திண்ணை

கோகுலன்

தனிமையின் சலிப்பில்
வாசல் வந்தமரும் இந்நடுநிசியில்
சிதறிக்கிடக்கும் எதிர் முற்றத்துப் பன்னீர்ப்பூக்கள்
சிநேகமாய்ப் புன்னகைக்கின்றன

பனிபொழிய ஆரம்பித்திருக்கும் இவ்வேளை
மணந்துகொண்டிருக்கும் மலர்களுக்கு
என் வலிகள் பரிட்சயமில்லை எனினும்
இந் நீள் இரவைக் கடப்பதற்கு
இவற்றின் நட்பு எனக்கு அவசியமாகின்றது

வெளிகளை நிரப்பிக்கிடக்கும் நறுமணம்
வலிகளை மறப்பதற்குப் போதுமானதாகவும்
குளிர்காற்றில் நிறைந்துவரும் இரவின் பாடல்
ஆறுதலைக் கொண்டுவருதாகவும் இருக்கின்றது

உதிர்ந்து கிடப்பினும்
மணந்து கொண்டிருக்கின்ற வாசப்பூக்கள்
தீர்க்கம் நிறைந்தவை

காலைநேர சப்பாத்துக்கால்களின் அலட்சியங்களையும்
இரக்கமற்ற வாகனச் சக்கரங்களின் அவசரங்களையும்
இவை அறிந்திருக்கக் கூடுமெனத் தோன்றுகிறது

சூழ்ந்த இரவின் இருளில்
வலிகளை கரைத்துக்கொண்டிருக்கும் நான்
கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய வாழ்க்கைச் சூட்சமங்கள்
இன்னும் ஏராளம் இருக்கின்றன

நட்புடன்,
கோகுலன்
gokulankannan@gmail.com