திண்ணை

வசீகர் நாகராஜன்

சில நேரங்களில் நான்
எங்கிருக்கிறேன் என்றே தெரிவதில்லை

சில கைகள் பூக்களாய் வருட
பல கைகள் முட்களாய் குத்த
வந்த வழி திரும்பிடவும் இயலாமல்
மேலும் மேலும் கால்கள் முன்னேற
எது பாதை எது வழி
முச்சு திணறுகிறது

வெளிச்சமும் இருட்டும் கலந்து
யாராலோ முன்னால் இழுக்கப்பட்டு
என்னால் யாரோ தள்ளப்பட்டு
யாராலோ என் பெயர் அழைக்கப்பட்டு
என்னால் பலர் காயப்பட்டு
புதுப்புது வழிகள் புதுப்புது வலிகள்

ஆயினும்
மயிலிறகு நாளையேனும் குட்டி போடுமென்ற
சிறுவயது மனது இன்னும் கொஞ்சம்
மிச்சமிருக்கிறது

வசீகர் நாகராஜன்