அந்த காலத்தில் நடந்த கொலை – 1

ரா.கிரிதரன்

நான் ஏப்ரல் மாதம் முதல் நாள் பிறந்ததால், என் பெயருடன் ஏடாகூடமாய் ஏதாவது சேர்த்தே கூப்பிடுவார்கள். முட்டாப் பசங்க கூட்டணி நடத்துவதுபோல், அன்று என் வீட்டில் பெரிய கூட்டமே கூடும். ` என் சித்தப்பா` – என அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட நபரை இருபது வயது வரை பார்த்ததேகிடையாது. ஒரு முட்டாப் பசங்க கூட்டத்தில், என் அம்மா எனக்குக் காட்டிய அந்த மனிதர் வித்தியாசமாக இருந்தார். எனக்கு தெரிந்த எந்த சொந்தக்காரரும் இப்படி ஒரு சித்தப்பா எனக்கு இருந்ததாய் சொன்னதில்லை. அன்றும் என்னைப் போல் அவர்களுக்கும் வியப்பாகவே இருந்தது. என்னிடமிருந்த கிளாஸ் ஜூஸுக்கு பதில், ஒரு சிறு பொட்டலத்தை திணித்துவிட்டு சென்றுவிட்டதாய் ஞாபகம். கடைசி வரை அந்த பொட்டலத்தை பிரிக்கவேயில்லை.

அடுத்த நாள், ஆயி மண்டபத்து வாசலில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்த சித்தப்பாவைக் கடந்து போக முடியவில்லை. கத்தை கத்தையாக பேப்பரைக் கைகளில் வைத்தபடி, ஆயி மண்டபத்தைப் வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அந்த மண்டபம் ரோமான் ரோலாந்து நூலகத்துக்கு இடப்பகுதியில், ஆளுனர் மாளிகைக்கு எதிரில், வடிவான ஒரு பெண்ணின் இடுப்பைப் போல வளைந்திருந்தது. அந்த கால ராஜாவின் தொடுப்பாக இருந்தவள் நினைவாக இந்த தாஜ் மகால் என்பது கேள்விப்பட்ட கதை. பழைய களஞ்சியங்களின் விரச கற்பனையாக இருந்தாலும் ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை.

சைக்கிளை சாவகாசமாக ப்ளாட்ஃபார்ம் கட்டைமேல் சாய்த்து நிறுத்தினேன். சும்மாவேனும் பேசத் தொடங்கி, கிட்டத்தட்ட இரண்டு மணிநேரம் அவருடன் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். சித்தப்பா பழைய கதை சொல்லும் விதமே உடனடியாக என்னைக் கவர்ந்து விட்டது. தொண்டையில் ஒரு செருமல், டீ க்ளாசை நொடிக்கொரு முறை சுற்றிக்கொண்டு, மற்றொரு கைகளால் தன்னிடமிருந்த பேப்பரை மேய்ந்துகொண்டே பேசினார். அந்த பேப்பரிலிருந்து வந்த வார்த்தைகளா, அவர் கற்பனையிலிருந்து வந்தவையா எனத் தெரியவில்லை. ஆனால், கதை என்னவோ மந்திரமாகவே ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. அவர் கதையில் பெரிய மனிதர்களெல்லாம் கிடையாது, பெண்களும் குறைவானவர்களே, சிறுவர்கள் வந்த ஞாபகம் கிடையாது, பலரின் நடமாடும் ஒத்தை நிழல் போல் அதே ஆள் பல கதாபாத்திரங்களை ஏற்று நடிக்கும் கதைகள்.

அவர் கைகளில் இருந்தவை புதுவை காவல் நிலைய ஃப்.அய்.ஆர்கள். அதிலிருந்து சில கதைகளை அவிழ்த்துவிட்டார். பழைய கேஸ்களில் புது வார்த்தைகளும், புது கதைகளில் புராணக் கதை பாணியும் நிறைய இருந்தது. அடுத்த நாள் அதே இடத்தில் சந்தித்தபோது, பழைய ஃப்.அய்.ஆரிலிருந்து ஒரு கொலைக் கதை கூறப் போவதாக பெரிய பீடிகையுடன் ஆரம்பித்தார். இது அசல் ஃப்.அய்.ஆர் என்றும். கொலை நடந்ததற்கான சாட்சியங்கள் கூறியவற்றின் தொகுப்பு என்றும் கூறினார். நம்பவும் முடியவில்லை, நம்பாமல் இருக்கவும் முடியவில்லை. பழைய கதையில் புது சிகரெட் வாசனை, சுருட்டு/புகையிலை வந்தால் தானே பழைய வாசனை வரும்? என்னவோ போங்கள், உங்களுக்கும் அதைக் கூறுகிறேன் – காலம், பொருள், இடமெல்லாம் மாறிவிட்ட நிலையில் இது ஒரு கொலைக் கதையாகவும் இருக்கலாம், பல உருவங்களின் நிழக்களைப் போல ஒரே திணுசான ரத்தக் கதையாகவும் இருக்கலாம்.

