கவிதைகள்

ரஞ்சினி ,ஃப்ராங்ஃபர்ட்

———————–

காலம் – மாற்றம் – தலையிடி

என் இரவுகள் பகலைவிட
நீண்டவை
என் உணர்வுகள் அறிவைவிட
அதிகமாகி
அமைதியை வேண்டியே பொழுதுகள்
கழிகிறது
ஏன் என்று எழுவது நின்று
இருக்கலாம் என்று ஆகிவிடுகிறது
அலையாக வந்த சிந்தனைகள் அமைதியாகிப்
போய்விடுகிறது
இப்போதெல்லாம் வாழ்வு பற்றிய பயம் –
எதிர்காலம் பற்றிய சிந்தனை
விசுபரூபமாகி மனம் சோர்ந்து கழைத்து
கவலைப்படுகிறது
பகலை விரும்பா இரவும்
.இரவை விரும்பா பகலுமாக
வாழ்கை நகருகிறது
முன்பில்லாமல்
புதியவை பழையவையை அதிகம்
நினைவுட்டி பயத்தைத்தருகிறது

மோகம்

விலக்க முடியாத போர்வையின்
கண கணப்பை விலக்கி
நான்
உன்னைத்தேடுகிறேன்
நீ
அங்கு இல்லை
நாம் பகிர்ந்து கொண்ட காதலும்
இனிய முத்தங்களும் நினைவுகளும் மட்டுமே

உனது மார்பில் கனவுகாணவோ
உனது உடலை ரசித்திருக்கவோ
உனது இதளைச் சொந்தமாக்கிடவோ
உனது குரலில் மயங்கிக்கிடக்கவோ
உனது கரங்களை வருடிக் கொடுக்கவோ
அணைத்திருந்து விவாதங்கள் செய்யவோ
மெல்லிய இரவில் உனது தேகம் தந்துவிட்ட
மோகத்தை நினைத்திருக்கவோ
ஏல்லாத்திற்குமாகவே உன்னை என்னவனாக்கவோ
முடியாதிருப்பினும்
அன்பைக் கொடுக்கவும் அன்பை எடுக்கவும்
எமக்கிருக்கும் உாிமை பறிபோகாதவரை
நாம் காதல் செய்வோம் .

ranjini@marley-x.de
***