திண்ணை

சக்தி சக்திதாசன்

செங்கதிரோன் தன் கரங்களை விரித்து
செழிப்பொடு விழித்திடும் பூமியைத் தழுவ
பச்சிளைகளின் நுனியில் முத்தாய் மிளிரும்
பனித்துளிகளின் வண்ணம் மிளிர்ந்தே ஜொலிக்க

புதிதாய் பிறக்குது காலையொன்று புவிதனிலே
புதிதாம் இங்கே மலரும் மலர்களும்
பூசிடும் குளிர்மை தென்றலெம் உடலில்
புறப்பட்டது அதுவும் புதிதாய்த் தானே

மரத்தின் கிளையில் மெதுவாய் அமர்ந்து
மனதினில் காலையை ரசித்திடும் குருவி
மாலையின் குளிர்மை இரவினில் வாட்டிட
மேகங்கள் நாடுது பகலவனைத் தேடி

முற்றத்து மண்ணில் முழுதாய்த் தாவி
முனைப்பாய் பாயும் அழகு அணிலும்
முந்திய பொழுதில் புதைத்த விதையை
முழுதாய் சுவைக்கும் அழகிய காட்சி

வசந்தகால இனிமையில் மயங்கி பறக்கும்
வண்ணச்சிறகுடை வண்ணத்திப்பூச்சி
வீசிடும் தென்றலைத் தனக்கெனப் பிடிக்க
விரைந்து பாயும் மரத்தின் கிளைகள்

இயற்கையின் மடியில் தவழும் காலையில்
இவைகள் அனைத்தும் மகிழ்ந்திடும் வேளை
இதயம் முழுவதும் அழுக்குகளைச் சுமந்தே
இன்னும் மனிதன் ஏனோ ஏங்குகின்றான் ? …

sathnel.sakthithasan@bt.com