள் பூஜை செய்யும் உரிமையை தடுப்பதற்கே இந்த சமஸ்கிருத வெறி. குடமுழுக்கு என்று கூட ‘அவா ‘ யரும் சொல்வதில்லை. வெண்டுமென்றே ‘கும்பாபிஷேகம் ‘ என்றுதான் கூறுவர். இப்படி ஜாதிவெறியை நிலைநிறுத்தவும், எங்கள் கடவுளை நாங்கள் அடிபணிந்து வாழ்த்த தடையாகவும் இருப்பதற்குதான் ஒரு மொழி என்றால் அப்படிப்பட்ட சமஸ்கிருதம் எங்களுக்குத் தேவையில்லை, என்று கூறுவது எப்படி தவறாகும் ? இதை சமஸ்கிருதம் என்ற ஒரு மொழியின் எதிர்ப்பு என்றோ, வெறுப்பு என்றோ கருதுவது தவறான கண்ணோட்டம். (மட)சங்கர எதிர்ப்பாளர்களின் கருத்து இதையொட்டியே இருப்பதாகவே கருதவேண்டும். அவர்களின் வார்த்தைகளும் விளக்கங்களும் ஒரு வேலை முழுமையாக இல்லாதிருக்கலாம். அவ்வளவே. கடவுள் எல்லா மதத்தினருக்கும் உரியவர். எல்லா இன, மொழி, கலாச்சார மக்களுக்கும் உரியவர். இனிய தேவாரப்பண்களையும், ஆழ்வார் பாசுரங்களையும் பாடி துதித்தால் மகிழ்ச்சியாக கடவுள் ஏற்றுக்கொள்வார் என்பதோடு, மக்களுக்கும் புரியும் தமிழ் ஆர்வமும் பெருகும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
– பித்தன்.
piththaa@yahoo.com
*
மஞ்சுளா நவநீதனின் கட்டுரை குறித்து. தமிழ் நாட்டில் இருந்துகொண்டு ‘வடமொழியே தெய்வமொழி ‘ என்று சொல்பவர்களுக்கு ஆதரவாக ‘இவர்கள் சம்ஸ்கிருதத்தைத்தான் உயர்த்திச் சொல்கிறார்களே தவிர தமிழைப் பழிக்கவில்லை ‘ என்று ஒரு பக்கம் பூசி மெழுகுவது.
இந்தியாவின் பிரண்ட்லைன் இதழ் சீனத்தரப்பு வாதத்தை எடுத்துவைத்தால் ‘அவர் சீனாவைப் புகழ்கிறாரே தவிர இந்தியாவைப் பழிக்கவில்லை ‘ என்று சமாதானம் அடையாமல், ‘ராம் சீன அடிவருடி ‘ என்று மற்றொரு பக்கம் திட்ட வேண்டியது.
*** ‘ஐந்தெழுத்தால் ஆன ஒரு பாடையென்று அறையவும் நாணுவர் அறிவுடையோரே ‘ என்பது தமிழை இகழ்வதற்காகச் சொல்லப்பட்டதல்ல என்று விளக்குவதுகூட மஞ்சுளா நவநீதனுக்கு எளிதாக இருக்கலாம்.
பரிமளம்
janaparimalam@yahoo.com **
அம்பீ சின்ன கருப்பா, என்ன வருஷத்துக்கோர் தடவை போடற நாட்டுச்சாராயம் அடிச்சுட்டு ஏய்த வந்தீயா ? ஒளரி கொட்டி இருக்கியே. மாமிக்கு சாராயம் குடிக்கிற விசேஷம் போன வாரம்தான் ஆச்சு. (நவராத்திரிக்கு சாரயம் நைவேத்தியம் பண்ணனும்னு ஐதீகம்). இன்னோர் உயிரைக் கொல்லாம ஆகாதுன்னு இப்போ சொல்றை. ஏதோ ஒரு காந்தி ஜெயந்தில காந்தி ஒரு புது பரிமாணம். தன் இனம் வாழ அஹிம்சை பண்ணச் சொன்ன மகாத்மான்னுலாம் நீ இதே திண்ணைல ஒக்காந்துண்டு பேசினதா நினைவு. யூத, கிறிஸ்தவ சதின்னு அப்போ தோணலையா.. சத்திய சோதனைலாம் பண்ணவர். விலாவாரியா சொல்லப்போரதில்லை.
