திண்ணை

கே. ஆர். மணி

சில பதில் முயற்சிகள்:

திரு பத்ரிநாத்திற்கு, பதில்:
இது கேள்வி பதில் பகுதியல்ல. இது முதல்வரின் கேள்வி பதிலோ எதிர்கட்சிகளின் அறிக்கையோயல்ல. அவன் இப்படியில்லாவிட்டால்
அப்படித்தானிருக்கவேண்டும் என்று தத்துவ பெயிண்டிடத்து குழுக்களில் அடைக்கும் முயற்சி வேண்டாம்.
எந்த கேள்விக்கும் ஒரே தெளிவான, நிலையான பதிலோ தர்க்கமோ இருந்ததில்லை. இருக்கவும் கூடாது என் எண்ணம். சதா உண்மையை
தேடிக்கொண்டியிருப்பது எந்த கால கட்ட சிந்தனையாளனுக்கும் சவாலான ஒன்று.
என் பதில்கள் உங்களுக்கு ஆட்சேபனையெனில் அதே கேள்விக்கு வேறுபதில்களால் நிரப்பட்டிருக்கலாம். எனது கேள்விகளும்
பதில்களை நோக்கிய பயணமும் நடுநிலையானது. ஒரு செயல்/நிகழ்வு/சொல் தவறா, சரியா அதன் அடிப்படை ஊற்று என்ன
என்பதை நாமே கேட்டுக்கொள்வதன்மூலம் சுயபரிசோதனையில் நம்மை சுத்தம் செய்து கொள்ள இந்த கேள்விபதில் முறை உதவலாம்.
கேள்வியின் சத்தியமும், தேவையெனில் உணர்ந்து திருந்தலும் மாற்றுவழிகளின் கதவுகளை திறக்காவிட்டாலும், சில சாளரங்களாவது
திறக்கலாம். திசை திருப்பாது, திரும்பாது எந்த கலரும் அணியாது நீங்களே அந்த கேள்விக்கு பதிலளித்து பாருங்கள்.
மற்றவரின் பதிலுக்கும் உங்களின் பதிலுக்குமுள்ள இடைவெளி பற்றி எந்த சித்தாந்த சொறிதலுமின்றி
யோசிக்கபார்க்கலாம். முடிந்தால் கிடைத்தால் மையத்தில் எங்கோ கிடைக்கிற உண்மையை முகர்ந்துபார்க்கலாம்,
இருவருமாய்.

கேள்வி 1 :
ஒரு பாகிஸ்தானில் முஸ்லிம் மதத்தைப் பற்றிப் பேச முடியுமா..? என்று கேட்டால், உண்மை.. முடியாதுதான். நம்நாடு எதைப் போல ஆக ஆசைப் படுகிறோம்.. இன்னொரு பாகிஸ்தானைப் போலவா.. அல்லது அமெரிக்க வல்லரசைப் போலவா..? பாகிஸ்தானில் அதன் அதிபராக இருந்த நவாஸ் செரீப்புக்கே ஜனநாயகம் இல்லையே.. அதைப் போலவா நம் நாடு ஆக ஆசைப் பட வேண்டும்..?
பதில் :
உங்களின் மொத்த லிஸ்டில் எனக்கு பிடித்த கேள்வியிதுதான். இந்த கேள்வி நம்மிருவரின் மையப்புள்ளி. அதீத பகுத்தறியாத கண்மூடித்தனமான மதவெறியும், கட்டுப்படுத்தப்படாத ஜனநாயகமும் நம்மை வளர்ச்சியிலிருந்து தடுத்துவிடுமோ என்கிற பயத்தின் ஊற்று என்னிலும் உண்டு.