FIR No:3529879/1/பொ.எண்
தேதி: மார்சு 17, 2007

என்ற கோப்பிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை. சில கதாசிரிய குறிப்புகளும், பத்திரிக்கை கத்திரிப்புகளும் அடங்கிய தடியான கேஸ்கட்டு.

….. உங்களையும் சுலபமாக யாராலும் கொலை செய்துவிட முடியும். என்னைக் கொன்றதுபோல்.

அடுத்த நாள் – ‘சதக், சதக்கென குத்தினான். இதை நேரில் பார்த்த சாட்சி’ – என பேப்பரில் வந்தால் சத்தியமாக நம்பாதீர்கள். ஒற்றைப் படை குத்துக்கள் மட்டுமே ஆளை காலி செய்ய முடியும். சரக்குடன் வரும்போதே போதை அதிகமாகத் தான் கொல்லவே வருவார்கள். அப்போதுதான் தைரியம் வருமென என் நண்பன் சொல்வான். சுருதி இறங்குவதுபோல் இருந்தால் ஒரே சதக்குதான். ஆனால், போதை ஏறுமுகத்தில் இருந்தாலோ ஒற்றைப் படை குத்துகளுக்கு கேரண்டி உண்டு. இரண்டு முறை குத்து வாங்கிய தப்பித்த நண்பன் சொன்னதுபோல் – ‘நிதானம் தவறிட்டாராம்பா..பாவம்.’

இத்தனைக்கும் என்னைக் கொலை செய்தவனுடன் நாளெல்லாம் சுற்றித் திரிந்திருக்கிறேன். பீச், ஒர்க்க்ஷாப், பாய் கடை, தம்மடிக்க ஆஸ்பிட்டல் பின்பக்கம் என நாங்கள் சுற்றாத இடமில்லை. அதுவும் பாண்டியை மத்தியான நேரத்தில் பார்க்க வேண்டும். அடூரின் படங்கள் தோற்றுவிடும் இழுவையான மத்தியானங்கள். அனல் பறக்கும் காலியான தெருக்கள். எல்லா கடைகளும் மதியம் ஒன்று முதல் நான்கு வரை மூடியிருப்பார்கள். பாழடைந்து சிதிலமடைந்த இடம்போல் ஊரே அமைதியாகக் காட்சிதரும். குறுக்குத்தெருக்கள் தான் இப்படி என்றால், மெய்ன் ரோடும் அதற்கு சவால் விடும் த்ராபை. கண் மண் தெரியாமல் வந்தால் அடுத்தடுத்து இருக்கும் சாராயக்கடைகளில் ஒன்றில் முட்டிக்கொள்வீர்கள். ஆனாலும் நூல் பிடித்தாற்போல் இருக்கும் தெருக்கள் ஒவ்வொன்றும் – ‘போய் சாகுங்கடா..’ என நேர் கோட்டில் பீச்சை சென்று அடையும். கடல் மட்டம் கொஞ்சம் கம்மியென்பதால், எந்த தெருவை சற்று நேரம் உற்றுப்பார்த்தால் அலையின் நுரைத் தெரியும்.

இப்படிப்பட்ட நுணுக்கமான ஆய்வுகளை என்னைக் கொலை செய்தவனுடன் மேற்கொண்டிருக்கிறேன். இதற்கு மேல் என்ன பீடிகை – அவன் என் நண்பன் சங்கர். தேவையில்லாத காரியங்களில் மூக்கையும் சேர்த்து எல்லாவற்றையும் நுழைப்பவன். அதில் இருக்கும் த்ரில்களில் பொழுதைக் கழிக்கிறான். அவன் வேலை பார்ப்பது, அட, அதெல்லாம் சும்மா – தினமும் வேலை என ஒரு வயதான பிரெஞ்சுப் பாட்டிக்கு உதவியாளனாக இருக்கிறான். அவளுக்கோ பிரெஞ்சு, ஆங்கிலம், தமிழ் எல்லாம் ஒரே மாதிரி தட்டையாகக் கேட்குமளவிற்கு கிழடு தட்டிவிட்டது. அவளிடம் என்ன கலெக்டருக்கு பி.ஏ போலவா வேலை செய்யப் போகிறான் சங்கர். ஏதோ எடுபிடி வேலை. நல்ல வருமானமுள்ள பிரெஞ்சுக்காரனை கல்யாணம் செய்து, குடித்தனம் நடத்தி, பரலோக ப்ராப்தியும் கொடுத்தவளுக்கு பணம் என்ன கம்மியாகவா இருக்கும்? தட்டைக் கழுவிவது, துணி துவைப்பதுதான் செய்வான் அந்த ரப்பர் வாயன் என எங்கள் நண்பர்களுக்குள் பேசிக் கொள்வோம். சங்கர் தான் ரப்பர் வாயன்.

