திண்ணை

நாக.இளங்கோவன்

அன்பின் திரு.ஞாநி,

தங்களின் கண்ணகி சிலை குறித்த கட்டுரையை, கீற்றின் இந்த
http://www.keetru.com/dheemtharikida/jun06/jnani_3.html
சுட்டியில் படிக்க முடிந்தது. ஆனந்தவிகடனில் பரபரப்பாக வந்ததாகவும் அறிகிறேன்.

ஒரு எழுத்தாளர் அல்லது சிந்தனையாளரின் எல்லாக் கருத்துக்களுமே ஏற்கக் கூடியவை அல்லது ஏற்கப் படவேண்டியவை என்ற கருத்து ஒரு சிந்தனையாளர் மற்றும் எழுத்தாளராகிய உங்களுக்கு இருக்காது என்று நான் நம்புகிறேன்.

உங்களின் பலகட்டுரைகளில் ஒரு தரமான பார்வைத்தளம் இருப்பதை நான் கண்டிருக்கிறேன். எல்லாக் கட்டுரைகள் அல்லது கருத்துக்களும் சிறந்தன என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும் ஒரு நல்ல தளத்தில் இருந்து உங்கள் பார்வைகள் பல கட்டுரைகளில் வந்திருக்கின்றன.

ஆயினும் கண்ணகி சிலை வைப்பு தொடர்பானக் கட்டுரையில் உங்களின் கருத்துக்கள் ஒரு தரமான தளத்தில் இருந்து வந்ததாகத் தெரியவில்லை.

கண்ணகி சிலையை மீண்டும் வைத்தது தவறு என்பதை வாதத்துக்கு ஒப்புக் கொண்டாலும், அதனை ஒரு தரமான தளத்தில் இருந்து பார்க்கத் தவறி விட்டிருக்கிறீர்கள்.

கருணாநிதியின் மஞ்சள் துண்டு என்பது அவரின் தோளை மட்டும் சுற்றியது. ஆனால் கண்ணகி சிலை என்பது அவரின் தோளில் வைக்கப் பட்டிருந்த சிலை அல்ல. அதை அவரே முதலில் நிறுவியிருந்தாலும் அது அவருக்கு மட்டும் சொந்தமானதும் பிடித்தமானதும் அல்ல. எனினும், மஞ்சள் துண்டை ஒட்டிய உங்களின் வாசகத்தில் இருந்த எழுத்துச் சுவை நன்றாகவே இருந்தது; அதில் ஒன்றும் எனக்குப் பிணக்கு இல்லை.

கற்புக்கரசி, மற்றும் நீதி கேட்டுப் போராடியது என்ற இரண்டிலும் பசை இல்லை என்று கூறிவிட்டிருக்கிறீர்கள். சரி அப்படியே இருக்கட்டும்! அது பற்றியதல்ல என் கவலை.

கண்ணகியை விட்டு பத்து ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக கோவலன் பிரிந்திருந்தான் என்று சொல்லியிருக்கிறீர்கள். அது தவறு!.

கதைப்படி கண்ணகியைப் பிரிந்து, மாதவியைச் சேர்கிறான் கோவலன்; மாதவியோடு வாழ்கிறான்; பின்னர் மாதவியையும் பிரிந்து, கண்ணகியைச் சேர்கிறான். இருவரும் மதுரை சென்றடைகின்றனர். அப்போது மாதவிக்கு மணிமேகலை என்ற பெண் குழந்தை பிறந்ததாக கோவலனுக்கு சேதி வருகிறது.

ஒரு கரு வளர்ந்து முழுமையடைய எவ்வளவு காலம் ஆகுமோ அவ்வளவு காலம்தான் கோவலன் மாதவியோடு இருந்திருக்க முடியும். பத்தாண்டுகள் அவளோடு இருந்தான் என்று என் சிற்றறிவுக் கெட்டியவரை சிலப்பதிகாரத்தில் எங்கும் செய்திகள் இல்லை. தாங்கள் அறிந்திருந்தால் அன்பு கூர்ந்து சொல்லவும்.

மிஞ்சிப்போனால், ஒரு ஏழெட்டு மாதங்கள் அல்லது அதிக பக்கமாக ஒரு வருடம் கோவலன் கண்ணகியைப் பிரிந்து மாதவியுடன் வாழ்ந்திருக்க வேண்டும். அவ்வளவுதான்.

இங்குதான் உங்கள் கட்டுரையின் மேலான என் வருத்தம்!

