திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

தேவன் படைத்த இந்த பிரபஞ்சத்தில்
மூவர் மட்டுமே கேட்டனர்,
நீவீர் சொல்லிய
இந்த வாய்மொழியை,
எல்லோரும் இருந்தாலும் !
இறைவன் அருகில் உரைத்தது நீ !
கேட்டது நான் !
நம்மில் ஒருவர்தான் பதிலளித்தோம் !
கண்ணால்
உன்னைக் காணக் கூடாதெனத்
தண்டித்து எனக்குச்
சாபமிட்டுக்
கடவுள்தான் கருமை பூசினார்
எனது
கண்ணிமைகளில் !
நான் செத்துப் போயிருந்தால்
புதைக்கும் போது
பளுச்சுமைப்
பன்மடங்கு பெருகித்
தனித்துவம் உள்ளடங்கும் !
அந்தோ இல்லை !
அதை விடக் கோரம் !
எல்லா மனிதரை விட
இறைவன் செய்வது கொடூரம் !
என்னரும் நண்பனே !
விலகிச் செல்ல மாட்டார் மனிதர்,
உலகப் பொருட்களை
நம் வசம் விட்டு !
அதுபோல்
மாற்றாது பெருங் கடலும்
நம் மனதை !
வளைக்காது பெரும் புயலும்
நம் முடிவை !
இறுதியில் அனைத்து
மலை முகடுகளின் உச்சிக்கு
நீண்டு
தொட்டுவிடும் நம் கரங்கள்,
நம்மிடை ஓடி வரும்
சொர்க்க புரியை !
மேலும்
சூளுரைக்க வேண்டும்
நாம் மட்டும்,
விண்ணில் தாரகை நோக்கி
விரைந்து செல்ல !

********************
Poem -2
Elizabeth Browing

But only three in all God’s universe
Have heard this word thou hast said,–Himself, beside
Thee speaking, and me listening! and replied
One of us . . . that was God, . . and laid the curse
So darkly on my eyelids, as to amerce
My sight from seeing thee,–that if I had died,
The deathweights, placed there, would have signified
Less absolute exclusion. “Nay” is worse
From God than from all others, O my friend!
Men could not part us with their worldly jars,
Nor the seas change us, nor the tempests bend;
Our hands would touch for all the mountain-bars:
And, heaven being rolled between us at the end,
We should but vow the faster for the stars.

**********

jayabarat@tnt21.com [S. Jayabarathan January 1, 2007]