கோபம்

கவிநயா

அகிலம் யாவும் அழியும் வண்ணம்
ஆங் காரத்தில் அபிநயம் பிடித்து
சடசட வென்று கிளைகள் முறித்து
கடகட வென்று காடுகள் அழித்து
தடதட வென்று வேகம் எடுத்து
படபட வென்று வெடியாய் வெடித்து
பாதை நெடுகப் பாறைகள் பெயர்த்து
பார்ப்போ ரெல்லாம் பயந்திடச் சுழித்து
கருணை இன்றிக் கண்டவை மிதித்து
கல்லும் முள்ளும் காலால் பொடித்து
நேசம் மறந்த நெஞ்சாய்க் கொதித்து
நெற்றிக் கண்ணின் நெருப்பாய்த் தகித்து
மனதில் மிகுந்த கருவம் கனன்றிட
மலையைப் புரட்டும் மமதை கொண்டு
பொங்கிப் பாயும் புதுவெள்ள மென
புன்னகை கொன்று பிறந்தது கோபம்

—
meenavr@hotmail.com