திண்ணை

சத்தி சக்திதாசன்

அப்பா என்
அறிவின்
ஆசானே

தெளிந்த சிந்தனை
சிரித்த முகம்
ஆயிரம்
கருத்துச் செறிந்த
இனிமையான
வாதங்கள்
அறியவில்லையே
என் தந்தையே அந்த
இளம்
வயதினில் உன் மகிமையை

முட்டாளின் மூளையிலே
முன்னூறு பூ
மலரும்
இந்த முட்டாளின் மூளையில்
உன் அறிவுப் பூக்களில்
ஒன்று கூட
விரியவில்லையே

சுதந்திரத்திற்கும்
சுவாசக்காற்றிற்கும்
தன் குடும்பத்தில் இட்ட
அத்திவாரத்திலே
வரைவிலக்கணம் இட்ட
என் அன்பு
அப்பாவே

உன்னை நான் தெய்வம்
என்று
கூறமாட்டேன் ஏனென்றால்
தெய்வத்தை நேராக
கண்டவரை நான் இன்னும்
காணவில்லையே
என் கண் முன்னெ
எனக்கு
அறிவை அன்பால்
புகட்டிய உன்னை
எப்படி
நான் தெய்வம் என்று ?

பொறுமைக்கு மற்றுமொரு
பதம் கேட்டார்
தமிழ் பரீட்சையிலே
அந்த வினாவிற்கு
பூஜ்ஜியம்தான் எனக்குக்
கிடைத்த புள்ளிகள்
அப்பா என்பதல்லவா நான்
எழுதிய விடை

எல்லோரையும் பகைக்காமல்
சமாளிக்க
பலவிதமாய் நடந்திடுவார்
ஆனால்
உன்னோடு மட்டும் எதுவிதமான
அச்சமின்றி பழகிடுவார்
எதையும் தாங்கும்
இரும்பு
இதயமல்லவா நீ கொண்டது

சிரிக்காமல் ஓர்நாளும் நீ
இருந்து
கண்டதில்லை உன் மகன் நான்
வாழ்க்கையினிலே வெற்றியடைய
நீ பட்ட துயரங்கள்
ஆயிரமாய் கொண்டிருந்தும்
அவற்றின் நிழல் கூட
எம்மீது தெறிக்காமல்
பாதுகாப்பாய்
வளர்த்தெடுத்தாய்

சுற்றியிருந்தோர்கள் வளமான
வாழ்வுதேடி
கடல்கடந்து சென்றாலும்
தாய்நாட்டு வாழ்வொன்றே
சுகமென்று
வாழ்ந்திருந்தாய்

அம்மாவின் மகிழ்வொன்றே
உன் கொள்கை
என்றிருந்தாய்
ஆன்மீகத் தத்துவங்கள்
ஆயிரமாய்
எடுத்துரைத்தாய்
பாழும் என்மனதினில்
வழுவாக
விழவில்லை

என் வாழ்க்கைப் பயணத்தில்
பல மைல்கள்
கடந்தபின்னே
திரும்பிப் பார்க்கின்றேன்
நான் நடந்த பாதையில்
நான்கு பாதச்சுவடுகள்
தந்தையே என்னையே அறியாமல்
உன் பாதச்சுவடுகளைத்தான்
நான் தொடர்ந்திருக்கின்றேன்

வாழ்க்கையெனும் இந்த
பேராசை
ஓட்டப்பந்தயத்தில்
ஓடிக்களைத்தபின் அப்பா
உன்னைத் தேடுகின்றேன்
உன் தேவை உணர்கின்றேன்

குடும்பம் எனும் கலைக்
கோயில்தனிலே
வீற்றிருக்கும்
தெய்வங்கள் சூடும் மாலை
கண்டிப்பு எனும் நூலில்
பாசம் எனும் மல்லிகையின்
நட்பு எனும் வாசத்தை
கொண்டதாகும்
என்று நித்தியமும்
விளக்கிய என்
நல்லாசிரியனே

சிரித்தபடியே வாழ்க்கைத்
தத்துவத்தை
தத்ரூபமாக வடித்துக்
காட்டியவனே
உறுதியாக ஒன்று மட்டும்
கூறுவேன்
வாழ்க்கை பயணமதில்
அரைக்காதை
தூரத்தை அமைதியாக
கழித்தேனெனில்
தந்தை உன் தங்கமெனும்
அறிவுரையால்தான்.