நான் அங்கொன்று இங்கொன்று என அவ்வப்போது வேலை செய்து கொண்டிருந்தவன். ஊரிலிருந்த எல்லா வெட்டி பயல்களைப் போலவும், பீச்சில் நண்பர்களுடன் அரட்டை அடிப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டு, நல்ல முறையில் வாழ்வை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தேன். ஒரே சாயங்காலத்தில் பீச்சில் நடப்பவர்களின் பேச்சைக் கேட்டால் தெரியும் நான் சொல்ல வருவது. ஓட்டைக் காலனாவிற்கு இப்போது மதிப்பு வந்துவிட்டது. அரசு உட்பட எல்லோரும் வாங்குகிறார்கள். ஆனால் கடையில் எவனாவது அதற்கு ஒரு கமர்கெட் மிட்டாய் கொடுப்பானா சொல்லுங்கள்? அப்படிப்பட்ட ஓட்டைக்காலனாவிற்குக்கூட ஒரு மதிப்பு உண்டு. ஆனால், இங்கு பேசும் எதற்கும் மதிப்பு கிடையாது. வெட்டி அரட்டை என்பதன் முழு அர்த்தத்தை உணர்வீர்கள்.

இப்படி தேவையேயில்லாத இரு நண்பர்கள் ஊர் சுற்றுவதில் என்ன குற்றம் நடந்துவிடப்போகிறது. குற்றம், கொலை, ரத்தம் போன்ற எந்த வார்த்தைகளும் எங்களுடன் ஒரே வரியில் தென்படவேபடாது. ஆனால் நேற்றோ அப்படிப்பட்ட குற்றாவாளியாகப்போகிறவனுடன் நடந்து கொண்டிருந்தேன். சங்கருக்கும் அது தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. அப்படி தெரிந்திருந்தால் அப்போதே ‘ஸாரிடா மாம்ஸ்’ என சாஷடாங்கமாய் காலில் விழுந்திருப்பான். அப்படி ஒரு அப்பாவி. சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால்..என்பதுபோல் நடக்கும் என எதிர்ப்பார்க்கவில்லை.

சங்கருக்கு வீட்டு புரோக்கர் வேலையும் சில சமயம் செய்வான். சமயத்தில் ஒரு வருட சம்பளம் கூட கமிஷனாக மட்டுமே கிடைத்திருக்கிறது. இதெல்லாம் ஒரே வாரத்தில் காலி செய்யும் அளவிற்கு கடன்களை எட்டு திசைகளிலும் வாங்கியிருக்கிறான். இருந்தாலும், கமிஷனிலேயே பல மாதங்கள் வரை ஓட்டியிருக்கிறான். எப்படி எப்படியோ பேசி வாங்குபவர்களை மடக்கிவிடுவான். வாயுள்ள பிள்ளை வீட்டை வாங்கி விற்று பிழைத்துக்கொண்டிருந்தான். மற்ற வேலைகளில் மந்தமாயிருந்தாலும் இதில் எப்படி சமாளிக்கிறானெனத் தெரியவில்லை. ஒரு வீட்டை விற்க ஒரு மாதம் வரை பிடிக்கும். அதுவரை பொறுமையுடன் இரு பார்ட்டிக்களிடமும் பேசி, சூட்டைத் தணியாமல் வைத்திருப்பது அவசியம். கொஞ்சம் கவனக் குறைவு ஏற்பட்டாலும், பார்ட்டி நம்மை விட்டு போய்விடும் என்பான். பல முறை இது நடந்தும் இருக்கிறது.

பாண்டிச்சேரி போன்ற சின்ன இடங்களிலெலாம் முறையான வீட்டு பத்திரங்கள் இருக்காது. பாதி ஆயுள் வரை தமிழில் எழுதியிருந்தாலும், மூதாதையர் கோப்புக்கள் பிரெஞ்சிலேயே இருக்கும். வான் தே யானுக்கும், வான் தே ஹுய்ட் யானுக்கும் வித்தியாசம் கண்டுபிடிப்பதற்குள் பிதுங்கிவிடும். இப்போதெல்லாம் பிரெஞ்சு தெரிந்த தமிழர்களே கம்மியாகிவிட்டார்கள். அதற்கெல்லாம் கண் டாக்டர் தோட்டம் பகுதியில் இருக்கும் ரிக்ஷாக்காரர்களைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். அதனாலேயே பத்திரங்கள் விவரத்தில் கராராக இருத்தல் அவசியம். சங்கருக்கு இந்த சூதெல்லாம் அத்துப்படி. எந்த வக்கீலிடம் பேசி எப்படி கோப்புகளை சரிபார்ப்பது, நிலங்களிருந்தால் அதன் அளவுகளை எப்படி நமக்கு சாதகமாகக் காட்டுவது எனத் தெளிவுள்ளவன். நான் எப்போதாவது இந்த மாதிரி டீலிங் நடக்கும்போது சென்று பார்ப்பதுண்டு. அது முடிந்த கையோடு டாவன் பாருக்குள் ஒரு ட்ரீட் உண்டு என்பதாலும் துணைக்குச் செல்வதுண்டு.

