திண்ணை

எஸ்ஸார்சி

–

ஆத்மாவை அளிப்பவன்
பலமளிப்பவன்
தேவர்கட்கு ஆக்ஞை தருவோன்
இருகால் நான்கு கால்
பிராணிகட்கு த்தலைவன்
அவனுக்கிவண் அவியொடு வணக்கம்
சுவாசிப்புக்கும் இமைகொட்டுதலுக்கும்
யார் அதிபதியோ
யாருடைய உருவம் அமிர்தமோ
நிழல் மரணமளிப்பதோ
எவரை மோதும் இரு போர்ப்படைகளும்
விருப்புடன் நோக்குகின்றதோ
எவனால் கதிரவன் விசாலமானோனோ
மகிமையால் மலைகளும்
ரசத்தால் கடலும்
கைகளால் திசையும் யாருக்கு ச்சொந்தமோ
அவியுடன் வணக்கம் அவனுக்கு
அமுத கலசங்களே கருப்பம் தாங்கி
விசுவம் காக்கும்
இரணிய கர்ப்பனே ஆதியில் தோன்றினான்
தண்ணீரே கரு தாங்கியது
உயிர்க்கு பொன் உறை தந்தது
ஒநாய் உடன் தூரம் செல்க
திருடன் அவ்விதம் தூரமே செல்க
தீயோனும் தூரமே செல்க
புலியின் வாய் கண்கள் இருபது நகங்கள் நாசமாகுக
தாய் சுகமாய் உறங்கட்டும்
தந்தை உறங்கட்டும்
நாய் உறங்கட்டும்
வீட்டுத்தலைவன் உறங்கட்டும்
உறவினர் சிசுக்கள் உறங்கட்டும்
முதலில் பிராமணன் தோன்றினான்
அவனுக்குப் பத்து முகம்
பத்து வாய் கொன்டு சோமன் பருகினான் அவன்
ரசமும் நஞ்சும் அவனே ஆக்கினான்
கருடனே விடம் புசித்தான் ஆதியில்
மயக்கமில்லை அவனுக்கு அவன் உருவில் மாற்றமில்லை
கண் இடு மை நீயே மலையின் அவுடதம்
சீவனுக்குக் காவல்
புருடர் பசு குதிரையெனக் காப்போன்
தீய மந்திரக்காரனை அழிப்போன்
அமுதம் அறிவோன்
உயிர்க்கு உணவு
மஞ்சட்காமாலைக்கு சிகிச்சை நீ
யாரிடும் சபதமும் நெருங்காது நின்னை
தவறான மந்திரம் கெடு சொப்பனம்
பாவச்செயல் கோரக்கண்
இவையினின்று காத்திடுக மையே நீ
வாயுவோடு மின்னல் சேரப்பிறந்ததுவே பொன் போற் சங்கு
காக்கட்டும் எம்மை
நோய் அறிவின்மை ஒயாக் குரலெழுப்பும் கிருமிகள் அழிக
சங்கு கடலிலிருந்து
கதிரோன் இருள் மேக வசமிருந்து தோற்றம் பெற்றனர்
தேவர்களின் எலும்பு முத்து
ஆன்மா ஆவதும் அதுவே
நூறாண்டு வாழ்ந்திடுக நீ
முத்து அணிவிக்கிறேன் உனக்கு
ரோகணச்செடியே உடைந்த எலும்பை ஒட்டச்செய்
அங்கம் இணையட்டும்
மஜ்ஜைகள் சேர்ந்திடுக
தேர் போல் விரைந்து சென்றிடுக நீ
தேவர்களே தாழ்ந்துபோனவனை உயத்துக
குரல் கொடுக்கும் நாக்கு
இரு கைகள்
பத்து விரல் கொண்டு நின்னைத் தொடுகிறேன்
நீ மங்கலம் பெறுக
பலி ஆட்டின் தலை கிழக்கே
முதுகெலும்பு உச்சியில்
வாய் பூமி பார்த்து
நடுப்பாகம் வானில்
நான்கு திசை நான்கு கால்கள்
தேவர் உலகு செல்கிறது ஆடு
பெண் தவளையே வருணனோடு பேசுக
கால்கள் விரித்து நீந்துக
பொழிவு மின்னல் காற்று தொடரட்டும்
செடிகொடிகள் இன்பம் பெறுக
ரகசியம் அறிந்தோர் தேவர்
வருணன் அறிவான் ரகசியம்
அபமார்க்கன் என்னும் செடியே
பசி மரணம் தாகமரணம் நீக்கு
க்ஷத்ரியன் இவண் தலைவனாகட்டும்
கிராமம் குதிரை பசுக்கள் பெறுக அவன்
ஜனபதியன்றோ அவன்
சிம்மன் அவன் புலிபோல் பகைவரை முடித்து வைக்கட்டும்
யான் பெறும் துன்பம் தெய்வ விதியாலன்று
மானிடனால் செய்யப்பட்டது
மண்ணும் விண்ணும் என்னைக்காத்திடுக
மருத்துக்கள் பசுவின் பால் செடிகொடியொடு
குதிரையின் துரிதம் அருள்வோர்
எம்மை விடுதலை செய்க
படைப்போனே எல்லாமானோனே
இருகால் நான்குகால் விலங்குகளை அதிகாரம் செய்வோனே
போரில் துணை புரிக
முனிவர்க்கு த்துணைவரும் மித்திரா வருணர்களே
நேர்மையில்லானை நேர்மையால் மெய்வழியால்
வென்றெடுப்போனே காத்திடுக என்னை
சொல்லின் தேவதையே
பிராமணனை முனியை அறிஞனை ஆக்குபவள்
நெடு நாள் சுவாசிப்போன்
சொல்வது கேட்போன்
வாக் தேவதையால் அன்னம் பெறுகிறார்கள்
என்னை அறியா அவர்கள் என்னுள்ளே
வசிக்கிறார்கள்
பிரமம் பழிப்போரை அழிப்பவள்
வாக் தேவி யான்
மன்யுவே வெற்றி வழி காட்டுவோன்
சக்திமான் சேரும் வழி காட்டிச் செல்வம் கூட்டுவோன்
தசுயுக்களை அழிக்கும் எமக்கு நண்பன் மன்யு
முப்பது பற்கள் கொண்ட மாதமும்
பன்னிரு பற்கள் கொண்ட வருடமும்
சுழலும் நாளும் இரவும் தொடாப்
பால் சோறு கொண்டு யான் மரணத்தை வெல்வேனாகுக
வானம் பசு
வாயு அதன் கன்று
விண்ணகம் பசு
கதிரோன் அதன் கன்று
திசைகள் பசு
அவைகளின் கன்று திங்கள்
அக்கினி அனலுள் வாழ்பவன்
ஏழு வாயுள்ளவனவன்
வந்தனம் எல்லோருக்கும்
அக்கினியை ஆக்கிரமிப்போர்
யமனை ஆக்கிரமிப்போர்
வருணனை ஆக்கிரமிப்போர்
சோமனை ஆக்கிரமிப்போர்
புவியை ஆக்கிரமிப்போர்
வாயுவை ஆக்கிரமிப்போர்
சூரியனை ஆக்கிரமிப்போர்
பிரமத்தை ஆக்கிரமிப்போர்
துன்பமே பெறுக
எதிர்ப்போம் அழிப்போம் எதிரிகள் எல்லோரையுமே ( அதர்வ வேதம், காண்டம் 4)
————————————————————–