பாரு அம்பீ, நீ பேசாம அம்மா சமைச்சுப் போட்ட ஆட்டுக்கறி மம்மம் சாப்டுண்டு இருக்க வேண்டியதுதானே ? என்னத்துக்கு பாவம் நல்ல புரோட்டானை விட்டாய் ? புரோட்டான் இல்லாம மூளை தப்பா வேலை செய்யறதோன்னு பயமா இருக்கு. யூதாளை (ஸ்கோல்ல படிக்கும்போது பாட்டிட்ட பாட்டி, பாட்டி, யூதாள்ளாம் ஆருன்னு கேட்டேன். கலியாணத்துக்கு னாயனம் ஊதறவாளை செந்தமிழ்ல யூதாள்னு எழுதுவான்னு சொன்னா. எங்க பிராமண குடிம்பங்கள்ள ஆனாலும் இவ்வளவு யூத தாக்கம் கூடாதுதான்), கிறிஸ்தவாளைலாம் இழுத்துருக்கை. இஸ்லாம் சகோதராளை விட்டுட்டியே. அவாளோட தாக்கம் இல்லையா ? இல்லை ஏய்தாம விட்டதுக்கு ஏதாவது காரணம் இருக்கா ?
பாய்ஸ் படம் பாத்தேன். பாதீல தூக்கம் வந்துட்டுது. கொட்டாவியோ கொட்டாவி. உலக சினிமா உதாரணத்துக்கு இரான் சினிமா பத்திலாம் திண்ணைல எடுத்து விடலாம்னு ஒரு யோசனை. இரான் சினிமால அந்த ஊரோட கட்டுப்பட்டித்தனத்தைலாம் மீறி என்னமா எடுக்கறா தெரியுமா ? பொம்ம்னாட்டிகளை போத்தி மூடித்தான் காட்டலாம். கொழந்தைகளை காட்டலாம். என்னன்னமோ கட்டுப்பாடு. கலாரசனை கொறையாம, (அதுக்காக சுவாரசியத்தை கோட்டை விடலை, சில ஆர்ட் பட அறுமாமணை மாதிரி), புஸ்தகம் படிக்கற மாதிரின்னா சினிமா எடுக்கறா ? சங்கரும் சுஜாதாவும், அது மாதிரி படம் பாத்தவாதான். என்னமோ தமிழ்நாட்டுக் கார ஆடியன்ஸ்னா என்ன அறுவை வேணும்னாலும் எடுக்கலாம்னு நெநைப்பு போல. இந்தியா சினிமாவும் சிலது நன்னா இருக்கு. பாவண்ணன், தேவிரின்னும் ஒரு கன்னட சினிமா பாத்தேளோ ? பாக்கலைன்னா பாருங்கோ. திண்ணைல ஒரளவுக்கு மெச்சூரா எழுதவர் நீங்கள்தான். மிஸ்டர் ஏண்ட் மிஸஸ் அய்யர் பத்தி ஏய்தினேளே. பாய்ஸ் பத்தி மாங்கு மாங்குன்னு எல்லாரும் எழுதினதுக்கு கொன்சம் கலாரசனையான சினிமா பத்தியும் ஏய்தலாமே.
அம்மாளு மாமி.
aparna177@hotmail.com
* ஞாநியிடமிருந்து மீண்டும் இப்படி ஒரு முட்டாள்தனமான கட்டுரை வரும் என்று எதிர்பார்கவில்லை. பார்பனர்கள் பெரியாரியம் பேசினால் இந்த லட்சணத்தில்தான் வெளிப்படும் போலிருக்கிறது. பெரியாரியம் குறித்து புதுவாசிப்பு, மறுவாசிப்பு எல்லாம் வந்த பிறகு இப்படி கொஞ்சநஞ்ச மாற்று உதாரணங்களுக்குகூட வழியில்லாமல் செயல்பட்டுவருகிறார். ஞாநி பாய்ஸை எதிர்த்து என்னமும் எழுதட்டும், ஜெயலலிதாவின் பார்பன அரசியலுக்கு ஆதரவாக பத்திரிக்கை நடத்தட்டும், இன்னும் தேவையானால் சிவசேனா கட்சியில் அல்லது சங்கரமடத்தில் கூட சேரட்டும், அதற்க்கு பெரியாரை ஏன் இழுக்கவேண்டும் ? இப்படி எல்லாம் எழுதியபிறகு அவர் ஜெயமோகன் மதிக்கும் பத்திரிகையாளராய் இருப்பதில் எந்த ஆச்சரியமும் இல்லை.
