திண்ணை

சக்தி சக்திதாசன்

கண்மணியே என்னெஞ்சம்
காதலினால் கட்டுண்டது
நிந்தன் நினைவுகள் தந்த
குளிர்மை உடலை வாட்ட
உந்தன் கனவுகள் எனும்
உஷ்ணப் போர்வை தழுவியதே

விழிகள் என்னும் அம்பு
விட்டெறிந்த பார்வைக்
கணைகள் கடந்து சென்ற
கடலின் உள்ளே கண்ணே
கலந்ததெந்தன் பிரிவின்
கண்ணீர்த் துளிகள்

வரலாமா ? என்று கேட்டு
வந்ததல்ல உன்மேல் காதல்
வரட்டுமா? என்று சொல்லிப்
பிரியவில்லை உன் நெஞ்சம்
எதிர்பார்த்து கிடைத்தல்ல
ஏழையெனக்கு உன் காதல்

கொடுத்ததையெல்லாம் தானே
கொடுமையாகப் பறித்துக்
கொண்டே ஓடும் காலம் ஓடுகிறது
ஓடைமேலே நீந்து காகிதக் கப்பலாய்
உன்னினைவைச் சுமந்த வண்ணம்
மூழ்குகின்றதே என் காதல்

sathnel.sakthithasan@bt.com