வேத வனம் –விருட்சம் 49

எஸ்ஸார்சி

வருணன் சூரியனுக்கு
பாதை தந்தவன்
நதி நீரை
வானிலிருந்து விடுவித்தவன்
பெட்டைக்குதிரைகள்
மந்தைபார்த்து
விரையும் ஆண்குதிரையென
இரவிலிருந்து
பகலை வேறாக்கியோன்

வருணன் பிரேமிக்கும்
வாயுவே ஆன்மாவாகிரது
புல்லை புசிக்கும்
பசு போல் வருணன்
வேள்வியின் அவி உண்கிறான்
பசுவுக்கு மூவேழு நாமங்கள்
வருணனே சொன்ன விஷயமிது

விண்ணகம் மூன்று
மண்ணகம் மூன்று
வருணன் வசம்

பொன்னூஞ்சல் வதி சூரியனை
ஒளி பரப்ப க்கற்பித்த
குருவன்றோ வருணன்

நீரை ப்படைத்து
கடலை நிலைப்படுத்தியோன் அவன்
ஆதரவற்றோருக்கு பாலனமாய்
நிற்கும் யாம்
பாவிகளுக்குக்காருண்யனாம் வருணன்
முன் பாவம் தொலைப்போமாக
தெய்வங்களே
எங்களை அருளோடு காத்திடுக. ( ரிக் 7/88)

விசுவ ரூபம் அனாயசம் ஆக்கிய
விஷ்ணுவே
மானிடர் நின் பெருமை தெரியார்
மண்ணும் கண் முன்னே காட்சியாகும்
வானும் தெரிகிறது எமக்கு
ஆயின் பரமபதம் அறிந்தோன் நீ
நின் மா மகத்துவம்
கிட்டியது யாருக்குமில்லை
எப்போதுமில்லை
மானிடச்சேவை செய்வோர்க்கு
உணவுண்டு பசுவுண்டு
பசுவுக்குத்தீனியுண்டு
விஷ்ணுவே பூமியோடு
பெருவானைத்தாங்குபவன்

நிலத்தை மாமலைகள்
நிலைப்படுத்துகின்றன

சூரியன் அக்கினி உஷை மூவரை
விஷ்ணுவே பிறப்பித்தான்

சம்பரன் கோ5ட்டைகள்
தொண்ணூற்று ஒன்பதும் தூளாயின
வர்ச்சினன் சேனையதில்
லட்சம் வீரர்கள்
பொடிந்தேபோயினர்

ஆகத்தான் விஷ்ணுவே உனக்கு என் நா
வஷடு சொல்கிறது
எமது கவிதைகள் நின்னைப்
போற்றுகின்றன
வளம் தாரும் எமக்கு
வேள்வி கொள் அவி உம்மை இன்புறுத்தட்டும். ( ரிக் 7/99)
——————————————————