திண்ணை

அபராஜிதா

எங்கே முத்துவது பெண்ணே உன்னை
உதட்டிலா
முலையிலா
யோநியிலா
பாதத்திலா
எங்கே முத்துவது
குழப்பமாய்
இருக்கிறதடி கண்ணே
யாருக்காய் வளர்ந்து ஆளாகி நிற்கிறாய்
யாரிடம் எப்பொழுது
ஒப்படைக்கப் போகிறாய்
உன் தேகத்தை
நீ
விருந்து யாருக்கு
பரிமாறவிருக்கிறாய்
உனக்குத் தெரியுமா
உன்னிடம் உள்ள பொக்கிஷம்
உன் ஸ்தனங்கள்
இன்னும் வளர வேண்டும்
தொட்டு
கை பட்டுத் தான் வளருமவை
உன் யோநியில்ருந்து
உயிர்கள் வர வேண்டாமா பெண்ணே
உன்னைப் பார்த்தபின்னே தான்
தெரிகிறது அங்கயற்கண்ணி
என்றால் என்னவென்று
உன் இடுப்பு வளைவில்
ஒருவன் தூக்குப் போட்டுத் தொங்கட்டுமே
ஒருவன் இறந்து போகட்டுமே
அந்தச் சங்குக் கழுத்தில்
யார் முத்தங்கள் விதைப்பது
உன் அக்குள் வாச்சத்தில்
ஒருவன் வாழட்டும்
உன் பிருஷ்டங்க:ள்
ஒருவனை இட்டுச் செல்லட்டும்
நில்லடி செல்லமே
உன் மதர்த்த உடம்பை
யாருக்கென்று பத்திரப் படுத்தி வைத்திருக்கிறாய்
அது விளைந்தது
இந்த மண்ணில் தானா
உன் சிணுங்கலும் செல்லமும்
யாரைக் கட்டிப் போடும் கயிறுகள்
விழத் தட்டு விழ வை
வென்றெடு
கட்டிப் போடு
அந்த நாயை
தெரியுமா
பட்டத்து ராணியே
பல்லக்கு ராணியே
பெண் ஒரு அற்புதம்
உனக்குத் தெரியுமா
உடம்பு ஒரு மாயம்
உனக்குப் புரியுமா
உன் கண்ணசைவில்
வசியப் படுத்த முடியும் அறிவாயா
எற்றி விளையாடடி
எட்டுத் திக்கும்
தீண்டலின் போதும்
படுக்கிறவள் தான் தேவதை

**
‘யாரை நினைத்து
இது ‘

‘யாரை
நினைத்தும் இல்லை
1008 பேர்
இருக்கிறார்கள் இதில்
1007 பேரோடு
படுக்க முடியவில்லை

‘நதி தான்
முக்கியம் எனக்கு
அது
தாம்ரபரணியா
கங்கையா
காவிரியா
மகாநதியா
என்பதல்ல

‘என்னை
நனைக்கிற நதி
குளிப்பிக்கிற நதி
கொண்டு போகிற நதி

‘ இன்மை தான்
துரத்துகிறது என்னை

‘கிடைத்தால்
கும்பிட்டு விட்டு
போயே போய் விடுவேன் ‘