நேற்றும் அப்படித்தான் கொலைக்கான நோக்கம் எதுவுமில்லாமல் என் வீட்டுக்கு வந்து பிக அப்பினான் சங்கர். தான் வேலை செய்யும் இடத்திலிருந்து இரண்டு வீடு தள்ளி ஒரு வீடு விலைக்கு வருவதாகச் சொன்னான். சரிதான் சும்மா இருப்பதற்குப் பார்த்துவிட்டு வருவோம் என வெட்டிக் கூட்டணிக்கு வழிவகுத்தேன்.

இதற்கு முன் பாண்டிச்சேரியில் நடந்து வந்த பிரச்சனைப் பற்றி சொல்லவேண்டும். எங்கள் வேலையான வெட்டித்தனத்தை நாட்டுடமையாக்க கஷ்டப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் சில தொகுதி அரசியல் தலைவர்களும் இந்த புரொக்கர் வேலை செய்து வந்தனர். கண் டாக்டர் தோட்டம், மாஸ் ஹோட்டல் அருகிலிருந்து பஸ் ஸ்டாண்டு ஏரியா என சில வானிலை அறிக்கையைப் போல குறிப்பிட்ட இடங்களை மையமாகக் கொண்டு செயல்பட்டு வந்த கூட்டம். அங்கிருக்கும் வீடுகளை நோட்டம் விடுவது. ஓனர் இல்லாத சமயம் அந்த வீட்டு சாமான்களை விற்றுவிட்டோ, தூக்கிப்போட்டுவிட்டோ (அந்த தட்டு முட்டு சாமான்கள் எவனுக்கு வேண்டும்?), போலி வீட்டுப் பத்திரத்தை தயாரித்து விடுவர். ஓனர் திரும்ப வரும்போது அந்த வீடு அவர் பேரிலேயே இருக்காது. கொஞ்சம் முயற்சி செய்தால் அந்த கோல்மால்களைக் கண்டுபிடிக்கலாம் என்றாலும் தடியடி, கை பாம் எனப் பேர் போன பாண்டியில் இந்த முயற்சியெல்லாம் பல்லிலித்துவிடும்.

முக்கியமாக பிரெஞ்சு மக்கள் குடியிருப்புகளைத் தாக்கி வருவது லேட்டஸ்ட். இதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம் – அவர்கள் பாதி நாட்கள் பிரான்ஸில் செண்ட், ஜிகினா சட்டை என வாங்கச் செல்வது. வருடம் முழுக்க குளிக்காமல் இருக்க எவ்வளவு செண்ட் பாட்டில்கள் வேண்டும். அதையெல்லாம் தரமான காலரி லாஃபெயத்தில் ஒரு பாட்டில் 50 யூரோ என வாங்க வேணாமா? பின்னர் பனிக் காலம் போல் இருக்கும் ஜூலை,செப்டம்பர் மாதங்கள் குளிர் காய்ந்துவிட்டு இந்தியாவுக்கு மூட்டை முடிச்சுகளோடு வருவார்கள். இங்கே போடுக்கொள்வதோ ஒரு அரைக்கால் பேண்டும், சட்டையைவிட பொத்தான்கள் அதிகமாயிருக்கும் மேலங்கி.அதற்கு இந்த பயணமும், மூட்டைகளும் அவசியம்தானா? நம்க்கென்ன..அவர்கள் திரும்ப வரும்போது வீடு இருக்காது என்பதே நம்க்கு தேவையானது. அதைச் செய்வது அரசியம் பலமுள்ள அடியாட்கள். அடியார்கள் போல், தங்கள் எஜமானருக்கு விசுவாசத்தின் உச்சத்தில் இருப்பவர்கள்.

சங்கரும் நானும் அந்த வீட்டுக்கு போய் சேரும் போது, அதன் வாசலில் இருந்த பால் நிறக்கார் ரோட்டையே அலங்கரித்துக்கொண்டிருந்தது.

– தொடரும்.