திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

என் உப்புக் கண்ணீர்
வீழும் போது
உன்னைக் கீழே அமர வைத்து
என்னால் முடிந்ததை
உனக்கு ஈவது நியாய மாகுமா?
நீண்ட காலமாய் எழும் பெருமூச்சை
நீ கேட்க வேண்டுமா?
உன் பரிந்துரையைக் கேட்பினும்
வாழத் தவறி என்
மீளாத புன்னகைக் கிடையே
மீண்டும் வெளிவிடும் பெருமூச்சை
எந்தன் உதடுகள்!
அந்தோ அர்த்த மின்றிப் போகலாம்
என் அச்சங்கள்!
காதலராய்க் காட்டிக் கொள்ளச்
சகபாடிகள் அல்ல
நாமிருவரும்!
காதலை ஆக்கிரமித்து நான்
வேதனை அடைகிறேன்!
அத்தகைய பரிசுகள் அளிப்போர்
கருணை இல்லாத வராகக்
கருதப் படுவர்! என்
தூசிகள் உன் அங்கியில் பட்டு
மாசு படுத்திடச் செய்யேன்!
உன் கண்ணாடி முன்பாக
வெளியேறாது என்
விஷ மூச்சு!
நேசிப் பேனா உன்னை
நியாய மில்லாது?
என் இனியவனே!
உன்னைத்தான் நான் காதலிப்பது
முன்னே றட்டும்
நம் நேசம்!

********************

Poem -9
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

Can it be right to give what I can give?
To let thee sit beneath the fall of tears
As salt as mine, and hear the sighing years
Re-sighing on my lips renunciative
Through those infrequent smiles which fail to live
For all thy adjurations? O my fears,
That this can scarce be right! We are not peers,
So to be lovers; and I own, and grieve,
That givers of such gifts as mine are, must
Be counted with the ungenerous. Out, alas!
I will not soil thy purple with my dust,
Nor breathe my poison on thy Venice-glass,
Nor give thee any love–which were unjust.
Beloved, I only love thee! let it pass.

**********

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (February 19, 2007)]