>>>>>>.ஞாநி எழுதியது >>>>>>>>>>>>>

தன்னை பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாகப் பிரிந்து வாழ்ந்த கோவலனை சகித்துக் கொன்டு, அவன் திரும்ப வந்ததும் ஏற்றுக் கொண்டதும், அதுவரை தான் இன்னொரு ஆனை நாடாமல் இருந்ததும்தான் கற்பு என்றால் அப்படிப்பட்ட கற்பு நம் பெண்களுக்குத் தேவையில்லை
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< பல சாதாரணப் பிஞ்சு எழுத்தாளர்களைப் போல, நல்ல தளத்தில் நில்லாது நீங்களும் கற்பு என்பதனைக் கால் கவட்டியில் தேடியிருக்கிறீர்கள். ஒருவருடத்திற்கும் கீழாக தலைவனும் தலைவியும் பிரிந்து வாழ்வது ஒன்றும் பெரிய விதயமே இல்லை. சங்க காலம் முதல் இன்றைய கணிக்காலம் வரை நாம் கண் கூடாகக் கண்டு கொண்டிருக்கிறோம். இன்றைக்கும் திரவியம் தேட திரை கடல் ஓடி, அதிக பக்கம் ஆண்டுக்கு ஒரு முறை மனைவியைத் தேடி தாயகம் வரும் ஆடவர் இந்தத் தமிழகத்தில் ஏன் இந்திய நாடு முழுவதிலும் ஆயிரக்கணக்கில், இலக்கக் கணக்கில் இருக்கிறார்கள் என்பதை நீங்களும் இக்கட்டுரை படிப்பவர்களும் நிச்சயம் ஒப்புக் கொள்வீர்கள் என்று நம்புகிறேன். கண்ணகி, கோவலனைப் பிரிந்திருந்தது மிகச் சாதாரண ஒரு வருடத்திற்கும் குறைவான காலம். இதில் கண்ணகி பிற ஆடவரை நாடாதது பெரிய விதயமும் இல்லை; ஒரு வருட காலம் உடல் உறவை வைத்துக் கொள்ளாமல் இருந்து விடுவது ஒன்றும் வியக்கத் தக்கச் சங்கதியும் இல்லை. இது ஆணுக்கும் பொருந்தும் பெண்ணுக்கும் பொருந்தும். இன்றைக்கும் இலக்கக் கணக்கான தம்பதியினர் ஆடவன் பொருள் தேடும் பொருட்டு பிரிந்து வாழ்ந்து கொண்டுதானுளர். துபாயைச் சேர்ந்த ஒருவர் தன் கவிதையில், பொருள் தேடி திரைகடல் ஓடி, "தாம்பத்தியத்தையும் தவணை முறையில் பெறுகிறோம் நாங்கள்" என்று சொன்னதில் பெரும் சோகம் கப்பித்தான் கிடந்தது. கணவன் ஒரு குறைந்த காலம் பிரிந்திருக்கும் போது, மற்றொரு ஆடவனை நாடாதது மட்டுமே கற்பு என்று நீங்கள் சொல்வீராயின், அந்தக் கற்பு ஆடவனுக்கும் உண்டு, பெண்டிருக்கும் உண்டு; கண்கூடாகக் காண ஏராளமான சான்றுகளும் உண்டு. இதற்குக் கண்ணகியைத் தேடிப் போகவேண்டிய அவசியம் இல்லை. ஆனால், அப்படிப்பட்டக் கற்பு நம் பெண்களுக்குத் தேவையில்லை என்று நீங்கள் கூறுவது வியப்பை அளிக்கிறது! ஏற்கத்தக்கதாயில்லை. வெளிநாடுகளில் வேலை செய்யும் திருமணமான ஒவ்வொரு ஆடவனின் உயிர் நாடியே இந்த நம்பிக்கைதான்! கண்ணகியின் கணவன் அவளை விட்டு விட்டுப் போய் ஊர் மேய்ந்தால், கண்ணகியும் ஊர் மேய வேண்டும் என்றும், அப்படிச் செய்யாததால் அவள் ஒரு முட்டாள் மற்றும் பிற்போக்கானவள் என்றும் கருதும் மனப்போக்கு மனித நாகரிகம் அற்றது என்று ஒப்புக்கொள்வீர் என்று நம்புகிறேன். அதேபோல, உள்ளூரிலேயே சம்பாதிக்கலாம்; ஆனால் வெளிநாடு போய் ஆண்டு தாண்டி வந்தால் நான் இப்படித்தான் செய்வேன் என்று பெண்டிர் சொன்னால் அது ஏற்புடையதா? (((சேர்ந்திருந்தால் கூட ஆடவரிலும் பெண்டிரிலும் இருக்கும் சில கழிசடைகளை நாம் பொருட் படுத்த வேண்டாம்))) எனது காமத்திணவை தீர்த்து விட வேண்டியது உன் கடமை! அதற்காகவும்தான் நான் உன்னை மணந்தேன்! ஆனால், நீ பிரிந்திருக்கும் காலத்தில் எனக்குத் திணவெடுத்தால் அதைப் பிறரிடம் தேடிக் கொள்வது என் உரிமை என்று ஒரு ஆடவனோ பெண்ணோ சொன்னால் அது குமுகத்திற்கு ஏற்புடையதா? அது குமுகத்திற்கு ஏற்புடையது என்று ஒரு பேச்சுக்கு வைத்துக் ஸொள்வோம்! அப்பொழுதும் கூட அவ்வாறு ஒழுகாத ஆடவனையும் பெண்டிரையும் தங்களின் கற்பு இலக்கணப்படி என்ன சொல்வீர்கள்? முட்டாள் என்றா? பிற்போக்குத்தனம் என்றா? கோவலன் கண்ணகியைப் பிரிந்ததுவும், திட்டமிட்டு மாதவி என்பாளை எண்ணி, தேடி, கோவலன் சென்ற கதையல்ல சிலம்பு. ஆடவன் இல்லத்தை எதற்கெல்லாம் விட்டு வெளியே செல்வானோ அந்தக் காரணத்திற்காகத்தான் அவனும் சென்றிருக்கிறான். அவன் பொருள் தேடும் விசயமாகக் கூடப் போயிருக்கலாம். அப்படிப் போனவன் தவறிப்போனான் என்றவுடன் கண்ணகியும் அப்படிச் செய்து விட வேண்டும் என்றோ, அல்லது அவனை மீண்டும் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது என்றோ ஒரு பெரிய புரட்சித் தீர்ப்பைப் பேசி விடமுடியாது! கண்ணகியைப் பிரிந்திருந்ததே ஒரு வருடத்திற்கும் கீழாக என்று சொல்லும்போது ஏழாண்டு தம்பதிப் பிரிவுச் சட்டத்தை எண்ண வேண்டிய அவசியம் எழவேயில்லை. அப்படியே அதை எண்ணினாலும், ஏன் ஒரு சட்டம், ஏழாண்டுகள் வரைப் பொறுத்திருக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறது என்பதனையும் நீங்கள் தாழ்மையுடன் சிந்திக்க வேண்டும்! ஆறாண்டு போதாதா? ஐந்தாண்டு? நான்கு? ஏன் ஏழு? என்ற சிந்தனை எழத்தான் செய்கிறது. >>>>>>. ஞாநி எழுதியது >>>>>>>>>>>>>
அரசனுக்கெதிராக கண்ணகி பேதராடியது எந்த சமூகப் பிரச்சினைக்காகவும் அல்ல. தனக்கு அநீதி செய்த கணவனுக்கு நீதி கேட்டுப் பேதராடிய முட்டாள்தனம்தான் அது
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