பாய்ஸ் படம் பையன்களின் பார்வையில் எடுக்கபட்டுள்ளது என்று சொல்வது மட்டுமே ஞாநி முன்வைக்கும் ஒரு உருப்படியான விமர்சனம். அதற்க்கு வேண்டுமானால் கேர்ல்ஸ் என்று ஒரு படம் எடுக்கட்டும். மற்றபடி அவர் பேசுவதற்க்கும் காதலர் தினத்தை எதிர்த்து சிவசேனா சொல்வதற்க்கும் எந்த வித்தியாசமுமில்லை. மீண்டும் ஞாநிக்கு கேட்கிறேன். `போடாங்கோத்தா ‘( ?) என்று ஒரு பெண் சொன்னால் அதில் ஞாநிக்கு என்ன பிரச்சனை ? ஆண்கள் சொன்னால் பரவாயில்லை பெண்சொன்னால் பிரச்சனையா ? தூத்துகுடி பக்கத்தில் பெண்கள் வெண்டை வெண்டையாக `கெட்டவார்த்தைகள் பேசுவார்கள்(மற்றஇடங்களிலும் பேசுபவர்கள் உண்டு என்றாலும் ஒரு உதாரணத்திற்க்கு). அவர்கள் குறித்து அவர் மதிப்பீடு என்ன ? ஞாநியின் மதிப்பீடு மிக கேவலமாகத்தான் இருக்கும் என்பது அவரின் கட்டுரையின் மற்றொரு பகுதியை படிக்கும்போது புரிந்துவிடுகிறது.
இந்தகால இளைஞர்களின் செக்ஸ் பிரச்சனைகளை படமாக்கலாமாம், ஆனால் அது எப்படி இருக்கவேண்டும் என்று இவர்தான் சொல்வாராம். சிவசேனா பரவாயில்லை. அது கண்ட முற்போக்கு வேஷமெல்லாம் போடாது. குறைந்தபட்சம் பெரியார் பெயரை இழுக்காது. பெரியார் பார்பனியத்தை எதிர்க்கும் தனது அரசியல் பொருட்டு ஒழுக்கம் (அதாவது பாலியலுக்கு எதிரான), ஆபாசம் என்று அவ்யப்போது பேசியிருக்கலாம். ஆனால் அவரின் `பெண் ஏன் அடிமையானாள் ? ‘ புத்தகம் மற்றும் வேறு சில கட்டுரைகள், பேச்சுகளை படிப்பவர்கள் அவர் பாலியல் விடுதலைக்கு ஆதரவாகவே கருத்துகொண்டிருப்பதை அறியமுடியும். ஞாநி பஸ்ஸில் உரசுவது குறித்து குறைந்த பட்ச அறிவுகூட இல்லாமல் எழுதுகிறார். பஸ்ஸில் சில இடங்களில் வன்முறை உள்ளது உண்மை. ஆனால் உரசினால் ஒரு பெண் வலியும் அவமானமும், வேதனையும்தான் அடைவாள் என்று நிச்சயமாய் நினைப்பது ஞாநியின் அறியாமை மட்டுமல்ல. அப்படி வலி, அவமானம், வேதனையை பெண்கள் அடையவேண்டும் என்பதும், அவ்வாறு அடையாதவர்கள் குறித்து ஞாநியின் கேவலமான மதிப்பீடும் வெளிப்படுகிறது. மேலும் இது படத்தில் பாடலில் வரும் ஒரு காட்சி. அது நியாயபடுத்தபடகூட இல்லை. படத்தின் முக்கிய பகுதி பெண்கள் முழு சுதந்திரத்துடன் டேட்டிங் செய்வது. அப்போது பாய்ஸும் , கேர்ள்ஸும் பாலியல் குறித்து பேசுவதில் ஞாநிக்கு என்ன பிரச்சனை ?இதையெல்லாம் தவறவிட்டுவிட்ட வருத்தமா ? இன்று டேட்டிங் பெரு யதார்த்தமாய் சமூகத்தில் உள்ளது. இதற்க்கு ABVP போன்றவை காட்டும் எதிர்ப்பு குரல்தான் ஞாநியின் கட்டுரையில் வெளிப்படுகிறது. வரிசையாக அவர் விரசம் என்று லிஸ்ட் போடும் விஷயங்களிலும் இதே குரல்தான் வெளிபடுகிறது. M TVக்கு மர்பகங்களை ஆட்டியபடி(அதுதான் முக்கியம்) பாடுவது எந்த வகையில் நேர்மையின்மை என்று ஞாநி விளக்க வேண்டும். டான்ஸ் ஆடும் பெண்களை கேவலபடுத்தும் (இதை அவர் தொடர்ந்து செய்து வருகிறார்) அவரது இந்த வரியை வன்மையாக கண்டிக்கிறென். என்னை பொறுத்தவரை படம் (இந்த