காதல் நாற்பது (24) வாழ்வு வாழ்வதற்கே !

தமிழாக்கம் : சி. ஜெயபாரதன், கனடா

உலகத்தின் கூர்மை தனக்குள்ளே
உருண்டு கொள்ளட்டும்,
மடக்குக் கத்திபோல்
படக்கென மடித்து
இடர் விளை விக்காது
மென்மையாக
வெதுவெதுப்பா யிருக்கும்
எந்தன் காதற் கரத்தின் அருகிலே !
வாழ்வு வாழ்வதற்கே !
உந்தன்
தோள்மேல் சாய்கிறேன்,
இனியவனே !
உலக மானிட மிழைத்த
கீறல்களை
அலறாது தாங்கி
உன் மயக்கு மந்திரப் பாதுகாப்பை
உணர்கிறேன்,
சொர்க்கத்தின் குறைவிலாப் பனித்துளிகள்
சொட்டிடும்
வெண்ணிற அல்லி மலர்கள் போல்
நமது வாழ்க்கை
அடிவேர் முதல் மலர்ந்து
மறுபடி உறுதிப் படலாம் !
மலைமீது நின்று
மனிதர் தொட முடியாது
சீராக வளர்ந்து
நம்மைச்
செல்வந் தராய் ஆக்கிய,
கடவுள் மட்டும் மாற்றக் கூடும்
இல்லாதவராய் !

********************
Poem -24
Sonnets from the Potuguese
By: Elizabeth Browing

Let the world’s sharpness, like a clasping knife,
Shut in upon itself and do no harm
In this close hand of Love, now soft and warm,
And let us hear no sound of human strife
After the click of the shutting. Life to life–
I lean upon thee, dear, without alarm,
And feel as safe as guarded by a charm
Against the stab of worldlings, who if rife
Are weak to injure. Very whitely still
The lilies of our lives may reassure
Their blossoms from their roots, accessible
Alone to heavenly dews that drop not fewer;
Growing straight, out of man’s reach, on the hill.
God only, who made us rich, can make us poor.

**********

S. Jayabarathan [jayabarat@tnt21.com (June 4 2007)]