மன்னிக்கவும். கண்ணகி போராடியது அவளின் இழப்பிற்காகத்தான்! இல்லை என்று சொல்ல முடியாது.

ஆனால், ஏன் அவள் போராடி இருக்கக் கூடாது என்று நீங்கள் கருதுகிறீர்கள்? போராடினால் ஒரு குமுகாயத்திற்காக மட்டுமே போராட வேண்டும் என்று ஏன் கருத வேண்டும்?

தனிப்பட்ட இழப்பிற்கான போராட்டம் முடங்கிப்போகுமானால் குமுகப் போராட்டம் என்பது இருக்கவே இருக்காது!

தனக்கு அநீதி செய்த தன் கணவனுக்காகப் போராடினாள் என்பது முட்டாள்தனம் என்றால், உலகில் பல மென்மைகளும் உயரிய பண்புகளும் கேலிக்குரியனவாக ஆகிவிடுகின்றன.

இதே போன்ற கேள்வியை, கோவலனே கண்ணகியைப் பார்த்துக் கேட்பான் இறப்பதற்கு முன்னர். நான் இவ்வளவு அநீதிகள் செய்திருந்தும் என்னை ஏற்றுக் கொண்டாயே; ஏன்? என்று வினவுவான் கோவலன். அதற்கு கண்ணகி சொல்லும் பதில் மிக உயர்ந்தது; ஒப்பற்றது. அவள் ஒன்றும் “கல்லானாலும் கணவன் புல்லானாலும் புருசன்” என்று எண்ணி உன் கூட வந்தேன் என்று சொல்லவில்லை. அவளின் ஒப்பற்ற பதில் படித்து எண்ணத்தக்கது.

