உப்பு டையில் ஊறவைத்த
உவப்பான வண்ணவண்ண சாரங்கள்
உலகை எல்லாம் வலம்வந்த
காலத்தில் சேர்த்த பணம்
பத்திரமாய் கூட்டு வட்டியுடன்
பத்திரத்தில் காத்துக் கிடப்பதையும்,
தங்கச் சுனாமி யொன்று
தரை வழியே வந்தபோது
தந்திரமாய் ஓடிச் சென்று
தட்டிக் கொண்ட சொர்ணங்கள்
பத்திரமாய் பணப் பெட்டியிலே
பாளங்களாய் பதுங்கிக் கிடப்பதையும்,
கண்டு கண்டு கண்பூத்து
கடைசியிலே கண்ணான மாமனிடம்
பெண் கேட்டு வந்துவிட்டேன்
சத்தியமாய் சதமேனும் சீதனமாய்
பத்திரத்தில் எழுத வேண்டாம்
அத்தனையும் கொடுத்திடுங்கள் அருமைமகளுக்கு!
பளார் என்றென் கன்னத்தில்
பாவி மனச்சாட்சி அறைந்ததுவோ!
பக்கென விழித் தெழுந்தேன்
பகலிலும் சீதனக் கனவுதானோ!
சீதனமே இனி வேண்டாம்
சீர் திருந்தி வாழப்போறேன்.
24. எமது தேசம்
ஏழைகளின் இல்லங்கள்
எரியும் நெருப்பில் – அதில்
ஏனோ குளிர்காய்கிறது
எமது இத்தேசம்.
குழந்தைகளின் கூக்குரலும்
குமர்களின் கூப்பாடும்
முதியோரின் முனகல்களும்
மூப்படைந்த நோவினையும்
கண்டும் கலங்காதது
எமது இத்தேசம்.
பூக்களின் மலர்ச்சி
உன் சிரிப்பையும்
தென்றலின் தொடுகை
உன் ஸ்பரிசத்தையும்
மழையின் வருகை
உன் குளிர்ச்சியையும்
வெய்யிலின் தாக்கம்
உன் கோபத்தையும்,
புயற்காற்றின் வேகம்
உன் ஆர்ப்பாட்டத்தையும்
அடிக்கடி ஞாபகப்படுத்துகிறதே!
அப்போதெல்லாம் உன்னை
கோபித்துக்கொள்வேன் பின்
உன் கையாலாகாத்
தன்மையை எண்ணியும்
சற்று ஆறுதலடைவேன்.
நான் ஒன்றும்
தனிமைப்படுத்தப் பட்டவனல்ல
நீ என்னைத்
தனிமைப் படுத்தினாலும்!
என்னுயிர் இவ்வுலகில்
இருக்கும் வரை
இயற்கையும் எனக்குத்
துணையாய் இருக்கும்.
இருட்டுக்குள் நான் இருந்தாலும்
இன்றும் என்னிதயம் உன்
வெளிச்சத்தைத் தான் தேடுகிறது
வெளிச்சத்துள் இருக்கும் நீயோ
இருட்டடிப்புக் காரியாய் இன்னமும்
என் வெளிச்சத்தைப் போக்குகிறாயே!
ஆனாலும் என்னுள் நீ ஆகிவிட்டாய் தெரியாப் பருவத்திலே!
என்னுள் நீயாக உன்னுள் நானாக என்மடியில் நீயாக உன்மடியில் நானாக நீ நானாக நான் நீயாக…. ஜீரணிக்கமுடியாத அந்தக் காதல் நிஜங்கள் அற்றுப் போகவில்லை இன்னும் என் மனதைவிட்டு.
ஆனாலும் என்னுள் நீ ஆகிவிட்டாய் என்றோ!
நாளை நீ மணப்பெண்ணென்று நாசுக்காய் கூறியபோது – நான் நானாக இல்லாமை உணர்ந்தும் நடைப் பிணமாகவில்லை.
அன்றும் நீ என்னுள் ஆகிவிட்டவள் என்பதனால்!
நாட்கள் வாரங்களாகி வாரங்கள் மாதங்களாகி மாதங்கள் வருடங்களாகி இருபது வருடங்கள் சென்றும்,
இன்றும் என்னுள் நீ ஆகிவிட்டவள் தான்!
காரும் பங்களாவும் காசும் பணமும் கசந்து போய் இத்தனை வருடங்களின்பின் உன்னுள் என்னை உள்வாங்க நினைக்கிறாயே! இது என்ன விந்தை!!
உள்வாங்கல் என்பது வெளித்தள்ளல் போல் அவ்வளவு லேசுப்பட்டதல்ல – காதலைப் பொறுத்தவரை.
நானும் இன்று ஓர் இதயத்தின் உள்வாங்கல்தான் – என் செல்வங்களின் உயிர்நாடிதான்.
ஆனாலும் என்னுள் நீ ஆகிவிட்டவள் என்பதனால் உன்னில் ஒரு பரிதாபம்.
என்னுள் ஆகிவிட்ட உன்காதலின் வெளித்தள்ளல்கள் என் மரணத்தின்பின் உன்னுள் உள்வாங்கப்படும்!
அப்போது நான் ஆகியிருப்பேன் உன்னுள்!!
2. வேண்டாம் யுத்தம்…
வேகத்தைக் குறைத்து வீதித்தடை தாண்டி வலதுபக்கம் திரும்பிப்பார்க்கிறேன் வெறிச்சோடிக் கிடக்கிறது ~செக்பொயின்ட்|.
செக்குமாடுகள் போல் சுற்றிச் சுற்றிவந்த ஒருவரையும் காணவில்லை – அந்த ஒரு கருப்பு நாயையும்தான்.
நான் தினமும் வேலைக்குச்செல்லும் நன்கு பரிச்சயமான பாதைதான். பலமுறை வானை நிறுத்திவிட்டு பல்லிழித்து அடையாளம் காட்டி,
அனுமதி கிடைத்ததும் அடிதடுமாறி தப்பிப்பிழைத்தோ மென மீண்டும் வாகனத்தில் ஏறி மறைந்ததும் இங்குதான்.
தாய் தந்தை தாரம் தம்பி தங்கை அண்ணா மாமன் மாமி மச்சான் மதினி மக்கள் உறவுகளெல்லாம், நலிந்து நடைப்பிணமாகி நாறிவிட்ட நிலையில்
நடை பயின்று நல்லபல பண்புகளுடன் மீண் டெழுவதைக் காணும் போது,
வேண்டாம் வேண்டாம் மீண்டுமொரு யுத்தம் எம் ஈழத்திருநாட்டில் இனி மேலும்!
3. நிலவு அவள்.
அங்கேபார் முழுமதியை அதைப்பிடித்து நான்தருவேன் அன்பேயழகே நீ அமுதுண்ணு ஆரமுதே! அன்னையின் அரவணைப்பில் அமுதுண்ணும் பிஞ்சும் அண்ணார்ந்து பார்ப்பது அந்த நிலவைத்தான்.
பள்ளி நாட்களையும் பாட வேளையையும் விளையாட்டாய்ப் போக்கிவிட்டு விதிதான் இதுவென்று அங்கலாய்த்து ஆர்ப்பரித்து ஆரவாரப்படும் மாணவனும் கடற்கரை மண்ணிலே கலங்குவது அந்நிலவிடம்தான்.
