திண்ணை

கவிநயா

ஈன்ற பொழுதினும்
இப்போது வலிக்குதடா
உன்னைக் காணாமல்
உன்மத்தம் பிடிக்குதடா
சிணுங்கிய உன் வதனம்
சிந்தையில் மிதக்குதடா
புன்னகை பூத்த முகம்
காண மனம் ஏங்குதடா

அன்னையிடம் கோபம் கொண்டு
ஆயர்ப்பாடி நீங்கினையோ
ஆவினத்தைத் தவிக்க விட்டு
ஆலிலையில் தூங்கினையோ
கோபியர்கள் தனித்திருக்க
கோகுலத்தை மறந்தனையோ
மண்ணுயிர்கள் மனங் கலங்க
மறைந்து எங்கு ஒளிந்தனையோ

கடைந்து வைத்த வெண்ணையெல்லாம்
கண்ணனின்றி உருகுதடா
காத்திருக்கும் கண்ணிரண்டும்
உன்னைத் தேடி மறுகுதடா
மாயக் கண்ணன் இல்லாமல்
மேகம் வண்ணம் இழந்ததடா
பவழச் செவ்வாய் பாராமல்
புல்லாங் குழலும் புழுங்குதடா

மண்ணுலகம் காத்திடவே
மன்னவனே வருவாயோ
வேதனையைத் தீர்த்திடவே
வெண்ணிலவே வருவாயோ
காற்சதங்கை கிணுகிணுக்க
கண்மணி நீ வருவாயோ
கரைந்துருகும் அன்னைமனம்
களிப்புறவே வருவாயோ

—
meenavr@hotmail.com