கவிதைகள்

புஷ்பா கிறிஸ்ரி

இரத்த தானம்

இன்னொருவர் நலம் காத் திரங்கி
இன்னொருவர் துயர் போக்குமி ன்பத்தில்
எத்தனை மகிழ்ச்சி எத்தனை மகிழ்ச்சி
அத்தனை மகிழ்விலும் மனத்தினில் கிளர்ச்சி

அத்தனை நிகழ்விலும் எத்தனை நெகிழ்ச்சி
எத்தனை சக்தி என்னுள் எத்தனை சக்தி
இன்னும் இனிக்கும் இள மனத்து வெற்றி
மண்ணில் நிலைக்கும் மனித மன முக்தி

எத்தனை நிறங்கள் எத்தனை மனங்கள்
எத்தனை குணங்கள் எத்தனை குலங்கள்
அத்தனை மனிதரிலும் எத்தனை எண்ணங்கள்
அன்பை மதித்திடும் மனிதாபிமான வண்ணங்கள்

குருதியின் நிறம் சிவப்பென்று ஒன்றாய்
உறுதி கூறி நின்ற பெரியவர் சிறியவர்
தானம் தந்து நின்றே தம் மனிதத்து
மானம், மாண்பு காத்து நின்றார்

நானும் ஒரு துகளாய், பொறியாய்
வானின் கீழோர் நிழலாய் நின்று
பாசம் காத்து மனித நேயம் பார்த்து
தானம் செய்த நாளை மறந்திடேனே

எத்தனை தாய், தந்தை, தம்பி, தங்கை
அத்தனை அண்ணன், அண்ணி, மாமன், மாமி
நல்ல நட்புகள், நேசங்கள், பாசங்கள், எல்லாம்
நலமாகிட உதவும் என் இரத்த தானம் தானே

புஷ்பா கிறிஸ்ரி
—-

அந்த வீடு

மனம் வியாகுலமாய்

அழுது கொண்டது

காலாரக் கொஞ்சம் நடந்து போக

அந்தப் பெரிய வீடு வந்தது

நாயும் தெரியவில்லை

வாசலில் பலகை இல்லை

நாய்கள் ஜாக்கிரதை என்று

காவல் காரனும் இல்லை

மஞ்சள், சிவப்பு என்று

பலவர்ண கலவையில்

குரோட்டன் செடிகள்

வீட்டைச் சுற்றி

அழகு காட்டினாலும்

சுவர்கள் மட்டும்

அழுக்காகிக் கிடந்தன

உள் வீட்டு மனிதர்

மனத்தைப் போல்

இரவு மட்டுமே பல்துலக்கி

காலை தேனீர் குடித்து

வாரம் ஓருமுறை குளித்து

மறு நாட்களில்

வாசனைத் தைலம் பூசி

அழகாய் உடுத்திக் கொண்டு

குளிருக்குப் பயந்து

குளிக்க மறந்த

வெள்ளைக் காரனாய்

உயர்ந்து நின்றது

அந்த வீடு

புஷ்பா கிறிஸ்ரி

pushpa_christy@yahoo.com