திண்ணை

சத்தி சக்திதாசன்

இரவு ராஜா
தன் மேனியைச்
சுற்றி போர்த்ததந்த
இருளாடை

கறுப்புச் சூழலிலும்
உயர்ந்து
பார்க்கையில் மலைபோல்
அடுக்காய்
தோன்றும் வெண்முகில்
கூட்டங்கள்

அதற்கும் மேலே
வண்ண நீலத்திரையாய்
வானத்தின் கோலம்
துல்லியமாய் அதில்
இயற்கையன்னை இட்டதொரு
வட்டமான ஓவியமாம்
வெண்ணிலவின் யாத்திரை

என்னே அழகு
எந்தன் இரவு எனும்
அந்த பருவக் கனிகை
மனிதர் யாவும் தம்
துயரங்களை ஒருகணம்
மூடிவைத்து
கனவெனும் ஓர் காலவரையற்ற
நதியினில் ஆடி மகிழ
பரிசென வந்த இரவு

இரவைப் பகல்
விழுங்கியதா ?
அன்றி
பகலை இரவு
கக்கியதா ?
தாலாட்டுப் பாடுவது
இரவு
தவிக்க விடுவது
பகல்

அமைதியைக் கொடுப்பதற்கு
அந்தஸ்து
கேட்பதில்லை இரவு
வெளிச்சத்தைக் கொடுத்து
விலையாய் உழைப்பை
வாங்குகின்றது பகல்

என் இரவின்
அழகைக் கலைக்காதே
பகலின் துன்பச்சுமைகளை
இறக்கி வைக்கும்
இரவுச் சுமைதாங்கியை
உடைத்து விடாதே

இரவின் இருளோடு
எத்தனையோ விழிகள்
தம் கண்ணீர் நதிகளை
உலகில் கலந்து
விடுகின்றன
பணமின்றி இந்த உலகில்
ரசிக்கக்கூடியவை
சொற்பமானவையே
இரவின் அமைதியை
பேராசையினால் என்றுமே
இழந்துவிட
சம்மதிக்க மாட்டேன்.

———————————————————–
sathnel.sakthithasan@bt.com