கவிதைகள்

கி சீராளன்

(1)
எனக்கான அரிசியில்
என்பெயரெழுது இறைவா
பசிக்கிறது.
(2)
ஏழையென்றும் அடிமையென்றும்
எவனுமில்லை நாட்டினில் – பாரதி
நீ சொன்னசொல் பலித்ததில்லை
என்றுமிந்த பூமியில்
செல்வந்தன் ஒப்பவில்லை
ஒருநாளும் உன்மொழி.
காசின்றி கப்பல்கள் ஓடவில்லை
விண்முட்டும் மாளிகை கட்டவில்லை
சொகுசு காாாார்கள் மாயமில்லை
மந்திரத்தில் மாங்காய் விளைவதூமிலை.
கொள்ளையடிக்கும் காசினில் இங்கே
சொர்க்கத்தை காட்டுவம் வாரீர்
இந்திர சுகமிங்கு தோற்கும்
நட்சத்திர விடுதிகள் பாரீர்
எளிமையென்றொரு சொல்லே
ஏழ்மைக்கு மட்டும்தான் இங்கே.
பகட்டு பீதாம்பரங்கள் தானே
இந்தப் பாரினை ஆளுது காணீர்
ஏழு தலைமுறையல்ல – சேர்ந்த ப ணம்
ஏழுலகில் கொடி நாட்டும்.
மொட்டை வெயிலினில் வியர்த்து
வெட்ட வெளியினில் கூடும்
பஞ்சை பராரியை கேளும்
தின்னும் ஓருருண்டை சோறு – அவர்
தொண்டைக்கு மட்டுமே போறும்.
தத்தத்தரிகிட தித்தோம்
தத்தத்தரிகிட தித்தோம்
நித்தம் சோற்றுகிங்கே ததிங்கின தத்தோம்
ஏழைகள் யாருமில்லை என்றீர்
நாங்கள் எங்கே மாள்வது கேளீர்
காசாய் தின்னுது ஒரு கூட்டம்
அவர் கட்டையில போனாலும்
வேண்டுமொரு கூட்டம்.
கடைவழிக்கு வாராது காண் வேதாந்தம்
வெட்டிப் பேச்சோடு போயாச்சு
உள்ளவரை தூற்றிக்கொள் நியதியாச்சு
பிறந்தபின் சாவதற்குள் மிச்சம் எதுவென்றால்
அஃதிங்கே வாழ்ந்த சுகமென்றே சொல்லிடுவார்
நாங்கள் வாழ்ந்தே சாகின்றோம் என் றவரே
மற்றவர் குருதி மஞ்சள் குளிக்கின்றார்.
காலம் காலமாய் சேர்த்தாச்சு
அவன் பிள்ளைக்கும் சேர்த்து வச்சாச்சு
என்பிள்ளைக்கும் சேர்த்து வச்சேனே
ஒரு திருவோடு மட்டும் அவன் சொத்தாச்சு.
பாரதி உன்சொல் உண்மையில்லை
ஏழையென்றோரும் ஒழியவில்லை
செல்வ ஏறியவன் உன்சொ ல் கேட்பதில்லை.
கி. சீராளன்
punnagaithozhan@yahoo.com