பாகிஸ்தான்போல நாமாவது என்பது கனவிலும் நடக்ககூடாத ஒன்று. பேசப்படுகிற போலிமதசார்பின்மையும், ஒட்டுக்காக உண்மை மறுக்கப்படுகிற ஒரு ‘கை’ ஒசையும்தான் என்னை உறுத்துகின்றன. அமெரிக்கா வல்லரசை போல தீவிரவாதத்தின் மீது கண்டிப்பும், திறந்த பொதுவாழ்வுக்கு மதிப்பளிக்கிற அரசியல் ஜனநாயகமும், சரித்தர தேவையான சமூக மாற்றங்களுக்கு அரசியல் தாண்டி தோள் கொடுத்தல், பொருளாதாரத்தில் தன்னிறைவைத்தாண்டி உலகச்சந்தையின் மீதான பிடிப்புமான முதலாளித்துவத்தின் மீது எனக்கும் நம்பிக்கையும் ஆசைதான்.

இந்த ரீதியில் கருத்துகள் இப்போது மெல்ல பரவ ஆரம்பிக்கின்றன. எனது Bottom of Pyramid திண்ணை கட்டுரையும்
குருதாஸின் Times of India கட்டுரைகளும் முடிந்தால் படியுங்கள். அவற்றைவிட இந்தியா உலகத்திற்களிக்க கூடிய
மிக பெரிய கொடை ஆன்மீகம். இது விவேகானந்தரின் திண்ணமான எண்ணம். அமெரிக்காவின் மேலாண்மைத்தத்துவத்தைவிடவும்,
இங்கிலாந்தின் தொழிற்புரட்சியைவிடவும் ஜப்பானின் தரமான உற்பத்தி தொழில்நுட்பத்தைவிடவும், சீனாவின் பெருமளவு
உற்பத்தி திறனைவிடவும், நமது ஆன்மீகம் உலகச்சந்தையில் தேவைப்படுகிற ஒரு பொருளாகயிருக்கும் என எண்ணுகிறேன்.
எந்த நாட்டு ஆன்மீகத்தை விடவும் பழமையானது, சனாதனமானது (!) , தேவையெனில் புதுமைபடுத்தக்கூடியது என்கிற பயன்களோடு
நம் நாட்டின் ஆன்மீகத்தை உலக நுகர்வோர்களுக்கு கொடுத்தாலென்ன.. காலத்திற்கேற்ற தேவையான மூடநம்பிக்கைகள் அகற்றப்பட்ட பிராண்ட் நியூ இந்திய தத்துவத்தின் ஏற்றுமதி திறந்துவிடப்பட்ட உலகச்சந்தையில் சரித்திர தேவையும் கூட.
ஆகவே கண்டிப்பாய் பாகிஸ்தான் போல மூஸ்லிம் நாடாக மாறக்கூடாது. முழுக்க முழுக்க இந்து நாடாக மாறவேண்டிய கட்டாயம் இப்போதில்லை. பன்முகத்தன்மை கொண்ட ஆன்மீக மனிதவளம் பெற்ற வல்லரசாக மாறவேண்டுமென்பதே எந்த தத்துவமும்
சாரா நடுநிலை இந்தியர்களின் நிலையாய், அவாவாயிருக்கமுடியும்.

