திண்ணை

சிவகாசி திலகபாமா

உன் முகம் புதைத்துக் கொள்ளும்
பள்ளங்கள் தோறும்
இமை திறக்கின்றன என் கண்கள்
எந்நாளும் ஒளித்துக் கொள்ள
முடியாத படிக்கு
கரையோர அழகுகளை
அடித்துக் கொண்டு போக முடியாதபடிக்கு
அடக்கி வைக்கின்றேன்
என் அதிர்வுகளை
பறக்கின்ற விமானம்
போகின்ற வேகத்தில்
தூர எறிந்த நிழல்களாய்
உதாசீனங்களை
காணாது எறிந்து
போகின்றேன் முன்னகர்ந்து
தனியே துவங்குமென் வாழ்வு
என் காதலை
என் கனவை
எல்லாமாகியிருந்த
என்னை
மட்டும் சுமந்த படி
—-
mathibama@yahoo.com