அம்மா

யூசுப் ராவுத்தர் ரஜித்

ஒவ்வொரு அசைவிலும்
உன்னைப் போலவே நான்
வண்ணமாய் என்மேல்
அப்பிக் கொண்டாயம்மா
அதனால்தான் இரும்பு நான்
துருவாகவில்லை

கேப்பைக்கூழில் மோர் சேர்த்து
கழியைக் காட்டி ஊட்டினாய் அன்று
அறுபது தாண்டியும்
இரும்பாய்க் கிடக்க
அந்தக் கூழ்தான் காரணமாம்
நாடியைப் பாரத்துவிட்டு
நாட்டு வைத்தியர் சொல்கிறார்

நான் கருவான கதையை
முதன்முதலில் கடவுள்
உன்னிடம்தான் சொன்னார்
நான் உருவான கதையை இன்று
கடவுளிடமே சொல்கிறேன்

அன்னை இருப்போர்க்கு
அன்னையர் தினம்
அன்னை இழந்தோர்க்கு?

பறவையாய்ப் பிறந்திருந்தால்
சிறகு பெற்றதும் மறந்து வாழலாம்
மகன் நான் மறப்பதென்பது
மரணத்தில்தானம்மா

சுமையாக இருந்தேன் அன்று
சுமைதாங்கி யானேன் இன்று
அழுதழுது மாய்கிறேன்
எப்படிச் சுமப்பே னென்றல்ல- நீ
எப்படிச் சுமந்தா யென்று