திண்ணை

எஸ்ஸார்சி

அக்கினி நின் வாழ்இல்லம்
தண்ணீர்த்தடாகம்
செடி கொடிகளில்
விருட்சங்களில் புகும் நீ
அவைகட்கு மகவாகிறாய்
எரிந்த சாம்பலாய்
மண் புகுவன செடிகள்
தண்ணீர் தானே
விருட்சங்களை அன்னையாய்
நிமிர்த்தி நிற்க வைக்கிறாள்
அக்கினி ஆராதிக்கப்டுகிறான்
அக்கினி வெறுக்கவும் படுகிறான்
யாம் எப்போதும் அக்கியைப் புகழ்ந்து
அதன் பெருமையே பேசுவோம்
நுகத்தடி தயாராகிறது எருதுகட்கு
கொழுவோடு உறுதியாய்ப்
பிணைப்போம் நுகத்தடியை
விதை படு உழு சால்கள்
ஆழமாகின்றன நிலம் மீது
எம் கீதம் கேட்டதன் விளைவாய்
எருதுகள் மகிழ்வோடு
உழுவோர் மகிழ்வோடு
வெள்ளமாய் விளைச்சல்
அரிவாள் கொணர்க
அறுவடைச்செம்மையாய் நடக்கட்டும்
அக்கினி அன்னைக்கு
ஆயிரம் வாழ்வில்லங்கள்
செடி கொடிகளில்
அத்தனையும் அவுஷதமாகிக்
காக்கிறது எம்மை
மலரும் கனியும்
மகிழ்வொடு இன்பத்தின் நீட்சி
எமக்குத்தாயாவன விருட்சங்கள்
இறையே அவைகட்கு அன்னை
கால்நடை காக்கும் விருட்சங்களே
மானுடம் காத்திடுக
மூலிகைச்செடிகள்
சேமமுறக்காத்து வைத்திருப்போனே
மக்கட்தலைவன் வைத்தியநாதன்
மாடுகள் கொட்டகைவிட்டு
ஒடி வருவதுபோலே
ஆரோக்கியம் தருக எமக்கு
மூலிகைச்செடிகள் மூச்சுக்காவலர்கள்
செடிகொடிகளுக்கு அடிமண்
கொத்திவிடுவோன் காக்கப்படுக
அவன் யாருக்காய் அது
செய்கிறோனோ அவன் காக்கப்படுக
சோமனே செடிகளின் அரசன்
நிலம் முழுதும் அவனே படர்க ( சுக்கில யஜுர் 12)
அழகு நிலாவே
நெய்ப் பொருள் தருவது
பலத்தின் தலைவன்
பால் நிலவனே
அக்கினியே பிரிய சினேகிதன்
எம் காவலன்
காருண்யவான் அழகன் அனலன்
எம் நண்பர்கள் சுகம் பெறுக
வேத கோஷங்கள்
கடலெனப்பரவி
இந்திரனை ஒளிர்விக்கின்றன
புல்லுக்கு ஆர்வமுடன்
கனைத்து அழைக்கும்
குதிரையைப்போல் வான் வழி
வருகிறான் அக்கினி
வாயுவே வெளிப்படும்
சுவாலையை ஆட்டிப்பார்க்கிறது
அக்கினி சென்ற வழியெப்போதும்
வண்ணத்தில் கருப்பு ( சு. ய. 15)
—————————————–