திண்ணை

திருமாவளவன்

இந்த வேடிக்கை தொடங்கி
இரண்டு நாட்கள் தான் ஆகிறது
முதல் நாள் காலை
தக்கத் திமிக்கிட
என்றொரு கவிதை தாளம் மீட்டி
தத்தித் திரிய
குந்தியிருந்து மெல்லப்பதுக்கி
குறித்துக் கொள்ள
பால்கனி ஓரம் ஒதுங்கிய போதில்
தற்செயலாக கண்ணில் வீழ்ந்தது
செரி மரக்கிளைகளில் அங்கும் இங்கும்
தத்தியபடியே இருந்தன
இரண்டும்
தொலைந்த பொருளொன்றைதேடுதல்
அன்றில்
இழந்த சோகத்தில் மாளுதல்
கூடும் என்றுணர்ந்தேன்
நேற்றுக்காலை
நேரத்தோடு வந்தன மீள
மெல்ல மிக ஆறுதலாக
தாவும் ஒவ்வொரு கொம்பரிலும்
ஓய்ந்து இளைப்பாறி
இணையோடு அலகோடு அலகையிணைத்து
கோதிப் பிணைக்து
காதல் பேசி
மாலை வரையிலும் மகிழ்வோடிருந்தன
இன்று காலை
குதூகலக் கூச்சல் குலந்ததென்
தூக்கம்
அடிக்கடி போவதும் மீள்வதுமாக
புல்லுக் கீற்றை ஒவ்வொன்றாக
மூக்கில் சுமந்து கொணர்ந்து
சமைக்கத் தொடங்கிற்று
வல்லன பரப்பி
இடையிடை இடையினம் சொருகி
உள்ளே மெல்லனெ தூவ
நேர்த்தியாய் இழைந்தது கூடு
கைதேர் தச்சனின் லாவகந் தோற்க
எத்தனை நுணுக்கம்
இத்தனை அநுபவம் வாய்க்க
எத்தனை காலத் தலைமுறை முயற்சி
இப்பொதெனக்கு
பறவைகளோடு காலங்கழிப்பது
இனிதாயிருக்கிறது

அ.முத்துலிங்கம்

பொத்தானை அமுக்கி
கதவு மூடும் சமயம்
மெல்லிய நகப்பூச்சு விரல்கள்
குறுக்கே தடுத்தன.
கதவு தடுமாறி
கணத்தில்
மீண்டும் திறந்தது.
அந்நிய வீட்டுக்குள்
அடி வைப்பதுபோல
மெள்ள வந்து
மன்னிப்பாக சிாித்தாள்.
நடு ஆகாயத்தில்
ஒரு பூக்கூடைபோல
லிப்ட்
எங்கள் இருவரை மட்டும்
சுமந்து ஏறியது.
சமயத்தில்
அவள் மூச்சுக்காற்று
துல்லியமாகக் கேட்டது.
மின் சிவப்பில்
நம்பர்கள் மாறின.
34ல் அவள்
சட்டபூர்வமாக இறங்கினாள்,
முறுவலிக்காமல்.
39 மட்டும்
அவள் மணம்
கூடவே வந்தது.