விருந்தோம்பின் பாடல்

டீன்கபூர்

நெஞ்சுக்குள் வெடித்தது வெடி குண்டு.
காலைப் புகைமூட்டம் புரைத்தது.
அதிகாரிகளுக்கிடையில் நான்….
மேசையில் விழுந்து சுருண்டது உயிர்.
உயிருக்குப் பதவி உயர்வு கொடுத்தேன்.
பதவி நிலை அறிந்து
பசுவின் வாலைப்பிடித்து ஓடியது நண்டு.

மழலைகளுக்கு முதல் விழா.
மேடையில் அதிகாரி விலாசினார்.
சேகரித்த மொழியின் வடிவங்களுக்கு
குப்பையில் குண்டுமணி பொறுக்கினார்.

நான் அதிகாரி அமர்த்திய சாரதி.
ஆயினும் அதிகாரிகளுக்கிடையில்…..

வடை ஒன்று வாய்க்குள் உருண்டது
நிலமாக அதிர்ந்தது.
மென்று மென்று விழுங்கிட முயற்சித்து
துறைமுக அலையானேன்.

முதல்வர் உரித்து ஊட்டிய வாழைக்கனியொன்று
அதிகாரியின் கிணற்றில் கயிறு அறுந்து
விழுந்த வாளியாய்,
நான் அருகில்……
என் தும்புக் கயிறு தெறிக்கும்; தறுவாயில்.

பத்திக்கை கட்டிட முயற்சித்த நான்,
என் முகம் மரணித்து…. மரணித்து…
எனக்கென்ற கனியொன்று தட்டில இருபக்கம்
முகம் துலாவி சரிந்தது.
முதல்வரின் கைக்கு எட்டாத செய்தி எது?
எனக்கு எது உயர்வான தரமாக வேண்டும்?

மற்றொரு அதிகாரி என்னை
அவர் கண்களால் தூக்கி இருத்தினார்.
பாடம் நன்றாக விளங்கியது.
அவர் வீட்டில் படித்துக்கொண்டிருப்பார்.
மக்களுக்கும் படித்துக் கொடுப்பார்.

எனக்குள்
அவரைப்படித்தேன்
அவரை உரைத்தேன்
அவரைப் பாடினேன்.

விருந்தோம்பல் மயிரளவும் இல்லாத பாடல்
எனக்குள் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

டீன்கபூர் – இலங்கை

deengaffoor7@yahoo.com