திண்ணை

பிச்சினிக்காடு இளங்கோ

இப்படி எழுத
ஓர் அதிகாலை
என்னை உசுப்பியது

கனவோடும்
நனவோடும்
கலந்த தூக்கத்தில்
புரண்டுகிடந்த என்னை
விரட்டியது

இந்த மீண்டபொழுதில்
அந்தத்
தீண்டிய காலங்கள்
கண்கலங்குகின்றன

வடுக்களாகி
வருத்தும்
கடந்த பொழுதுகளின்
கோரிக்கையை
நிராகரிக்க முடியவில்லை

காயப்பட்டுப்போன
எச்சங்கள்
இன்னும்
தீ நாக்குகளாய் இருக்கையில்
சந்தனம் பூசி
மகிழும் மனநிலை
எப்படி
வந்துவிட முடியும் ?

அசைபோட்டுக்கொண்டே
உதிர்க்கிறேன்
புன்னகையை

நியாயப்படுத்தும் வேளையிலும்
கடந்தவை
அப்படி எளிதாய்
மறையும் நீர்க்குமிழிகள் அல்லவே!

செம்புலப்பெயல் நீராய்த்
திரிந்தபொழுதுகளில்
தலைகாட்டிய
நரி முகங்கள்
ஓநாய் நெஞ்சங்கள்
நச்சரிக்கின்றன

தூக்கம் தொலைத்து
நாற்றம் விலக்கி
உதறி எழுகிறேன்
படுக்கையைவிட்டு
—-