அளவிற்க்கு விவாதிக்கபடகூடிய தகுதி இல்லை என்று நினைத்தாலும்) ஞாநி லிஸ்ட் போடும் காரணங்களுக்காகவே வரவேற்கபடவேண்டும் என்று நினைக்கிறென். எனக்கு தெரிந்தவரை கோபப்படும் மனைவி (வெகு யதார்தமாய், சாதரணமாய்) தாலியை கழட்டி எறியும் காட்சி உடைய ஒரே படமாக `பாய்ஸ் ‘தான் தெரிகிறது. இதற்க்கு முன் பெண் இத்தனை சுதந்திரத்துடன் வேறு படங்களில் சித்தரிக்கபட்டதாகவும் தெரியவில்லை. அதை எதிர்க்கும் ஞாநியிடம் சோ போன்ற ஒரு வைதிகவாதின் குரல்தான் ஒலிக்கிறது. மற்றபடி `தீவிரவாதிகள் ‘ சித்தரிப்பு குறித்து அவர் கூறுவதுடன் நானும் ஒத்துபோகிறேன்.
கட்டுரையின் அடுத்த பகுதிதான் நான் எதிர்பார்காத ஞாநியின் பார்பனியம் வெளிப்படும் பகுதி. அதையும் பெரியார் பெயரை சொல்லிகொண்டே செய்திருக்கிறார். பெரியார் மூடநம்பிக்கை குறித்து தீவிரமாக பிரச்சாரம் செய்தவர்தான். ஆனால் அவர் பிரபலமாக நடத்திய(ராமர் படத்தை செருப்பாலடித்ததில் முடிந்த) மூடநம்பிக்கை ஒழிப்பு மாநாட்டில் கூட பார்பனிய சடங்குகள், பார்பனிய கடவுள்கள்தான் எதிர்ப்புகுள்ளாயின. உயிர் பலி இடுவதை அவர் விமர்சித்து எதையும் நான் கேள்விபடவில்லை. ஞாநி இது குறித்து ஆதாரத்துடன் எழுதவேண்டும். எப்படியிருந்தாலும் குறிப்பிட்ட முறையில்(அதாவது பார்பனிய முறையில்) வழிப்படலாம், (சின்ன கருப்பனும் சுட்டி காட்டுவதுபோல்) சர்கரை பொங்கல் படைக்கலாம், கடா வெட்டகூடாது என்று சொல்லும், அதையும் கட்டாயபடுத்தும் சட்டத்தை, சங்கராச்சாரியார் ஆலோசனையின் பேரில் கொண்டுவரப்பட்டதாக சொல்லப்படும் சட்டத்தை பெரியார் முழு மனதுதுடன் எதிர்த்து இருப்பார் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இருக்க முடியாது. இந்த சட்டத்திற்க்கு ஆதரவு தெரிவித்திருப்பதன் மூலம், மீண்டும் ஞாநி பார்பனர்கள் பேசும் பெரியாரியம் மிகவும் சந்தேகத்திற்க்கு உரியது என்பதற்க்கு இன்னோரு ஆதாரத்தை அளித்திருக்கிறார். பெரியார் தினமும் (ஒரு பிடிவாதமாய்) அசைவம் சாப்பிடவர்.சைவ சாப்பாட்டிற்க்கு எதிராகவும் வாதங்களை அடிக்கியவர். அவர் பெயரை சொல்லி இந்த சட்டத்தை ஆதரித்திருப்து, அயோக்கியத்தனமா, முட்டாள்தனமா என்று ஞாநிதான் சொல்லவேண்டும். அதற்க்கும் அவர் வைக்கும் வாதங்கள் சகிக்கவில்லை. கலைஞர் பற்றி அவர் வைக்கும் விமர்சனம் சரி. திருமாவளவன் பற்றி வைக்கும் விமர்சனத்தில் மீண்டும் பார்பன குரல், குசும்புதான் தெரிகிறது. தொடர்பே இல்லாமல் திருமாவளவன் சொலவதை ஜோஷி சொல்வதுடன் ஒப்பிடுகிறார். திருமாவளவன் இயற்கையோடு இயைந்த தங்கள் மக்களின் வாழ்வு குறித்து பேசுகிறார். அதை ஞாநி அடிப்படையே இல்லாமல் திரித்து, `நமது வேதத்தில் இன்றய எல்லா விஞ்ஞான கண்டுபிடிப்புகளும் உள்ளது, விஞ்ஞானிகள் அதை மீண்டும் கண்டுபிடித்துவருகிறாற்கள் ‘ என்ற ஜோஷியின் இந்துத்வத்துடன் ஒப்பிடுகிறார். நாட்டில் எத்தைனையோ அயோக்கியதனங்களும், முட்டாள்தனங்களும் இருக்கும்போது