திண்ணை

திலகபாமா

அலை கடலாய் கரை அரிக்க
அரித்த கரை நெடுவிலும்
அணிவகுக்கும் சிப்பிகளின்
அலங்காரம் துலங்கும்
சமுத்திரத்தின் சங்கமமாய் நானும்
கால்களுக்கடியில் கரைந்து போகும்
மணல் துகளாய்

கரையுமென்றெண்ணிய பாவங்களுக்காய்
மூழ்கினாலும் என்றும்
மூழ்காத கடலாய்
முத்துக் குளிக்க ஆசை உனக்கு

மூச்ச்சடக்க திராணி இல்லாது
தென்றலில் ஆடியபடியே
எனை கிழித்துக் கொண்டு
மிதக்கின்ற தோணிக்கு
கரை கிட்டும்

கிட்டாது கழுத்தில் சிரிக்கும்
முத்துக்கள்
உடை சுருக்கம்
உடல் சுருக்கம் மறுத்து உன்
உணர்வு சுருக்கம்
கண்டுள்ளம் சுருங்க

விரிந்த மனதால் உள்ளம் நிறைக்க
நிறைந்த உல்ளம் நீள்கடல் மூழ்கி
அலைகடல் முத்தை
மாலையாய் தோள்களில் தவழும்
நாட்கள் எதிர்பார்த்து
சிப்பிக்குள் தூங்கும் மழைத்துளி