திண்ணை

சாமிசுரேஸ்

முள்ளந்தண்டினைக் கீறி
நரம்பைக் கவ்விக்கொண்டு முன்னேறுகிறது
குளிர்த்திரவம்

காற்றை எனக்குப்பிடிக்கும்
அது பிரசவிக்கும்
சுக நெடி பிடிக்கும்
ஏனோ அன்றது அழுது சிவந்தது

தலைச்சன் குருவியின் வெறிப்பிதற்றலில்
வெளிறிப்போனது கூடு

மேகவரிகளுக்குள் களங்கம்

வெடித்துச் சிதறும் முகில்த்துளிகளினுள்
காலாவதியானது காலம்

வழித்தெரியும் விழி மொழி
புருவங்களில் உயர்ந்து
மானிடப்பார்வையில் சிதறி
உருக்குலைந்த முடமாய் ஆகுதியாகனது

வலியது மட்டுமே நெடியதாகிறது

தரைகளின் விசும்பலில்
சிலுவைகள் சிதற
புதைகுழிகளின் மேல் மரணமாளிகை

பிறப்பைப் பார்த்தேன்
நீ யாராய்பிறக்கிறாய்

உனக்குள் மட்டுமே
புதையவேண்டிய நிழலை
ஊருக்குள் விதைத்து மரத்துப் போனாய்

நீ மனிதனாய் பிறக்கக்கடவது

அங்கொரு கூடலில்
சிறுவண்டு மனமுருகி
மொழியிழந்து தவிக்கிறது

சீ…
யாராவது முடிசூட்டிக்கொள்ளுங்கள்

sasa59@bluewin.ch