இந்த இரண்டு விஷயங்களை மட்டும் முன்வைத்து, அதுவும் திண்ணை போன்ற பத்திரிகையில், பெரியாரை திரிக்கும் கட்டுரைகளும் வரும் இடஹ்த்தில் ஏன் முன்வைத்தாஸ்ர் என்பது கேள்வி. ஞாநிக்கு ஒரே வேண்டுகோள். என்னவும் எழுதுங்கள், உங்களை மதிக்கும் ஜெயமோகனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாஸ்க இருக்கும். அதையெல்லாம் பெரியாரின் பெயரில், ஒரு முற்போக்கு குரலை ஒலிப்பதுபோன்ற பாவனையில் செய்யாதீர்கள். நிலமை ஏற்கனவே ரொம்ப மோசமாயிருக்கிறது.
எதிர்பார்த்துபோல் சின்னகருப்பன் விஷயத்தை திரித்து கட்டுரை ஒன்றை எழுதியுள்ளார். இந்த சட்டத்தை கொண்டுவந்துள்ள ஜெயலலிதா பகுத்தறிவுவாதியல்ல, தெளிவான பார்பனிய ஆத்திகவாதி. திராவிட இயக்க தேர்தல் அரசியலில் நேர்ந்த ஒரு விபத்து ஜெயலலிதா என்பதும், அவருக்கும் திராவிட இயக்கம் தந்த கருத்துருவத்திற்க்கும்(அல்லது ரஷ்ய புத்தகம் படித்து ஜீவா + ஜெயமோகன் கண்டுபிடித்த பாப்புலிஸத்துக்கும் கூட) எந்த தொடர்பும் கிடையாது என்பதை விளக்கவேண்டிய அவசியமில்லை. இன்னும் இந்த சட்டம் பலரால், ஆத்திகவாதிகளால் வரவேற்கபடுகிறது. இப்படி இருக்கும் நிலையில் ஞாநியின் கட்டுரையை மட்டும் சாமர்த்தியமாக பயன்படுத்திகொண்டு சின்ன கருப்பன் கட்டுரை எழுதியுள்ளார். வழக்கம் போல ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லாமல் உளரிகொட்டி (உதாரணமாய் இந்துமதத்தில் ஈவில் என்ற கருத்தாக்கம் இருக்கிறதா ? என்று கேட்கிறாற், என்ன கொடுமை இது. கெட்டது என்று சொல்லப்படும் விஷயங்களை நான் பட்டியலிட்டால் அத்ற்க்கு வேறு சால்ஜாப்பு சொல்லுவார். ரொம்ப ஜாக்கிரதையாய் அவருடைய சால்ஜாப்பிற்க்கு இடம் தராமல் பேசினால் மனு தர்மம் இந்துமதமே இல்லை என்று ஒரு போடு போடுவார், ஆனால் பெரியார் கூட இந்துமதம்தான் எனபார்) எல்லாம் யூத கிருஸ்தவ பார்வையின் விளைவு என்கிறார். பல வைதீக யூத பழக்க வழக்கங்கள் பார்பனிய ஆச்சாரத்துடன் ஒத்துபோககூடியவை. எப்படி கிருஸ்தவ மதம் ஆதிக்கம் செலுத்தும் எல்லா சமூகங்களிலும் செக்ஸ் குறித்தும் சரி, புலால் உண்பதிலும் சரி இவ்வளவு மோசமான பார்வை இல்லை என்பது விளக்க படவேண்டும். அவருக்கு அதெல்லாம் பிரச்ச்னையில்லை. சும்மா யூத கிருஸ்தவ என்று ஏதாவது சொன்னால் போதும். உள்ளூரில் பார்பனியம் பேசுபவர்களை எதிர்க்க துப்பில்ல்லை. ஆதாரமே இல்லாமல் இதுபோல் ஏதாவது ஒளரலாம் , பின்னால் அதற்க்கு தத்துவ வடிவம் தர அறிஞர் ஒருவர் வருவார். இவ்வளவு இர்ந்தும் பாய்ஸ் படத்திற்க்கு ஆதரவாக சின்ன கருப்பன் ஒலித்திருப்பதை மனம் திறந்து பாராட்டுகிறென். கடா வெட்டும் சட்டம் தொடர்பாக, விஷயத்தை அவர் திசை திருப்பி இந்துத்வமாக மாற்றினாலும், ஞாநியின் கட்டுரையை விட இவர் எழுதுவது எவ்வளவோ மேல். குறைந்தபட்சம் இது எதிர்பையாவது கட்டமைக்கிறது. அந்த வகையில் சின்ன கருப்பன் கட்டுரைக்கு என் பாராட்டை தெரிவிக்கிறேன்.
