ஈரமான தீ

மனஹரன்

யாரடி நீ
விடிந்து பார்த்தால்
கர இடுக்கில்
உனது விரல்
மெல்ல
சினுங்கல் உடைத்து
உள்ள சுளுக்கை
இழுத்தும்
புன்னகை முடியவிழ்த்து
போய் வரும்
உனது பிம்பத்தை
பூவினும் மெல்லிய
இதழ் தேடி
துவட்டிட வேண்டுமன்றோ
எனதுயிர் உன்னை
மடிதனில் இருத்தி
நித்தமும் பேசும்
சுட்டும் விழிதனை
சுடர் நீக்கி
நெருங்கிட
மோகத்தீ ஏற்றும்
உன்னொரு பார்வையின்
தழல் குறைத்தால்
தாகம் தீராதல்லவா
திசை அறுக்கும்
யாழ் குரலில்
புல்லினங்களின்
பூபாளமாய்
உன் பாடலை
செவிக்குள்
சேகரித்து வைக்க
தனியானதொரு
அறை வேண்டும்
வியர்க்க வைக்கும்
வேண்டுதலை
துரத்திவிட்டு
நேசக்கையோடு
இணங்கிவர
சம்மதம் கேட்டும்
ஓசையில்லாமல்
சிக்கலுடைத்தும்
நேற்றும்
இன்றும்
நாளையும்
சிற்றலை வீசும்
வீசிக்கொண்டேயிருக்கும்

-மனஹரன்,மலேசியா
kabirani@tm.net.my