திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

எனக்குரிய இனியவனே !
மனக்கவலை தரும் மண்ணில் எறியப்பட்ட
எனைக் கைதூக்கி விட்டாய் !
உனது முத்தம் பெறுவதற்கு முன்னே
சோகச் சுருள் கூந்த லிடையே
உயிர் மூச்சு ஊதி
நெற்றியின் மினுமினுப்பு
முற்றிலும் தெரிகிறது,
தேவதைகள் கண்ணில் படுவது போல் !
உலகம் என்னை
விலக்கிச் சென்ற போது,
கடவுளை நான் தேடிப் போகக்
கண்ணில் பட்டது நீ !
எனக்குரிய நீ, எனக்குரிய நீ
என்னிடம் வந்தாய் !
உன்னைக் கண்டு பிடித்தவள் நான்,
பாதுகாப் பானது எனக்கு,
மனம் வலு வடைந்தது,
மகிழ்ச்சி பொங்கியது.
வாடா மல்லி போல் நிற்கிறேன்,
மூடாது பனித்துளி !
பின்னோக்கிப் பார்க்கிறேன்
மேல்குடி வாழ்க்கையில் உனது
சலித்துப் போன
சமயங்களை !
மார்பு பொங்கி எழும்ப
நல்லதுக்கும் கெடுதிக்கும்
நடுவே சாட்சி அளிப்பேன்
நானிங்கே,
வலுத்த மரணத்தைப் போல்
செழிப்பு நிலை மீள்கிறது
அந்தக் காதலுக்கு !

********************
Poem -27
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

My own Belovழூd, who hast lifted me
From this drear flat of earth where I was thrown,
And, in betwixt the languid ringlets, blown
A life-breath, till the forehead hopefully
Shines out again, as all the angels see,
Before thy saving kiss! My own, my own,
Who camest to me when the world was gone,
And I who looked for only God, found thee!
I find thee; I am safe, and strong, and glad.
As one who stands in dewless asphodel
Looks backward on the tedious time he had
In the upper life,–so I, with bosom-swell,
Make witness, here, between the good and bad,
That Love, as strong as Death, retrieves as well.

**********

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (June 25, 2007)]