ரோஸாவசந்த்.
rksvasanth@yahoo.com
**
மணியரசனின் சம்ஸ்கிருத வெறுப்பும் சங்கர மட வெறுப்பும் – மஞ்சுளா நவநீதன் கட்டுரை
மணியரசன் கட்டுரை, பிராமணவெறுப்பு, சம்ஸ்கிருதவெறுப்பு என்னும் திராவிட இயக்கங்களின் மொழிஅரசியல் வெளிப்பாடு என்ற பொதுத்தளத்தில் தானென்று தொடங்இகி, சங்கராச்சாரியார் விமரிசனப்படுத்தப்பட வேண்டியவர்தான்,ஆனால் வேறுஅடிப்படையில் என்று முன்வைக்கும் கருத்துகள் வருமாறு.
1. ஒரு சாதித் தலைவராக (இயினக்குழுத் தலைவர்-அவர் வைக்கும் பெயர்) உள்ளவர் யி
இந்துமதத்தின் ஒரேதலைவர் எனக் காட்டிக்கொள்கிறார்.
2, தமிழ்நாட்டு மதமாற்றத் தடைச்சட்டம், ஆடு,கோழி பலித்தடைச்சட்டம் ஆகியன அவர் ஆலோசனையின்பேரில் தான்
கொண்டுவரப்பட்டது என்றால் கண்டிக்கத்தக்கது.
3. தமிழ்ப்பத்திரிகைகள் நடமாடும் தெய்வம், ஜகத்குரு என ஏகமாய் வருணித்து மேலேதூக்கி வைத்துவிட்டார்கள்
4. தமிழ்நாட்டு அமைச்சர் வெங்கட்ராமன் (குடியரசுத் தலைவராக இவர் அங்கீகரிக்கவில்லை) மற்றும் அதிகாரவர்க்கப் பிரா
மணர்கள் அவருக்கு அரசாங்க அங்கீகாரமே இருப்பதுபோன்ற பிரமையை உண்டாக்கிவிட்டார்கள்.
5. தில்லி அதிகாரவர்க்கப் பிராமணர்களின் விடாமுயற்சியால் தமிழ்நாட்டின் ஆன்மீகப்பிரதிநிதி என்ற தவறான அபிப்ரா யம் திட்டமிட்டு உருவாக்கப்பட்டது.
6. திமுக ஆட்சிப்பொறுப்பேற்றது ஒரு முக்கிய நிகழ்வல்ல என்று ஒதுக்கப்பட்டு, சங்கராச்சாரியாரின் முக்கியத்துவம் ஊ ஊதிப் பெருக்கப்பட்டது.
7. பாஜக ஆட்சியினரும், இந்துமத அரசியல் செய்தவர்களும் ஆன சங்கராச்சாரியாரின் சாதியினர் என்பதால், அயோத்திக்கு தீர்வு தருவதாகச் சொல்லி, இயிந்துமத அரசியலை முன்னிறுத்திச் செயல்பட்டார்.
அடுத்து சுருக்கமாக பார்ப்பன எதிர்ப்பு, சம்ஸ்கிருத ஆதிக்கம் பற்றிய விமரிசனத்திற்கு கட்டுரையாளர் அளிக்கும்
பட்டப்பெயர்கள்- ‘அர்த்தமற்ற பயமுறுத்தல் ‘, ‘பகுத்தறிவற்ற வாதம் ‘, ‘அபத்தம் ‘, ‘உளறல் ‘, ‘அஞ்ஞானம் ‘, ‘எரிச்சல் ‘,
‘கோணல்பார்வை ‘ ஆகியன.
சங்கராச்சாரியார் விமரிசிக்கப்பட வேண்டியவர் தான் என்று கூறி, அவரைப்பற்றி மஞ்சுளா நவநீதன் திருவாய்
மலர்ந்தருளும் சொற்கள்.
