M.ராஜா கவிதைகள்

M.ராஜா

1சாபச் சுமை
சுவர்வழி இறங்கிய ஈரம்
படர்ந்திருக்கும்.
பாதுகை உதிர்த்த மண்துகள்கள்
ஈரக் கோடிழுத்தூரும் அட்டைப்பூச்சி
மேலும் கீழுமாய்
பயணதிசை காட்டும் பாதச்சுவடுகள்.
எதையும்
பாரமெனவே கொள்ளுமோ மாடிப்படிகள்?

வருடிச் செல்லும் காற்றில்
விமோசனம் இல்லை
ஏதேனும் ஒரு அற்புதப்பாதத்தை
எதிர்பார்த்தபடி படுத்துக்கிடக்கிறது
கல்லாய்க் கடவது எனச் சபிக்கப்பட்ட
முனிவன் காலத்து நீரோடை ஒன்று.

__________________________________________________

2.அகத்துள் அகவை

கண்ணை மூடி
தூங்குங்க தாத்தா-

மஞ்சள் காமாலையால்
மூளை மழுங்கி
மூச்சிரைக்க
அழுது பிதற்றிக்கொண்டிருந்தவரின்
நெஞ்சுக்கூட்டில்
தட்டிக் கொண்டிருக்கிறாள்
கிருஷ்ணவேணி சிஸ்டர்.

தாய்த் தீண்டலின் கதகதப்பில்
தூங்கிப்போகிறது குழந்தை.

வயதுகளை
கூட்டியும் குறைத்தும்
சமன்படுகிறது காலம்.

____________________________________________________

3.ஒத்திகை

முன்சக்கரம்
உழுது பீய்ச்சும் மண்குழம்பு
படாது கால்களை உயரத் தூக்கி
நெகிழ்த்தும் ஈரமண்ணில்
விழாது வாகனத்தை வளைத்து
சேற்றுக்குளத்தைக் கடந்து
சமன்பரப்பை அடைந்ததும்
படர்கிறது ஒரு ஜெயக்களிப்பு…
சேதாரமின்றி
ஏதோவொன்றை கடந்து வந்துவிட்டதாய்.

___________________________________________________

4.வெளிச்சம்

அடுத்த முறை ஊருக்கு வரும்போது-

நண்பர்களை பார்க்கணும்.
சிவன்மலைக்கு நடந்தே போகலாம்.
பள்ளிக்கூடத்திற்குள் போய் வர வேண்டும்.
இன்னும் கொஞ்சம் கனிவோடு நடந்து கொள்ளலாம்.

பக்கவாட்டு சன்னல்வழி புகும் காற்றில்
ஈரத்துளிகள்
மழை எச்சில் சளிக்கு
ஈரம் பொது அம்சம்.

ஏறிய இடம் வேறு
இறங்கும் இடம் வேறு
சகவாசம் தற்காலிகம்.

அசைவன அசைவற்றன
சகலமும் பின்னகரும்.

இருட்டை கீறிப் பாயும் பேருந்து வெளிச்சம்.

________________________________________________________

நன்றி,

M.ராஜா