கவிக்கட்டு 39-கனவுதானடி

சத்தி சக்திதாசன்

ஏக்கத்தில் பெருமூச்சு
என்னையே நானிழந்து
ஏந்திழை உனை எண்ணி
ஏமாற்றத்தில் தோய்ந்தது
ஏய் பெண்ணே கனவுதானடி

நாளையை மதிக்காது
நினவுகளைப் பூஜித்து
நங்கையுனின் வரவு பார்த்து
நாளும் நான் வாழ்ந்திருந்தது
நிச்சயமாய்க் கனவுதானடி

நெஞ்சத்திரையில் உன்னோவியம்
கண்களில் காண்பது உன் வடிவம்
காதினில் கேட்பது உன் கீதம்
கருத்தினில் சுவைப்பது உன் கவிதை
கண்மணியே அது கனவுதானடி

வெண்ணிலவில் உனக்கண்டு
வான்முகிலில் உனை மகிழ்ந்து
வாசமல்லிகையில் உன்னை சுவாசித்து
மழைத்துளியில் உனை நனைந்து
மாயக்காரி, என் வாழ்வு கனவுதானடி

இனியென்னைக் கொல்லாதே
இன்றெனக்குச் சொல்லாதே
இதயத்தில் இனி நில்லாதே
இனியவள் உன் நினவு பொல்லாதே
காதலே உலகிலே கனவுதானடி

0000

உன்னடியின் பின்னாலே

சத்தி சக்திதாசன்

எந்தை மறைந்து இப்புவியிலின்று ஆண்டுகள் ஆறாகினவே
எந்தனறிவு ஏற்றிய தீபம் அணைந்ததும் அன்றாம்

முந்தை அவர் சொன்ன கருத்துக்கள் நிற்குது எந்தன் சிந்தை
முடியா சொந்தம் அவர்தம் வாழ்வு மறைந்தாலுமே

விந்தை இல்லை அவர் வகுத்த பாதை வெற்றி ஈந்தது என்றுமே
விடிவு என் வாழ்வில் விதைத்தது அவர்தம் நினைவுகளே

சிந்தை சிறக்க கூறுவர் அறிவுரை என்றும் அழியா உண்மைகள் அவையே
சிறப்புடன் வாழ கற்றுத்தந்தாய் வாழ்க்கைத் தத்துவம் ஜயனே

மந்தைக் கூட்டம் மாந்தர்க் கூட்டம் அறியார் பெற்றவன் பெருமை
மந்திரம் என்றே கொள்வேன் உந்தன் தத்துவ பாடங்கள்

தந்தை உந்தன் நினைவுத் தினமது ஏற்றி வைத்தேன் தீபமொன்று
தவறாமல் அருள்வாய் வாழ்க்கை வெற்றிக்கு உன் வாழ்த்துக்கள்

—-
sathnel.sakthithasan@bt.com