எனினும் நீளம் கருதி அதன் உள் தற்போது நான் செல்ல விரும்பவில்லை.

அதனால் தங்களின் இந்தக் கேள்வி முழுமையானது அல்ல என்பதை என்னால் உறுதியாகக் கூறமுடியும்.

அதேபோல, நல்ல சிந்தனையாளரான நீங்கள் கண்ணகி ஏதோ தீப்பந்தத்தைச் சுமந்து வீடு வீடாகச் சென்று தீ வைத்துக் கொளுத்தினாற் போல எழுதியிருப்பது வியக்க வைக்கிறது.

அப்படியெல்லாம் அந்த அம்மையார் செய்யவும் இல்லை. அப்படிச் செய்திருந்தாலும் ஊரில் இருப்பவர்கள் விட்டிருக்க மாட்டார்கள்! இதில் சற்று நீங்கள் ஆழத்தான் சிந்திக்க இருக்கிறது.

கம்பராமாயணத்தில் அனுமார் வாலில் தீப்பந்தம் ஏற்றி இலங்காபுரியை இரசினிகாந்த சொல்வது போல “பறந்து பறந்து கொளுத்துவார்”! அப்போ, அனுமாரை Terrorist என்று சொல்கிறீர்களா?

கண்ணகி கையில் தீப்பந்தம் ஏற்றவும் இல்லை. கூரைகளின் மேல் பறந்து பறந்து தீ வைக்கவுமில்லை.

பறந்து பறந்து இலங்காபுரியைக் கொளுத்திய அனுமாரைக் கோயில்களில் வைத்துக் கும்பிட்டால் குற்றமில்லை; ஆனால், கண்ணகிக்கு சிலை வைப்பதே பாவம் போல எழுதும் ஆனந்தவிகடனையும், அதைப்போலவே அரைகுறையாக சிந்திக்கும் பல வலைப்பதிவர்களையும் நினைத்தால் சற்று நகைப்புதான் வருகிறது.

கட்டுரையின் ஆரம்பத்தில் மஞ்சள் துண்டு மர்மம் பற்றி எழுதி தங்களின் எழுத்துச் சுவையைக் காட்டித்தான் இருந்தீர்கள்.

அதே போல இறுதியிலும், கரடி ஒப்புமை சொல்லி என்னை மிகவும் இரசிக்க வைத்திருக்கிறீர்கள். கரடி பொம்மையோடு உறங்கும் குழந்தையின் உவமை அற்புதம். அந்தக் குழந்தைக்கு, கரடி பொம்மையின் மேல் இருக்கும் அன்பும் பற்றும் மென்மையானதும், மிக உண்மையானதும் ஆகும். அதே குழந்தை உள்ளத்தோடு, மென்மையாகவும், உண்மையாகவும் கண்ணகியை நேசிப்பவர், கற்பு போன்ற விசயங்களைக் கடந்து, அவளின் குண நலன்களை நேசிப்பவர் பல ஆயிரம் பேர் உண்டு.

தொடைக்கிடுக்குக் கற்பு நிலையைக் கடந்து எண்ணற்ற பண்புகளைக் கண்ணகியிடம் காண பலரால் முடிகிறது.

ஆகவே, நீங்கள் காட்டிய அந்தக் கரடி பொம்மை ஒப்புமை அற்புதம். அது சிறந்த எடுத்துக் காட்டு.

கருணாநிதியும் பிறரும் இதற்காக உங்களையும் விகடனையும் ஏசியிருந்தாலும் எனக்கு இந்தக் கரடி சங்கதி மகிழ்வான விசயம்.

தங்களின் கரடி ஒப்புமையை நான் இரசிக்கும் அதே வேளையில் தங்கள் கட்டுரையின் இடையில் நீங்கள் சொல்லியிருக்கும் கருத்துக்களுக்கும், குறிப்பாக அந்தப் பத்தாண்டுப் பிரிவிற்கான விளக்கத்தையும் சான்றையும் நீங்கள் அளிக்க வேண்டும்!

இல்லாவிடில், தங்களின் கட்டுரையும் கருத்தும் கண்ணகி பற்றி நீங்கள் விட்ட கரடியாகத்தான் எல்லாருக்கும் தெரியும்.

அன்புடன்
நாக.இளங்கோவன்
8-சூன்-06