திண்ணை

அவதானி கஜன்

விடாமல் வளர்கின்றேன்
தென்றலுக்கும் புயலுக்கும் முகம் கொடுத்து
இன்ப துன்பமென்ற இருவகையைச் சந்தித்து
இன்னலையும் இனியதாய் கொள்ளும் பக்குவம் அற்றவனாய்
விடாமல் வளர்கின்றேன்

இன்றெனக்குப் பிறந்ததினம் என்றுரைத்தான்
என்வட்டத்தில் நான் பெரியவன்
அதை எட்டிப்பாராமல் ஏங்கி விடும் பெருமூச்சு
பெருமூச்சுகள் அதிகமாகி
விலை செல்லாத நிலையில்
விடாமல் வளர்கின்றேன்

தொடரும் மனித வேட்டைகள்
சொற்களிலும் அளவெடுக்க முடியாமல்
சொடுக்கியவனும் சகிக்க முடியாமல்
இவற்றின் நடுவே வளரும் காதலர்களின் கவிதைகளாய்
விடாமல் வளர்கின்றேன்

படுத்திருந்தவனும் பார்த்திருந்தவனும்
படிமத்தில் பஞ்சம் கொண்டிருந்தும்
அஞ்சல் விலாசம் போல் ஏதோ எழுதிவிட்டு
கவிதையென்றுரைக்க அவற்றின் நடுவே
விடாமல் வளர்கின்றேன்.
—-
avathanikajan@yahoo.ca