கேள்வி 2 :
நமது அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தில் ஒவ்வொரு குடிமகனும் “Scientific Temperament” வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறுகிறது. அப்படியென்றால் அது பகுத்தறிவு சம்பந்தப் பட்டதா ? அல்லது மதவெறி உணர்வா..?
பதில் : கண்டிப்பாய் மதவெறி/இனவெறி/மொழிவெறி/ சாதி துவேச உணர்வுகளில் பகுத்தறிவிற்கு இடமில்லை. வேதாந்தமும், ஆன்மீகமும்
அறிவியலுடன் கூடும் மையப்புள்ளிகளும் உண்டு. ஒசோ, ஜே.கே, வேதாத்திரியம் போன்ற சில பிரிவுகள் அந்த முயற்சியை மேற்கொண்டு
ஒரளவு வெற்றியும் பெற்றுள்ளதாக தெரிகிறது. இது எல்லா மதத்திலும் நடக்கிற internal growth. உலகம் உருண்டை சொன்ன கலிலியோவை ஆதரிக்காததால் கிருத்துவம் உலகத்திற்கு எதுவுமே கொடுக்கவில்லை, பகுத்தறிவற்றது என்று சொல்வது மட்டரகமான விமர்சனம். வெகு சாதாரணமாய் ஆன்மீகத்தில் பகுத்தறிவென்பதே கிடையாதென்று தூக்கி குப்பைத்தொட்டியில் போடுவதைத்தான் யாராலும் ஏற்றுக்கொள்ளமுடியவில்லை. பகுத்தறிவற்று, வளராத காலம் தொடர்ந்த துவேசத்தால் மட்டுமே அவ்வளவு இலகுவாய் முத்திரை குத்திவிடமுடியும்.

இது போக மற்ற உங்களின் கேள்விகளை வகைப்படுத்தினால், தொகுத்தால் கீழ்கண்டவாறு அமையும் :
பாபர் மசூதி பற்றி, கண்ணகி பற்றி, ராமன் சம்புகன் பற்றி etc.. etc.. எல்லா கேள்விக்கும் பதிலளிக்க முடியாவிட்டாலும்,
முடிந்தளவு என் சிந்தனையை பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

முதலில் பாபர் மசூதி பற்றி
– சேது பாலம் புனித சின்னம், புராதனச் சின்னம் என்றால், பாபர் என்ற மன்னர் கட்டிய அந்த மசூதி மட்டும் புடலங்காய்ச் சின்னமா..?
பதில் : புடலங்காய் சின்னமில்லை.
– சேதுக் கால்வாய் திட்டம் என்பது, பிஜேபி, காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட கட்சிகள் இசைவோடு சட்டப் படி ஆரம்பிக்கப் பட்ட ஒரு திட்டம்.
பதில் : அது உண்மையா இல்லையா என்பதில்தான் நம் நாட்டு மன்னர்கள், சண்டையிட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். இதுவா, அதுவா,
அதுமாதிரி இதுவா, இதுமாதிரி அதுவா என்று நம்மிடம் அத்வைத மாயாஜாலம் காட்டிக்கொண்டிருக்கிறது இந்த அரசியல் கூட்டம். உண்மையைத்தவிர எல்லாம் வெளியே வருகின்றன.
– ஏந்த சட்டப்படி (?) பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்டது?
பதில் : இந்திய சட்டப்படி தவறான செயல்.
‘இந்த பகுதி வெறும் ஆக்கிரமிப்பு பகுதிதான், இங்கு நடப்பது தொழுகையல்ல, இது முன்னூறு வருட சரித்திர அழுத்தத்தின் நிவர்த்தி, முதன்முறையாக இந்துக்களின் ஒரு சின்ன எதிர்ப்பு செயல், உண்மையான மதசார்பன்மையை நோக்கிய விவாதத்திற்கான மையப்புள்ளி, பாலூட்டப்பட்ட பாம்பு பம்மும் என்ற மாயையிலிருந்து வெளிவரக்காரணமான நிகழ்வு’ என்றெல்லாம் ஏராளமான விவாதங்கள், வியாக்கியானங்கள் இந்துத்துவ அமைப்புகளிலிருந்து. சில உண்மைகள், சில மிகைகள், சில உணர்ச்சிகள், சில வெடிப்புகள். விசயம் கேட்ட வாஜ்பாயின் தழுதழுத்த முதல் குரல் ஒரு நடுநிலை இந்தியனின் குரலாகயிருக்கும் என நான் எண்ணுகிறேன். சுகந்திரத்திற்கு பிறகு அதிகபட்ச கண்டனங்களை, விமர்சனங்களை, பரிசுகளை காவுகளை வாங்கிய, இன்னும் வாங்கிக்கொண்டிருக்கிற ஒரே நிகழ்ச்சியாக இதுதானிருக்குமென எண்ணுகிறேன். பதினைந்து வருடம் கழித்தும் குண்டுவெடிக்கிறதென்றால் அதற்கு என்ன காரணமாயிருக்க முடியும்.

