திண்ணை

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

என்னுடைமை அனைத்தும் நானுனக்கு
அன்புடன் அளித்தால்
அதற்கு மாற்றாக நீ
எனக்குரிமை ஆவாயா ?
தினம் தரும் முத்தமுடன்
இல்வாழ் வெனும் ஆசியோடு
மென்மேலும்
விந்தையாக எண்ணப் படாமல்
சொந்த மாவதை
இழக்காமல் இருப்பேனா ?
விழித்து மேல்நோக்கும் போது
வேறொரு வீட்டின்
புதிய சுவர்களும், வெளி முற்றமும்
எதிர்ப்படும்,
என் இல்லம் நீங்கி !
நிகழும் மாறுதலைக் காணாது
கண்ணை மூடி
நிரப்பிக் கொண்டோர்
இடத்தை நான் நிரப்பிட நீ
விடுவாயா ?
கடினமானது அது !
காதலை வெற்றி கொள்ள
முயன்றால்
சோகத்தை முறித்துக் கொள்வது
மிகை யாகிறது !
எல்லாம் எனக்கு நிரூபிப்பது
காதல் என்பது மெய்யாக
மனதுக்கு
வேதனை என்று !
சோகம் நிழலாய்த் தொடரும்.
அந்தோ
துக்கத்தில் உழன்றவள் நான்,
ஆதலால்
காதலிக்கக் கடின மானவள் !
ஆயினும் நீ
நேசிக்கிறாய் அல்லவா
என்னை !
உன் நெஞ்சை அகல விரித்து
அணைத்துக் கொள்
நனைந்த இறக்கை களுடைய
உனது புறாவை !

************
Poem -35

Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

If I leave all for thee, wilt thou exchange
And be all to me? Shall I never miss
Home-talk and blessing and the common kiss
That comes to each in turn, nor count it strange,
When I look up, to drop on a new range
Of walls and floors, another home than this?
Nay, wilt thou fill that place by me which is
Filled by dead eyes too tender to know change?
That’s hardest. If to conquer love, has tried,
To conquer grief, tries more, as all things prove;
For grief indeed is love and grief beside.
Alas, I have grieved sol am hard to love.
Yet love me–wilt thou? Open thine heart wide,
And fold within the wet wings of thy dove.

**********
S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (August 19, 2007)]