சுனாமி

திருமாவளவன்

பேரிருளில்

மூடுண்டு கிடக்கிறேன்

காற்றின் திசையெல்லாம் ஒப்பாரி

தொண்டைக்குள் சிக்குண்டு போயிற்று

வார்த்தைகள்

அச்சத்தில் உறைந்து இறுகிப் போயிற்று

விழிகள்

பெரு மலையை

என் நெஞ்சுக் குழிக்குள் திணித்த துயரை

எப்படிச் சொல்வேன்

கடலோடி வந்து

மீன் குவித்த கரையெல்லாம்

பிஞ்சுக் குழந்தைகளின் பினம்

குவிந்து கிடக்கிறது

புரட்டிப் புரட்டி தேடுகிறோம்

யாரை யார் தேடுவது ?

போருக்குள் பொத்தி எஞ்சியதை எல்லாம்

கணப்பொழுதில்;

கடலுக்கு காவு கொடுத்தாயிற்று

இன்னும்

கரையெல்லாம் எதைத் தேடுகிறய் ?

யாரோ அழைப்பது போலிருக்கிறது

பதில்

கடலிடமும்; இல்லை – என்னிடமும் இல்லை.

யாரிடமும் இல்லை.

*
koolam@hotmail.com