– இந்திய சட்டவழி முறைகளுக்கு உட்பட்டு ஒரு திட்டமாக நடப்பதையே எங்கள் மனம் புண் படுகிறது என்று கூவினால், அக்கிரமமாக ஒரு வழிபாட்டு இடத்தை இடித்துத் தரை மட்டமாக்கினால் அவர்கள் மனம் புண் படாதா..? அல்லது அவர்கள் மனம் உங்களுக்குக் கிள்ளுக்கீரையா..?
பதில் : மனம் புண்படத்தான் செய்யும். வழிபாட்டுத்தலத்தையையோ, நம்பிக்கைகளையோ இடிப்பதும், மனம் புண்படச்செய்யுமாறு பேசுவதும்
நல்லதல்ல. முடிந்தவரை தவிர்க்க கூடியவைகள். ஆன்மீக இந்து மனம் மற்றவர்களை கிள்ளுக்கீரையாக நினைக்காது எண்ணுகிறேன்.
– எந்த நாத்திகர்கள் இப்படிச் செய்திருக்கிறார்கள்..?
பதில் : சிலைகள் என்று வந்துவிட்டபின் அரசியல் வித்தகர்கள், நாத்திகர்கள், ஆத்திகர்களுக்கு அவ்வளவாய் வித்தியாசமிருப்பதாய் தெரியவில்லை. சிலைகள் வந்தால் தானகவே பக்தி வந்துவிடும் போலயிருக்கிறது. சிலைகள் தாண்டி யோசிக்கவேண்டிய நேரமிது.
– சிந்தனையைத் தூண்டுவது பெரியாரின் பகுத்தறிவா அல்லது பரிவாரங்களின் மதவெறியா ?
பதில் : எந்த வெறியுமே சிந்தனையை தூண்டாது. மதத்தை காப்பதற்கான சிந்தனையும் வெறியை தூண்டக்கூடாது. பகுத்தறிவு கட்டாயமாய் சிந்தனையை தூண்டியிருக்கவேண்டும். அதுவும் மதவெறிக்கு பதிலாக மற்ற இன்னபிற வெறிகளை தூண்டுவிட்டதென சிலர் அலுத்துக்கொள்கிறார்கள்.
-இந்து அமைப்புகள் தங்கள் கூட்டத்தில் பிற மதத்தினரை குறிப்பாக முஸ்லிம் மதத்தினரை எப்படிப் பேசுவார்கள் என்று பார்த்திருக்கிறீர்களா..?
பதில் : கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். திராவிட கட்சிகளின் உயர்சாதி இந்துக்களைபற்றியும், அவர்களின் இந்துக்கடவுளின் தூற்றல்பற்றிய வர்ணனைகளையும் கேட்டிருக்கிறேன். பகுத்தறிவு குட்டை எவ்வளவு நாறும், நாறியது என்று நம் எல்லோருக்கும் தெரியும்.
பாவம் வேதாந்திகளுக்கு கம்பரசமும் 30, 40களின் தீவிர நாத்திக எதிர்ப்பு புத்தகங்களும் கிடைக்கவில்லை. வெறும் ஜூஜூபி இன்சினியரிங் கமெண்டிற்கே இந்த துள்ளு துள்ளுகிறார்கள். நீங்கள் முழுக்க முழுக்க மதவெறியரான பால்தாக்கரேவின் பேச்சில் கூட மிரட்டலும், துவேசமும் இருக்குமேவோழிய நாற்றமடிக்காது, நம்மூர் பகுத்தறிவுப்பேச்சுப்போல. துவேசத்தின், மூடத்தனத்தின் மூடை நாற்றம் நம் பகுத்தறிவிற்கு அதிகமென்பது என் எண்ணம். என் பார்வையில் கொஞ்சம் bias இருக்கலாம். இருப்பின் அந்த அளவிற்கு தள்ளுபடி செய்யும் ஏகபோக உரிமை உங்களுக்குண்டு.

