திண்ணை

ப.மதியழகன்

பறவைகள்
பாடுகின்றன
குதிரைகள்
கனைக்கின்றன
யானைகள்
பிளீறிடுகின்றன
நாய்கள்
குரைக்கின்றன
குழந்தைகள்
மழலை பேசுகின்றன
எவற்றையும் செய்ய
தடையெதுவுமில்லை அதனுலகில்
எல்லாவற்றுக்கும் சுவர் எழுப்பப்பட்டுள்ளது
இவ்வுலகில்
சுவர்கள் சிறையாகிப்போனதால்
நான் கைதியானேன்
ஏற்கனவே எழுதப்பட்ட
தீர்ப்புகளுக்கு
என்னையும் இரையாக்குவார்கள்
இவ்வுலகத்தினர்
பலிபீடமான இவ்வையகத்தில்,
சுற்றித்திரியும்
மந்தையாடுகளாய் நாம்.

,

கண்டனூர் சசிக்குமார்

நான் நானாக இருந்தபோது
நலமாகவும் இருந்தேன்

என்வீட்டு மாங்காயை
எவனையோ பறிக்கவிட்டு
அடுத்தவீட்டு மாங்காயை – நான்
பறித்து அடிவாங்கி…….

அப்போதும்

இன்னும்பிற வெளியில்
வெக்கக் கேடுகள்
சொல்ல முடியா
நடந்த போதும்…….

நான் நானாக இருந்தேன்
நலமாகவும் இருந்தேன்

பிறகெப்போது

என்வீட்டுக் கண்ணாடி- எப்போது
என்னை அழகாகக்
காட்டியதோ அப்போது

நான் நானாகவும் இல்லை……!!!!
நலமாகவும் இல்லை……….!!!!

ஆக்கம்: கண்டனூர் சசிக்குமார்
pabsh123@yahoo.com

ஆதிராஜ்

சல்லடை சொன்னது “நான்
சலிப்பதனால் மக்கள்
சாப்பிடுகின்றனர்!”

‘பொ’க்கெனச் சிரித்தது முறம்! “நான்
புடைத்தபின் தானே?
பொங்குது சோறு?”

“அற்பரே எங்களை
அறியீரோ” என
ஆர்ப்பரித்தது நெருப்பு!
அடுப்பும் அதையே
ஆமோதித்தது!

பூமி மௌனமாய்ப்ப்
புன்னகை செய்தது!
பசியோ ம¨றைவாய்ப்
பணியைத் தொடர்ந்தது!

– ஆதிராஜ்

நெப்போலியன் சிங்கப்பூர்

நான்
நான் என்றால்
நான் இல்லை…

நானே
நானென்றால்
நானில்லை…

நான்
நான் ஆக
நான் துறந்து…

நான் அற்ற
நானில்
நான் ஆவேன் .

**
நெப்போலியன் சிங்கப்பூர்
**
kavingarnepolian@yahoo.com.sg

வேதா மஹாலக்ஷ்மி

உன் ஒவ்வொரு அசைவிலும்
எனக்குள் ஓராயிரம் மவுனங்கள்…
ஒவ்வொரு மவுனத்திலும்
உறங்காத மன அலைகள்….
உண்மை பிரித்தெடுக்கும்
உலகிற்குப் புரிந்ததும், உனக்குப் புரிந்ததுமாய்!
அழகிலும் ஆற்றாமையிலும்
உன் அன்பு மட்டுமே அச்சாணியாய்!
ஏங்கலும் தேம்பலும்
எதையுமே செய்வதறியா
ஏமாற்றம் பல சமயம்!
கடல்போல் உணர்வுகள்…
நதியென நனைய விரும்பி
எனக்கே எனக்கான உன் பாசமழையின்
ஒவ்வொரு துளியையும்
எதிர்பார்த்து எதிர்பார்த்து
எங்கெங்கோ தொலைந்தபடி நான்!

***
piraati@hotmail.com

வேதா மஹாலக்ஷ்மி

உன் ஒவ்வொரு அசைவிலும்
எனக்குள் ஓராயிரம் மவுனங்கள்…
ஒவ்வொரு மவுனத்திலும்
உறங்காத மன அலைகள்….
உண்மை பிரித்தெடுக்கும்
உலகிற்குப் புரிந்ததும், உனக்குப் புரிந்ததுமாய்!
அழகிலும் ஆற்றாமையிலும்
உன் அன்பு மட்டுமே அச்சாணியாய்!
ஏங்கலும் தேம்பலும்
எதையுமே செய்வதறியா
ஏமாற்றம் பல சமயம்!
கடல்போல் உணர்வுகள்…
நதியென நனைய விரும்பி
எனக்கே எனக்கான உன் பாசமழையின்
ஒவ்வொரு துளியையும்
எதிர்பார்த்து எதிர்பார்த்து
எங்கெங்கோ தொலைந்தபடி நான்!

***
piraati@hotmail.com

அனந்த்

‘பஞ்சபூதங்களால் ஆன
இவ்வுலகில்
உன் உடல்
அன்னமயம் ஆனது ‘ என்று
அறைகூவும்
உபநிஷத்துகள்.

ஆம்,
நான் உணவாகவே
உள்ளவன்

வானிலிருந்து வீழும் மழையால்
விளைந்த பயிரால்
விளைந்தவனே நான்

என் எழிலும்
குணமும், மணமும்
எல்லாமே தந்தவன்
நீ

நீ நானாகலாம்
ஆனால்…
நான் நான்மட்டும் தான்

உனக்கு என்னைப்
படைப்பதில் தான்
என் நிறைவைக் காண்பேன்.

—அனந்த்

(இது ஒரு வடஇந்திய உணவகத்தில் நானை உண்ணும்போது எழுந்த உணர்ச்சிக் கவிதை!:)