திண்ணை

சங்கர் நாக்

வெகு நீளமான பயணம்.

நீர்பருகி, சூாியன் வேகவைத்த

ஒளிக்கதிரால் பிறந்து

வானெழும்பி வளர்ந்து

காற்றோடு காற்றாய்…

பறவைக்கெல்லாம் குடையாய்

மேலிருந்து பூமி நோக்கிட

சிறுபிள்ளை சிறுநீராய் சமுத்திரம்.

படர்ந்து வானம் மறைக்க

பின்னாலிருந்து சூடு பரப்புவான்

சூாியன் – வலி பொறுக்கமுடியாமல்

தாங்கிவந்த நீரெல்லாம் கரைந்துபோகையில்

செத்துப்போய்

காற்றோடு மிதக்க வேண்டிவரும்.

மோதி உடைந்தபின்

நீராய், மழையாய்

மண்ணோக்கி விழுகையில்

கவலை துளியும் இல்லை.

என்னை நோக்கித்தான்

பூமி காத்திருக்கிறது என்கையில்

இன்னுமொருமுறை விழவேண்டும்

மழையாய்ப் பிறந்து.