மாலனின் பிரமாதமான விளக்கங்கள் : இதைத்தான் நான் உண்மையை நோக்கிய பயணமென்பேன்;

http://tamil.sify.com/art/fullstory.php?id=14535049

“திராவிட இயக்க பகுத்தறிவுப் பாசறையில் பயின்ற போது ராமன் மீது ஏற்பட்ட கசப்புணர்வை இத்தனை நாளைக்குப் பின் வெளியே கொட்டுகிறார் கலைஞர். ராமர் எந்தப் பொறியியல் கல்லூரியில் படித்தார்? வரலாற்று ஆதாரம் உண்டா? மது அருந்துபவர், மாமிசம் உண்பவர், என்பது போன்ற கேலிகளும், விவாதத்திற்குத் தயாரா என்ற சவால்களும் அவரது ஆரம்ப திராவிடக் கழக நாட்களை நினைவூட்டுகின்றன. ஆனால் இதை அவர் முதல்வர் நாற்காலியில் அமர்ந்துகொண்டு பேசுவதுதான் பொருத்தமானதாக இல்லை”

[எனது செருகல் : நேரு ஒரு பக்கா நாத்திகவாதி என்பது நம்மெல்லாருக்கும் தெரியும். அரசு பதவிகளை அவர் வகித்தபோது தானது நாத்திகவாதத்தை மற்றவர் புண்படாதவாறு அமைதியான குரலில் எப்படி அடக்கி வாசித்தார் என்பது ஒரு நல்ல முன்னூதாரனமாய் சொல்வார்கள்]

“ஒரு சமூகத்தில் நிலவுகிற நம்பிக்கைகள் முற்றிலும் வரலாற்று ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் அமைவதில்லை”
“கருணாநிதி கண்ணகி மீது கொண்டிருக்கும் ஆர்வத்திற்கு அடிப்படை வரலாறு அல்ல, இலக்கியம்தான். ஆரியப் படை கடந்த நெடுஞ்செழியன், கண்ணகிக் கோட்டத்திற்குக் கல் கொண்டு வநத கனக விசயன், அதியமான், ஓளவை, பாரி, குமரிக் கண்டம், போன்ற பல நம்பிக்கைகளுக்கு ஆதாரம் இலக்கியம்தான், வரலாறு அல்ல”

“ராமன் எந்தப் பொறியியல் கல்லூரியில் படித்து பாலம் கட்டினான் என்ற கலைஞரின் கேள்வி, இந்தியப் பாரம்பரிய அறிவாற்றல் மீது வீசப்பட்ட எள்ளல், ஏளனம். கல்லூரிகள் என்ற அமைப்பு ரீதியாகக் கல்வி பயிற்றுவிக்கிற முறை ஐரோப்பியர் வருகையை அடுத்து இந்தியாவில் அறிமுகமானது.”

“பூம்புகாரின் நகரமைப்பைச் சிலப்பதிகாரம் விவரிக்கிறது (சிலப்பதிகாரம் கதைதான், வரலாறு அல்ல எனக் கலைஞர் வாதிட முற்பட மாட்டார் என நம்புகிறேன்) கப்பல் கட்டுவது பற்றிய குறிப்புகள் பட்டினப்பாலையில் காணப்படுகின்றன. இதைக் கட்டியவர்கள் எல்லாம் எந்தப் பொறியியற் கல்லூரியில் சேர்ந்து, சிவில் என்ஜினியரிங், டவுன் பிளானிங், ஷிப் பில்டிங் போன்ற படிப்புகளைப் படித்தார்கள்?”