‘முழு யிந்துசமூகத்தின் பிரதநிிதியாகக் காட்டிக்கொள்ளும் ஆபத்தான வேலை ‘,
‘பாபர் மசூதி விவகாரத்தில் அவர் முயற்சிகள் பாரபட்சமானவை ‘
‘ இயிந்துமதத்தின் ஒரே பிரநிதி என்று வேடமிட்டு பண்ணும் அரசியல் நாடகங்கள் ஆபத்தானவை ‘
‘ ‘ஜெ ‘ போட்ட சட்டங்கள் அவர் யோசனையால் – ‘தான் ‘- என்றால்,மிகவும் கண்டிக்கத் தக்கது.
‘அயோத்தி பிரச்சினைக்குத் தீர்வு தரப்போகிறேன் என்று கிளம்பி, யிந்துஅரசியல் நலன்களை முன்னிறுத்திச் செயல்பட்டது மறக்கமுடியாத சறுக்கல் ‘
‘யிஇதற்கு மாறான நிலையை அவரிடம் எதிர்பார்க்க முடியாது ‘ (!)
கட்டுரையாளர் கூற்றுப்படியே யிதுமுழுவதும் பார்ப்பன அரசியல் தானே ? யிதைத்தானே மணியரசனின் கட்டுரையும் முத்தாய்ப்பாகக் கூறுகிறது.
அடுத்து கட்டுரையின் முழு நோக்கமே ‘தமிழில் குடமுழுக்குச் செய்யக்கூடாது; மாறாக சம்ஸ்கிருதத்தில் தான் செய்யவேண்டும். செய்தால் தீட்டுப்பட்டுவிடும் ‘ என்ற அவர் கூற்றை எதிர்த்துத்தானே! யிதில் சம்ஸ்கிருதமொழி வெறுப்பு எங்கேயிருக்கிறது ? மாறாக சங்கராச்சாரியாருக்கிருக்கும் தமிழ்வெறுப்புத்தானே ஆவேசமாய் வெளிப்படுகிறது.!
அண்மையில் காயத்தரி மந்திரத்தை பெண்கள் சொல்லக்கூடாது என்று ஒரு யிதழில் பேட்டியளித்தவரும் யிவர்தானே ? யிதற்கு பெண் என்ற முறையில் மஞ்சுளாவின் பதில் என்ன ? அவ்ர் பெண்ணில்லையென்றாலும் அவ்ர் கருத்தென்ன ?
சங்கரர் தமிழைத் தீட்டு என்கிறார்;யிதற்கு ‘தமிழரான கட்டுரையாளரின் பதில் என்ன ? அதை விடுத்து சம்ஸ்கிருதத்தின் பெருமைகளை விதந்தோதுவதேன் ? கட்டுரை முகப்பில் ‘பிராமண நலன் காப்பவர் ‘ என்று விமரிசனம் செய்யக்கூடாது என்பவர், அயோத்திக்கான அவரது தீர்வு, தான்சார்ந்த யினக்குழுவினரின் மதம் சார்ந்தது என்று சொல்லி, அவரிடம் மாறானநிலையை எதிர்பார்க்க முடியாது என்றும் கூறுகிறார்!
ஆபத்தான வேலை,சறுக்கல்,ஆபத்து என்று அங்கலாய்த்து நோகாமல் தடவிக்கொடுப்பவர், பார்ப்பன, யிந்துமத எதிர்ப்பாளர்களுக்குஅவர் சூட்டும் நாகரீகமற்ற பட்டங்கள் எத்தனை!
‘வடசொற்கடந்தான், தென்சொற்கலைக்கு எல்லை நேர்ந்தான் ‘ என்பது ராமனுக்குக் கவிச்சக்ரவர்த்தி கம்பன் கொடுக்கும் பாராட்டு! ஆனால் மஞ்சுளா போன்றவர்கள் சங்கரரின் தமிழ் விரோதத்துக்குப் பதில் அளிக்காமல், சம்ஸ்க்ருதத்திற்கு பாராட்டுரை வழங்குவதேன் ? கட்டுரை முழுதும் திராவிடயியக்க எதிர்ப்பு அடிச்சரடாக ஓடுகிறது. ஆனால் மணியரசன்
கருத்து அந்த யியக்கம் சார்ந்ததல்ல. மணியரசன் கட்டுரைக்கு மாற்றான அடிப்படை தரப்போவதாகப் புறப்பட்டவர் பிராமணஎதிர்ப்பு கூடாது, சம்ஸ்கிருதம் வடமொழியல்ல; யிந்தியா முழுவதற்குமான யிதிகாச, கலாச்சார,தத்துவ, உலகச் செம்மொழிகளுடன் ஒப்பிடத்தக்க மொழி என்று புகழ்பாடி முடிக்கிறார்.
