திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

ஒருவரை ஒருவர் நெருங்கி நம்மிரு ஆத்மாக்கள்
நெருக்கமாய்
நேருக்கு நேராய், மௌனமாய்
நெஞ்சுறுதி யுடன் நிமிர்ந்து
நிற்கும் போது,
எங்களுக்குக் கசப்புடன்
என்ன கொடுமை எல்லாம்
இழைக்குமோ இவ்வுலகம் ?
வளைவுத் திருப்புகளில் தீப்பற்றி
முறிந்து போகும்
விரியும் எமது இறக்கைகள் !
எம்மைத் திருப்தி யுடன்
இங்கே வாழ விடுமா
இவ்வுலகம் ? சிந்திப்பாய் !
மென்மேல் ஏறிடும் தேவதைகள்
நம்மேல் வலுவாய்த் தூவிடும்
உன்னதமாகப்
பொன்னிசைச் சிமிழை,
ஆழ்ந்த நமது
அருமை மௌனத் திடையே !
என்னினியவனே,
தகுதி யில்லாத மனிதரின்
முரண்பட்ட மன முடக்கம் விரட்டித்
தூய நம் ஆன்மாக்களைத்
துண்டிக்கும் இந்த
மண்ணில்தான் வசிக்க வேண்டும் நாம் !
காரிருள் வெளிக் குள்ளே
ஒரேநாள்
காதலித்து நிற்க எனக்கு
ஓரிடத்தை அனுமதி
மரண நேரச் சுழி யிட்டு !

********************
Poem -22
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

When our two souls stand up erect and strong,
Face to face, silent, drawing nigh and nigher,
Until the lengthening wings break into fire
At either curvழூd point,–what bitter wrong
Can the earth do to us, that we should not long
Be here contented? Think. In mounting higher,
The angels would press on us and aspire
To drop some golden orb of perfect song
Into our deep, dear silence. Let us stay
Rather on earth, Belovழூd,–where the unfit
Contrarious moods of men recoil away
And isolate pure spirits, and permit
A place to stand and love in for a day,
With darkness and the death-hour rounding it.

**********

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (May 22 2007)]