திண்ணை

நட்சத்திரவாசி

உனது கீழ் பாய்தலில்
எனது மேனி நடுங்குகிறது
கழன்று போகிறதென் அகம்
விழும் ஒவ்வொரு சுவடும்
மேதாவி நீயோ
என கேலி செய்கிறது
கண்மூடி நின்றிருக்கிறேன்
இமைதொட்டு
நாபி தொட்டு
நெஞ்சை பிடித்திழுக்கும்
ஒரு பெரும் சலனம்
தேகம் இல்லாதிருந்தால்
கரைந்திருப்பேனோ
இரைச்சல் காதை குடைந்து
கபாலத்தில் நுழைந்து
அறிந்தவற்ரையும்
அறியாதவற்ரையும்
சிதறடித்து விடுகிறது
ஒரு வெறும் ஜடம் போல்
ஆகிவிட்டேன்
உறைந்து போன என்னில்
விடுதலை பெற்றன
ஒரு நூறு பறவைகள்
ஒரே ஒரு சப்தமெழுப்பி