‘தவமறைந்து அல்லவே செய்தல் புதல் மறைந்து வேட்டுவன் புள்சிமிழ்த்தல் போன்று ‘ என்றான் வள்ளுவன். கட்டுரையாளர் பெயரை ராமகோபாலன் என்றே வைத்துக் கொண்டிருக்கலாம். தன் கட்டுரையைஅவரே மீண்டும் படித்துப்பார்க்கட்டும்.!
ராமச்சந்திரன் பாலசுப்பிரமணியன்
balajee40@yahoo.com
**
Dear Thinnai Editor,
I would like to point out that we have to accept and handle the wastes & pollution when our people need more industries & electricity now and in the future.
In English there is a saying if you want to make an omelet you have to break the egg. So any biological or industrial process will necessarily have effluent waste. The point is how we manage the waste efficiently. For that we cannot stop the process itself. Similar argument on plastic is equally untenable. Because managing the plastic waste is the focus and not totally ignoring it. As among all metallurgical process, plastic manufacture is more safe and modern.
Similarly when we speak of ecological balance and environmental protection we raise objection to food production etc making them industrial. If we have to combat famine deaths due to low production we have to accept industrialization. Ultimately all scientific advancements that meet the human wants are sine qua non and they just need mitigating mechanism to control their safety aspects.
Can we imagine a life without electricity for the fear of that industry’s pollution, waste or potential danger ? So the focus is mitigating the devastating effect of the growth and not curbing it. If we close all the Atomic Power Stations how will we bridge the gap of electricity generation ? What we should ensure is even if a system fails it should fail safely.
Regards,
K.M. Vijayan
Senior Advocate, Chennai
kmvijayan@yahoo.com
***
- பிரஞ்சிலக்கியம் பேசுகிறேன் – Francois Rabelais
- மதி
- ஒரே ஒரு வழிதான்
- மானுடமாகட்டும் பெண்மை
- வைரமுத்துக்களின் வானம்-6
- கல்பாக்கம் ஞாநிக்குப் பரிந்து ரோஸாவசந்த் கேட்ட அணுவியல் வினாக்கள்
- 2003 ஆண்டின் அறிவியல் நோபெல் பரிசுகள்
- எனக்குப் பிடித்த கதைகள் – 81 ஒருகணக் காட்சி -சிவசங்கரியின் ‘வைராக்கியம் ‘
- நகைச்சுவை நாயகன் மார்க் ட்வெய்ன் (1835 – 1910)
- பிரகடனங்களும், பிரமைகளும் – 1 (ஜெயகாந்தன் உரை குறித்து)
- அன்பின் பஞ்சு
- உயிர்மை அக்டோபர் இதழ்
- ஒரு சேட்டரின் (chatter) புலம்பல்
- அப்படியா ?
- என்னைத்தேடி
- முக வரிகள்
- மீட்சி
- வாலைச் சீண்டும் வானரம்
- நீ இருக்கிறாய்!
- கூட்டுக்கவிதை
- பரி-மலம்
- ஒ லி ச் சி த் தி ர ம்
- விடியும்!நாவல் – (18)
- அரசூர் வம்சம் – அத்தியாயம் இருபத்தெட்டு
- இதயங்களின் தேவாலயம்
- எ(பெ)ருமை முயற்சிதரும்
- கடிதங்கள்
- பழங்குடியினர் உலகமும் கிரிஸ்துவ வரலாறும் -1
- கவர்னர் Schwarzenegger
- வாரபலன் – அக்டோபர் 16,2003 – அமைதிக்குக் கத்தரி வாய்ப்பு
- ஜனனம்
- ஹார்லிக்ஸ் (கல்லூரிக் காலம் – 3)
- குமரி உலா 7 — வேலுத்தம்பி தளவாயின் அரண்மனை
- முடிவற்ற அறிதல் [பதஞ்சலி யோக சூத்திரத்துக்கு எளிய விளக்கம் ]
- பகுத்தறிவு குறித்த மூட நம்பிக்கைகள்
- பரு
- சந்திப்பு
- உன்னைப்போல் தான் நானும் ?!
- பாடி முடிக்கும் முன்னே…
