திண்ணை

திலகபாமா சிவகாசி

தவம் கிடக்கட்டும் ஆண்மை
திறுகும் மீசையும்
முறுக்கிய நடையும்
சொல்லாத ஆண்மையை எனக்குள்
அதிரப் புதைக்க நினைக்கின்றாய்
விழிக்கும் விழியில்
வேலியிடும் என் பார்வையின்
ஆண்மையைச் சந்தி நீ
மதுரையாவது புரியும்
தெறிக்கும் ஓர் சொல்லில்
உரித்து உன்னை
அம்மணமாக்கையில் புரியும்
சீதைக்குள் நெருப்பு மீளாது
தீக்குளித்து தீர்ந்து போகுமென்று
காதலில் அவள் கண்கள்
பேசிய மொழியில்
அட்சய பாத்திரம் பிட்சை கேட்கும்
ஆண்மைதனை அவளிடம்
காலடி பட்டதும்
கைகூப்பி எழுந்திடாத
அகலிகையிடம் உள்ளது
ஆண்மை
கணையாழிக்கு காத்திராது
காதலைக் கண்களில் சொல்லும்
சகுந்தலையின் இருப்பு ஆண்மை
சூடிக் கொடுத்து சூடிக் கொள்ளவும்
சூட்டிக் கொள்ளவும் காத்திராத
ஆண்டாளின் ஆயுதம் ஆண்மை
குமரிக் கரையில்
அலைகளின் மந்திர உச்சரிப்பில்
தனக்காக சிவனாரை தவம் கிடக்க
வைக்கும் கன்னியில் உள்ளதாண்மை
கற்பை காக்க கனலுள்குதியாது
கயவன் கால் தட்டிவிடும்
சித்தூர் ராணிபத்மினியின் பார்வையே ஆண்மை
தாயண்மையுள்ளே தவம் கிடக்கும்
பேராண்மை யெல்லாம்
பெண்ணாய் பிறக்க

***